استرس شدید در انجام کارها

با سلام.
من مشکلی دارم د اون هم استرس شدیدیه که تو وجودم هست که ممکنه یک مقدارش به خاطر خرافات باشه که اعتقاد دارم مثلا اگر در حال فکر کردن به انجام کاری باشم کسی عطسه کنه استرس وحشتناک وجودمو میگیره که حتما اون کار انجام نمیشه و میرم تو خیال پردازی که چه مشکلی ممکنه پیش بیاد و مانع رسیدن من به هدفم بشه. اما فقط خراقات نیست. نگرانیا بیش از حد داره بهم فشار میاره. مثلا چند روز بعد قراره برم خارج از کشور پیش همسرم ولی نگرانم. شاید مسخره به نظر بیاد ولی حتی نگران سقوط هواپیما هم هستم. یا چند وقت بعدش همسرم قراره بیاد برای کارای عروسی مون ولی باز نگرانی و دلهره ی وحشتناک که نکنه هواپیمای اون سقوط کنه. خیلی این چیزا ازارم میده😔
یا شما فکر کنید سر یه چیز بی اهمیت مثل قرار با دوستام ، یا یه کار اداری که باید انجام شه استرس وحشتناک میگیرم. و اینکه تو حرف زدن با غریبه مثلا یه قرار کاری که میخوام بذارم اعتماد به نفس کمی دارم و ترجیح میدم کس دیگه ای جام حرف بزنه. البته این موضوغو نذاشتم کسی بفهمه و همیشه یه بهونه میارم برای حرف نزدنم😐خلاصه این استرسا و نگرانیا و دلهره ها داره منو از بین میبره. فعلا امکان رفتن پیش مشاور هم برام فراهم نیست. با توجه به این راهنمایی م کنید

سلام.
خوبید؟ میفهمم، منم خیلی وقتها استرسهای شدیدی دارم که بعدش میبینم خیلی هم چیز وحشتناک و فاجعه ای نبوده و الکی اونقدر استرس به خودم دادم.

شما همیشه همین حس ها رو داشته آید یا یه مدته که دارید؟

به نظرتون چرا میترسید از عطسه یا سقوط هواپیما و...؟

به نظرتون همه اونهایی که مسافر اون پرواز هستن، چنین نگرانی دارن؟ فکر نکنم همشون اینقدر نگران باشن.

توی زندگیتون به جز چیزها، از چه رفتارهایی میترسید؟ چه رفتارهایی بهتون آرامش میده؟ چه چیزهایی آرامش میده بهتون؟ و چه افکاری؟

میشه اینا رو جدا جدا برامون بگید... رفتارها... افکار... و چیزها

ممنون که جواب دادین، حقیقتش خرافات همیشه بوده برام چون مادرم اعتقاد شدیدی داره و به منم سرایتش داده اما این استرس وحشتناک چند وقتیه تا این حد برام ازار دهنده شده. از کار اداری، صحبت کاری تلفنی با شخص غریبه ، و کلا یه کار خیلی ساده مث یه بانک رفتن برام معضله و ازش هراس دارم. ارامش معمولا با این که اصلا مذهبی نیستم ولی ذکر گفتن تا یه حدی ارومم میکنه ولی مث یه مسکن میمونه و مشکلمو حل نمیکنه.

سلام.
فکر کنم اعتقادات مادرتون، این رو در ذهن شما جا انداخته که انگار همیشه خطری در انتظار آدمه و آدم باید حواسش جمع باشه. نه؟

خب این تصور که همیشه خطری در راهه، تصور درستی نیست. شما تا حالا چند سال از خدا عمر گرفتین.؟ میشه بشمارید تا حالا چند تا خطر وحشتناک مگه توی این مدت عمرتون براتون پیش اومده؟ بشمارید و تعدادش رو بگید و ببینید وقتی نسبت روزهایی که براتون خطری پیش اومده به روزهای امن زندگیتون رو حساب میکنید، عددش تا چند رقم بعد از اعشار، صفر میخوره؟

مطمئن باش تعداد روزهای امن خیلی خیلی بیشتر از روزهای ناامنه.

و یه چیز دیگه رو هم میخواستم بگم. فکر میکنی چه اتفاق بدی بیفته اگه بری بانک؟

ترست از اینه که نکنه اتفاق بدی بیفته یا ترس از اینه که از پس کار درست بر نیای؟ کدوم؟

سلام
وقتتون بخیر
لطفا این تاپیک
http://www.hamdardi.net/thread-154.html
رو بخونید و در صورت تمایل سعی کنید چند نمونه از رفتارهاتون رو باهاش تطبیق بدین .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

سلام.
فکر کنم اعتقادات مادرتون، این رو در ذهن شما جا انداخته که انگار همیشه خطری در انتظار آدمه و آدم باید حواسش جمع باشه. نه؟

خب این تصور که همیشه خطری در راهه، تصور درستی نیست. شما تا حالا چند سال از خدا عمر گرفتین.؟ میشه بشمارید تا حالا چند تا خطر وحشتناک مگه توی این مدت عمرتون براتون پیش اومده؟ بشمارید و تعدادش رو بگید و ببینید وقتی نسبت روزهایی که براتون خطری پیش اومده به روزهای امن زندگیتون رو حساب میکنید، عددش تا چند رقم بعد از اعشار، صفر میخوره؟

مطمئن باش تعداد روزهای امن خیلی خیلی بیشتر از روزهای ناامنه.

و یه چیز دیگه رو هم میخواستم بگم. فکر میکنی چه اتفاق بدی بیفته اگه بری بانک؟

ترست از اینه که نکنه اتفاق بدی بیفته یا ترس از اینه که از پس کار درست بر نیای؟ کدوم؟

---

واقعا اتفاق بدی نمیفته ولی هراس دارم از انجام این کارا . شاید در اعماق وجودم میترسم از پسش برنیام یا یه اشتباهی بکنم که کسی بهم بخنده. من ۲۵ سالمه و زندگی خیلی بدی نداشتم ولی این هراس با منه. البته وقتایی که منطقی بهش فکر میکنم هراس و ترسم از بین میره

سلام.
مهشید جان، خب راهش همینه که همون دید منطقی رو تقویت کنی و به استرست بها ندی و نذاری بهت مسلط بشه. نمیگم هم هی به خودت تلقین کن یا جمله مثبت تکرار کن که میتونم. بلکه به نظر من خیلی بدیهیه که میتونی و اصلا جز این فکر کردنش عجیبه.

شک نکن که از پس کارهای اداری بر میای. نگران نباش.

در مورد ترس از اینکه بهت بخندند... خب بخندند... به درک... بذار حالا چند دقیقه هم دل یکی با خندیدن به من و تو خوش باشه... تو کار خودت رو بکن.

میفهمم البته که چی میگی. من توی یه دوره ای اونقدر اضطرابم بالا بود و اونقدر ترس داشتم از اینکه بهم بخندند یا مسخره کنن یا توی دلشون بگن دست و پاچلفتی ام، که کلا زندگیم فلج شده بود. در حدی که یک بار با اینکه به زور خودم رو مجبور کردم برم یه جا برای تدریس و به ترسهام غلبه کنم، سر کلاس همون جلسه اول تدریس ناگهان افکار شدیدی اومد تو ذهنم که من نمیتونم و من توان هیچی ندارم و از پس کاری بر نمیام و فقط شکست روبرومه، که یهو همه چیز جلوی چشمم سیاه شد و نفهمیدم دیگه چی شد.... غش کرده بودم....

میخوام بگم استرسی که میگی رو میتونم درک کنم. ولی میدونی چی شد بهتر شدم؟ اونجایی که دیگه ترسم رو از اینکه بهم کسی بخنده یا خرابکاری ای کنم گذاشتم کنار. گفتم اصلا بذار مسخرم کنن ولی نمیخوام دیگه به نظرشون اهمیتی بدم. حالا مگه اونایی که ما فکر میکنیم ما رو تو دلشون مسخره میکنن، خودشون بی نقص هستن؟ نه.

وقتی اینجوری فکر کردم، راحت تر شدم و دیگه کم کم بی خیال قضاوت هایی شدم که دیگران میکردن در موردم. حتی بی خیال توقعاتی شدم که دیگران ازم داشتن برای کامل بودن.

در کل به نظرم تو دختر توانایی باشی. همین که نیت مهاجرت داری، یعنی شهامت بالایی داری. و حتما از کارهای اداری و روابط اجتماعی هم بر میای.

تا حالا بانک رفتی؟ کارای اداری رو انجام دادی؟ تا حالا شده به مشکلی توی این کارا بربخوری؟ مثلا بری بانک و مشکلی در انجام کار برات پیش بیاد؟

ضمن اینکه سعی کن از کسانی که حس میکنی روت کنترلگری دارن یا سرزنش گر هستن، دوری کنی. اگر هم امکان دوری کردن ازشون رو نداری، یادت باشه اونا هم خودشون ادمای بی نقصی نیستن و حتما اونها هم کارهایی هست که توش مهارت کافی نداشته باشن و ضعف داشته باشن. پس اهمیت نده به حرفاشون. البته اگر حرفاشون غیر منطقیه

برای احساس خطر هم... تا حالا دیدی یه بچه کوچولو از یه جایی بخوره زمین ولی هیچیش نشه؟ اون موقع ها خدا هواشو داره. خدا هوای مخلوقاتش رو خیلی داره. مفتی مفتی نمیذاره مخلوقش آسیبی ببینه. خیلی بیشتر از اینکه تو حواست به خودت باشه، خدا حواسش بهت هست. راحت زندگی کن و خودت رو بسپار به خدا. چون مطمئن باش خیلی بیشتر از خودت مواظبته. دلت قرص باشه.

- - - Updated - - -

ضمن اینکه والا تو این دوره زمینه مردم اونقدر ذهنشان درگیر مشکلات خودشونه، که خیلی وقت وقتی هم نشستی داری باهاشون حرف میزنی حواسشون توی مشکلاتشونه و اصلا نمیشنون چی داری میگی... حالا واقعا فکر میکنی اصلا وقت و حوصله دارن بشینن به کارای من و تو فکر کنن؟؟! نه بابا.... خودشون هزار تا دغدغه و مشکل دارن بشینن بهش فکر کنن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

سلام.
مهشید جان، خب راهش همینه که همون دید منطقی رو تقویت کنی و به استرست بها ندی و نذاری بهت مسلط بشه. نمیگم هم هی به خودت تلقین کن یا جمله مثبت تکرار کن که میتونم. بلکه به نظر من خیلی بدیهیه که میتونی و اصلا جز این فکر کردنش عجیبه.

شک نکن که از پس کارهای اداری بر میای. نگران نباش.

در مورد ترس از اینکه بهت بخندند... خب بخندند... به درک... بذار حالا چند دقیقه هم دل یکی با خندیدن به من و تو خوش باشه... تو کار خودت رو بکن.

میفهمم البته که چی میگی. من توی یه دوره ای اونقدر اضطرابم بالا بود و اونقدر ترس داشتم از اینکه بهم بخندند یا مسخره کنن یا توی دلشون بگن دست و پاچلفتی ام، که کلا زندگیم فلج شده بود. در حدی که یک بار با اینکه به زور خودم رو مجبور کردم برم یه جا برای تدریس و به ترسهام غلبه کنم، سر کلاس همون جلسه اول تدریس ناگهان افکار شدیدی اومد تو ذهنم که من نمیتونم و من توان هیچی ندارم و از پس کاری بر نمیام و فقط شکست روبرومه، که یهو همه چیز جلوی چشمم سیاه شد و نفهمیدم دیگه چی شد.... غش کرده بودم....

میخوام بگم استرسی که میگی رو میتونم درک کنم. ولی میدونی چی شد بهتر شدم؟ اونجایی که دیگه ترسم رو از اینکه بهم کسی بخنده یا خرابکاری ای کنم گذاشتم کنار. گفتم اصلا بذار مسخرم کنن ولی نمیخوام دیگه به نظرشون اهمیتی بدم. حالا مگه اونایی که ما فکر میکنیم ما رو تو دلشون مسخره میکنن، خودشون بی نقص هستن؟ نه.

وقتی اینجوری فکر کردم، راحت تر شدم و دیگه کم کم بی خیال قضاوت هایی شدم که دیگران میکردن در موردم. حتی بی خیال توقعاتی شدم که دیگران ازم داشتن برای کامل بودن.

در کل به نظرم تو دختر توانایی باشی. همین که نیت مهاجرت داری، یعنی شهامت بالایی داری. و حتما از کارهای اداری و روابط اجتماعی هم بر میای.

تا حالا بانک رفتی؟ کارای اداری رو انجام دادی؟ تا حالا شده به مشکلی توی این کارا بربخوری؟ مثلا بری بانک و مشکلی در انجام کار برات پیش بیاد؟

ضمن اینکه سعی کن از کسانی که حس میکنی روت کنترلگری دارن یا سرزنش گر هستن، دوری کنی. اگر هم امکان دوری کردن ازشون رو نداری، یادت باشه اونا هم خودشون ادمای بی نقصی نیستن و حتما اونها هم کارهایی هست که توش مهارت کافی نداشته باشن و ضعف داشته باشن. پس اهمیت نده به حرفاشون. البته اگر حرفاشون غیر منطقیه

برای احساس خطر هم... تا حالا دیدی یه بچه کوچولو از یه جایی بخوره زمین ولی هیچیش نشه؟ اون موقع ها خدا هواشو داره. خدا هوای مخلوقاتش رو خیلی داره. مفتی مفتی نمیذاره مخلوقش آسیبی ببینه. خیلی بیشتر از اینکه تو حواست به خودت باشه، خدا حواسش بهت هست. راحت زندگی کن و خودت رو بسپار به خدا. چون مطمئن باش خیلی بیشتر از خودت مواظبته. دلت قرص باشه.

- - - Updated - - -

ضمن اینکه والا تو این دوره زمینه مردم اونقدر ذهنشان درگیر مشکلات خودشونه، که خیلی وقت وقتی هم نشستی داری باهاشون حرف میزنی حواسشون توی مشکلاتشونه و اصلا نمیشنون چی داری میگی... حالا واقعا فکر میکنی اصلا وقت و حوصله دارن بشینن به کارای من و تو فکر کنن؟؟! نه بابا.... خودشون هزار تا دغدغه و مشکل دارن بشینن بهش فکر کنن.

---

ممنون. واقعا اروم شدم. بله خیلی کارای اداری و بانکی کردم. باز کردن حساب، گرفتن تمکن،حتی چند ماه کاراموزی رفتم و اونجا پیشنهاد کار بهم شد چون تو کارم منضبط بودم و دقیق.

- - - Updated - - -

و اینکه واقعا مواقعی که مثبت فکر میکنم به راحتی از پس کارام برمیام

سلام.
این لینک هم به دردت میخوره

http://www.hamdardi.net/thread-154.html