نمایش نسخه قابل چاپ
سلام من ۳ساله ازدواج کردم و یه بچه دارم پسر خواهر همسرم از سال پیش شروع کرده میاد خونه ما به صورتی که چهار روز اینجاست دوروز خونه خودشون جدیدا خدمت رفته و دیگه کلا میاد اینجا تا ساعت ۲ظهر وسط سالن می‌خوابه منم شوهرم فقط ظهرا دوساعت خونست و شغلش ازاده هرکاری میکنم میگم این مگه خونه نداره خودش بگو بره به خرجش نمیره نه شبا میتونم درست بخوابم چون به خاطر کولر در اتاق باید باز باشه نه روز میتونم راحت کارامو کنم توروخدا کمکم کنید من تو این شهر غریبم وگرنه میرفتم پیش مادرم
سلام
آرامش توی اون خونه حق شماست.با همسرتون صحبت کنید.و مشکلاتی که از این بابت هست و شده دغدغه شما رو براش بگید.حتی اگه خونه تون هم نزدیک بود نباید میرفتید.
اگر در بیان کردن مشکل به همسرتون احساس خاصی دارید اون رو اینجا بگید تا راهنمایی بهتری بگیرید
سلام
این نوع رفت و امدهای بی قیدوبند برای شما خطرناک است. اون آقا یه جوان مجرد نامحرم است. مگه شوهر شما غیرت نداره زنش رو با جوان نامحرم توی خانه تنها می گذاره؟ شوهرتون نمیگه خودتون بگید. بچه که نیستید. خانه خانه شما هم است. نشد به پدر و مادر شوهرتون بگید. اون هم نشد به پدر و مادر خودتون.
اگر همسرتون هیچ جوره قبول نمی کنه بهتره یه مدت بروید منزل خانواده تان (ولو در شهر دیگه).
نه من دائم بهش میگم فایده ندارد شوهرم هیچوقت بهش نمیگه یا حتی به خونواده خودشم نمیگه فقط خودشو میزنه به اون راهور بحثو عوض میکنه از پدر خود پسره بیشتر به فکرشه و حتی لباساشو هم براش میخره بعضیا حتی بهش میگن تو باباشی نسبت به همه ی اعضای خونوادش همینطوره هنوز تو دوران تجردش موندهنقل قول:
نوشته اصلی توسط ammin
- - - Updated - - -
- - - Updated - - -
بله اینجور مسائل انقد زیاد شده که من ناخودآگاه میترسمو موذبم اینگار خیلی بهش اعتماد داره نمی‌دونم حتی تو خونه ی ما بعضی وقتا مشروبم میاره کمی میخوره من که ندیدم خود شوهرم میگهنقل قول:
نوشته اصلی توسط Ye_Doost
سلام
اگر مشروب میخوره یک لحظه هم تو اون خونه نمونید. بروید پیش خانواده تان. تنها ماندن در کنا یه مرد نامحرم به تنهائی خطرناک است چه برسه یهو مست هم بکنه و دست به کار خطرناکی نسبت به شما بزنه.
بروید اگر کسی هم حرفی زد رک بگید احساس ناامنی می کنید. این کار خیلی بهتر از احساس تاسف و آبروریزی ها احتمالی است.
* ما که میگیم ولی شما فقط پست می گذارید!؟
یک مدت به بهانه دلتنگی برید پیش خانواده تون و تنها کسی که دلیل واقعی رفتنتون رو بدونه همسرتون باشه. بهش بگید من توی این خونه آرامش ندارم و تا وقتی این مشکل حل نشه نمی تونم توش حضور داشته باشم. به هر حال این طور که شما می گید زمان هایی هم هست که فقط شما و برادر شوهرتون توی خونه باشید و تو این شرایط نفر سوم شیطانه! فقط هرگز به اسم قهر نرید.