ازدواج دوم همسرم شدم.

سلام.
مدتیه این موضوعی که میخوام بگم داره عذابم میده و تقریبا منو نسبت به زندگی دلسرد کرده. مخصوصاً که شرایط کاریم جوریه که از خونه دورم.

من سال 92 با خواهر دوستم ازدواج کردم.
قبلا ازدواج کرده بود. اول که فکر کردم عقد بودن اما بعدا مشخص شد که عروسی گرفتن و.....
دو سال با هم زندگی کردن و بعد جدا شدن. با توجه به علاقه ای که داشتم به این موضوع به طور دقیق نگاه نکردم. میگفتم برام مهم نیست. ازش سوال نمیپرسیدم.
از ازدواج قبلیش 8 سال گذشته بود.
اما یه نقطه کور در ذهنم موند. دنبال اسم شوهرش افتادم تو شبکه های اجتماعی دنبالش گشتم. بی علت. فقط میخواستم ببینم کیه.
یه مدته که مدام توی ذهنمه. تصور اینکه با یک نفر دیگه رابطه داشته و اتفاقات اولین نزدیکی و تکرار های بعدی و.... بهر حال دو سال مدت کمی نیست. نمیدونم چرا اون موقع دقیق تر فکر نکردم و تصمیم نگرفتم.
الان وقتی میخوایم نزدیکی کنیم حس و حالی ندارم. از روی اجبار اینکارو میکنم. هیچ بر انگیختگی در من بوجود نمیاد.
یه بچه سه ساله دارم و از ایندش میترسم که بدون مادرش چی میشه.
اما دیگه انگیزه ای برای ادامه زندگیمون ندارم.
با اینکه مشکل خاصی هم نداریم.
اگه برمیگشتم عقب هرگز این ازدواج رو قبول نمی کردم.
خلا هایی که توی ذهنم ایجاد شده و مانع تمرکزم شده.
واقعا ناراحتم.
به اونایی که دنبال ازدواج با کسی هستن که قبلا تجربه زندگی داشته پیشنهاد می کنم با دقت زیادی رسیگی و تحقیق و تصمیم گیری کنن.

سلام خدمت شما
خودتون اذعان دارین از زمانش گذشته پس ( گذشته رو در گذشته جا بگذارین. )

از راهنمایی شما در انتهای متن متشکرم اما اجازه بدین مطلبی عرض کنم.

این خانم اتفاق تلخی رو در گذشته تجربه کرده اما زمان خورداره و الان همسر شماست. به ایشون نگاه کنین که در کنارتون از امنیت و آرامش برخورده. یعنی اینکه الان زندگیشو و همسرشو دوست داره.
اگر گذشتش رو دوست داشت در همون زندگی مشترک قبل میماند . رابطه تمام یک ماجرا نیست.. بخشی از زندگی مشترکه.
الان هیچ مشکلی ندارین ... چه بسا با یک دختر ازدواج میکردین و الان اتفاقات دیگری رو تجربه میکردین. زندگی با مزه تلخش .. شیرینی ها رو بما نشان میده. هر کسی تلخی رو در زندگی خودش تجریه کرده... مسایل خانوادگی، ازدواج، تحصیلی ، شغلی... .
مهم امروز ماست، مهم احساس امروزه، نعماتی که خداوند بخشیده... ما قبل از هر تفسیری انسانیم و برای زندگی کردن آمدیم.
احساسات خوب رو از خودمون و دیگران نگیریم.
شما با آگاهی ازدواج کردین و الان همسر و فرزند دارین... اونها بشما تکیه دارن. شما هم قلبا اونها رو دوست دارین. قطعا ویژگی هایی داشتن که انتخابشون کردین. اونها رو پر رنگ تر کنین.

ما از زندگی مشترک صرفا دنبال رابطه نیستیم.. دنبال عاطفه ایم. دنبال همدم .. همسر. این عشق هست که حکم میکنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sahar.66

سلام خدمت شما
خودتون اذعان دارین از زمانش گذشته پس ( گذشته رو در گذشته جا بگذارین. )

از راهنمایی شما در انتهای متن متشکرم اما اجازه بدین مطلبی عرض کنم.

این خانم اتفاق تلخی رو در گذشته تجربه کرده اما زمان خورداره و الان همسر شماست. به ایشون نگاه کنین که در کنارتون از امنیت و آرامش برخورده. یعنی اینکه الان زندگیشو و همسرشو دوست داره.
اگر گذشتش رو دوست داشت در همون زندگی مشترک قبل میماند . رابطه تمام یک ماجرا نیست.. بخشی از زندگی مشترکه.
الان هیچ مشکلی ندارین ... چه بسا با یک دختر ازدواج میکردین و الان اتفاقات دیگری رو تجربه میکردین. زندگی با مزه تلخش .. شیرینی ها رو بما نشان میده. هر کسی تلخی رو در زندگی خودش تجریه کرده... مسایل خانوادگی، ازدواج، تحصیلی ، شغلی... .
مهم امروز ماست، مهم احساس امروزه، نعماتی که خداوند بخشیده... ما قبل از هر تفسیری انسانیم و برای زندگی کردن آمدیم.
احساسات خوب رو از خودمون و دیگران نگیریم.
شما با آگاهی ازدواج کردین و الان همسر و فرزند دارین... اونها بشما تکیه دارن. شما هم قلبا اونها رو دوست دارین. قطعا ویژگی هایی داشتن که انتخابشون کردین. اونها رو پر رنگ تر کنین.

ما از زندگی مشترک صرفا دنبال رابطه نیستیم.. دنبال عاطفه ایم. دنبال همدم .. همسر. این عشق هست که حکم میکنه.

---

درود بر شما و سپاس بابت پاسختون.
بله. همه اینهایی که میفرمایید صحیحه.

سلام

کار خوبی کردین که مشکلتون رو اینجا مطرح کردین. ان شاالله که دوستان بیان و کمکتون می کنن

چندتا سوال داشتم لطفا پاسخ بدین

قبل ازدواج فهمیدین که دوسال زندگیه مشترک داشته همسرتون؟

چه خلاهایی در شما وجود داره که ناراحتتون می کنه؟

اگه این وسط همسرتون قبل ازدواجتون در رابطه با ازدواج قبلشون بهتون دروغی نگفته که خب انتخاب شما بوده مهم الان هست که با همین و خداوند بهتون فزرند عطا کرده.

به این فکرها دامن نزنید و نذارین شما رو بهم بریزه.

اگه حدسم درست باشه شما کمی کمالگرایی دارین در این رابطه در سایت مقالات مفیدی هست لطفا استفاده کنید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط *مونا*

سلام

کار خوبی کردین که مشکلتون رو اینجا مطرح کردین. ان شاالله که دوستان بیان و کمکتون می کنن

چندتا سوال داشتم لطفا پاسخ بدین

قبل ازدواج فهمیدین که دوسال زندگیه مشترک داشته همسرتون؟

چه خلاهایی در شما وجود داره که ناراحتتون می کنه؟

اگه این وسط همسرتون قبل ازدواجتون در رابطه با ازدواج قبلشون بهتون دروغی نگفته که خب انتخاب شما بوده مهم الان هست که با همین و خداوند بهتون فزرند عطا کرده.

به این فکرها دامن نزنید و نذارین شما رو بهم بریزه.

اگه حدسم درست باشه شما کمی کمالگرایی دارین در این رابطه در سایت مقالات مفیدی هست لطفا استفاده کنید

---

درود بر شما.
اره. گفته بود ازدواج کرده قبلا. بعدش جریان عروسیو گفت.
دروغ نگفت بهم.
الانم مشکل اینجاست که بعد از این 5 سال زندگی مشترکمون این افکار اومده سراغم و باعث شده ذهنم درگیر شه.
اون نقطه ی تاریکی که همون موقع توی ذهنم رها کردم الان داره خودنمایی می کنه.
باید این قضیه رو برای همیشه تمومش کنم.
کمالگرا نیستم.

سلام

مشکل شما باید ریشه اش پیدا و برطرف بشه. احتمالا اگر با یه دوشیزه خانم هم ازدواج می کردید یه موضوعی پیدا میشد که ازشون دلسرد باشید.

به نظرم علت واقعی اون چیزی نیست که ازقبل هم می دونستید. یه چیز دیگه این وسط داره اون رو پیش میکشه و جلو می اندازه.

سلام
امیدوارم برگردید و این پست منو بخونید .
کاش خانمهایی که اینجا ازدواج دومشون هست یا سابقه جدایی موفق داشتن براتون مینوشتن ، من به نمایندگی مینویسم .

این فکر که بعد از تجربه ازدواج در رابطه ج با همسر بعدی مقایسه صورت میگیره قطعا اشتباهه .

ما انسانها فراموش نمیکنیم اما چیزی که به ذهن میسپاریم خیلی متفاوت از این چیزیه که شما بهش فکر میکنی و روش حساس شدی .

بعد از جدایی اگه یه نفر بخواد میتونه به کل گذشته رو کمرنگ کنه بطوری که جزئیات توی ذهنش نمونه .

اگر چیزی از گذشته موند ، اون رابطه ج نیست بلکه خاطراتی مثل دعوا ها اشتباهها ، قهرو آشتی ها و ازین دست خاطراته واين خاطرات کلی و بعضا شاید جزئی ولی بی ربط به رابطه ج درصورتیه که فرد بخواد ارادی بهش فکر کنه.

اگر قرار باشه مقایسه ای انجام بشه ربطی به رابطه ج نداره ، خیلی خانمها و آقایون ظاهر و اخلاق و شوخ طبعی دوست جنس مخالف و همکار و همکلاسشون رو با همسرشون مقایسه می کنن.

بنابراین ممکن بود شما با یک دوشیزه ازدواج کنید ولی ایشون اگر ذهن مقایسه کننده داشت مدام شما رو با همکار آقایی که رفتار و ظاهرش براش جذابه مقایسه کنه .

دوست عزیز این افکار رو از سرتون دور کنید این یک فکر اشتباهه از پایه اشتباهه و تنها کسانی میتونن تایید کنن که از یه رابطه اومدن بیرون یعنی حتی شما که متاهلی هم فکر میکنی هرگز روابطت با همسرتو فراموش نمیکنی اما اگر یکبار جدا بشی میبینی که خیلی خوب فراموش میکنی و چیزی که میمونه تجربیات و دید کلی نسبت به قبل هست و اگر بخواهی ارادی فکر کنی به دعواها و خاطرات مثلا مهمانی یا همکاری و مسائل اینچنینی فکر میکنی نه رابطه ج اونهم تاکید میکنم اگر ارادی بخواهی فکر کنی .

من فکر میکنم شما اگر با کنکاش در شخصیت همسر سابق همسرتون ، یک مرد با ظاهر خیلی خیلی پایینتر از خودتون رو میدیدید یا یک آدم خیلی سطح پایین خیلی سطح پایین الان این حس رو نداشتید

نکته آخر اینکه کاری به قبل از ازدواج و معیارها و دیدمون به زندگی مشترک ندارم ولی واقعا چیزی که دست کم یک زن رو مجذوب مردش میکنه ظاهر همسرش نیست یعنی حتی اگر یک زن با ظاهر همسرش هم ازدواج کرده باشه بعد اگر اون مرد از چشم خانم بیوافته به واسطه شخصیت خصوصا ، و یا بی مهری دیدن و.. ، قطعا اون زن هیچ کششی به اون مرد خوش ظاهر نداره و برعکس

اگر زنی شیفته اخلاق مردی بشه قطعا مجذوبش میشه زنها حداقل در زندگی مشترک جذب محبت و مرادنگی مردشون میشن .

نتیجه اینکه طرز فکرتون رو با این پست من که شعار نیست و سالها تجربه است مقایسه کنید و چشمتون رو باز کنید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Binam31

سلام.
مدتیه این موضوعی که میخوام بگم داره عذابم میده و تقریبا منو نسبت به زندگی دلسرد کرده. مخصوصاً که شرایط کاریم جوریه که از خونه دورم.

من سال 92 با خواهر دوستم ازدواج کردم.
قبلا ازدواج کرده بود. اول که فکر کردم عقد بودن اما بعدا مشخص شد که عروسی گرفتن و.....
دو سال با هم زندگی کردن و بعد جدا شدن. با توجه به علاقه ای که داشتم به این موضوع به طور دقیق نگاه نکردم. میگفتم برام مهم نیست. ازش سوال نمیپرسیدم.
از ازدواج قبلیش 8 سال گذشته بود.
اما یه نقطه کور در ذهنم موند. دنبال اسم شوهرش افتادم تو شبکه های اجتماعی دنبالش گشتم. بی علت. فقط میخواستم ببینم کیه.
یه مدته که مدام توی ذهنمه. تصور اینکه با یک نفر دیگه رابطه داشته و اتفاقات اولین نزدیکی و تکرار های بعدی و.... بهر حال دو سال مدت کمی نیست. نمیدونم چرا اون موقع دقیق تر فکر نکردم و تصمیم نگرفتم.
الان وقتی میخوایم نزدیکی کنیم حس و حالی ندارم. از روی اجبار اینکارو میکنم. هیچ بر انگیختگی در من بوجود نمیاد.
یه بچه سه ساله دارم و از ایندش میترسم که بدون مادرش چی میشه.
اما دیگه انگیزه ای برای ادامه زندگیمون ندارم.
با اینکه مشکل خاصی هم نداریم.
اگه برمیگشتم عقب هرگز این ازدواج رو قبول نمی کردم.
خلا هایی که توی ذهنم ایجاد شده و مانع تمرکزم شده.
واقعا ناراحتم.
به اونایی که دنبال ازدواج با کسی هستن که قبلا تجربه زندگی داشته پیشنهاد می کنم با دقت زیادی رسیگی و تحقیق و تصمیم گیری کنن.

---

با سلام و احترام
همانطور که Ye_Doost گرامی با تیز هوشی بیان کردند ریشه مشکل را باید بیابید و حل کنید.

ریشه مشکل شما افکار اتوماتیک و تکرار شونده منفی هست. این مشکل ریشه در وسواس فکری دارد.
لذا شما اگر در خود خوب بنگرید، حتما سابقه هایی از افکار منفی دیگری در زندگی اتان خواهید یافت که شما را می آزردند و به صورت تکرار شونده به ذهن شما هجوم آورده و اذیتتان می کرده اند.

پس ربطی به این ازدواچ ندارد.

توصیه بنده اینست که به یک روانشناس بالینی حاذق مراجعه حضوری داشته باشید و مشکل خودتون را اینطور بیان کنید.

افکار منفی و تکرار شونده به صورت اتوماتیک و بی اختیار به ذهنم هجوم می آورد و من بلد نیستم جلوی آنها مقابله کنم. خواهشمنداست روشهای کنترل افکار و توقف فکررا با تمرین به بنده آموزش دهید تا بتوانم صاحب افکارم شوم و بتوانم آنها را مدیریت کن.

دقت کنید اگر ا ین توقف و کنترل فکر را بیاموزید در سایر مسائل زندگی که شما ممکن است احساس فشار بکنید نیز می توانید راحت شوید.