نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان عيدتون مبارك
من هميشه از اين موضوع رنج ميبردم كه زوووود گريه ام ميگيره اين موضوع ناراحتم ميكنه اذيتم ميكنه چون نميتونم از خودم دفاع كنم موقع حرف زدن بغض دارم و زود گريه ام ميگيره اين مشكل از بچگي با منه
راه حلي داره؟
چرا نميتونم كنترل كنم؟
سلام عزیزم. اون لحظه به چی فکر میکنی که زود گریه ات میگیره؟
علتش این نیست که از قبل خودت رو آسیب پذیر میدونی؟ و یا شاید ترس زیادی داری؟ ترست از چیه؟
ریشه این بغض چی میتونه باشه، پیدا کردن علتش کمک بیشتری بهت میکنه. اگر خواستی بیشتر توضیح بده.:72:
- - - Updated - - -
اين موضوع ديگه داره اذيتم ميكنه شديييييد
نكنه مشكلم از دوران كودكي نشئت ميگيره ؟؟
من حتي نميتونم حرف دلم رو بگم
خواسته ام رو بگم
من ديگه خسته شدم
دلم پر از حرفه و همسرم مشتاق به شنيدن و كمك كردن نيس
همسرم هميشه طلبكاره حرف دلم رو هم بگم به خودش ميگيره و حالت تدافعي داره
من نگران خودمم
مخصوصا كه اطرافيان اصرار به بچه دار شدن ما دارن منو نگران كرده
كاش يهوويي از اين حالت خلاص شم
اعصاب ضعیفی دارید؟
نه اتفاقا اعصاب خوبي دارم
ولي ميدونيد مشكل چيه؟
اعصبانيت من همراه با گريه هست
دفاع از خودم همراه با گريه است
اگه خواسته اي داشته باشم كه ميدونم جوابش نه هست همراه با گريه هست
گريه دست از سرم برنميداره
منو عقب انداخته
سلام
راستش من هم این مشکل رو دارم. نه تنها با همسرم بلکه با اطرافیان دیگه هم وقتی بحث کوچیکی پیش میاد و عصبانی بشم گریه ام می گیره. حتی یکبار سرکار هم این حالت پیش اومد که بزور جمع کردم خودمو.
نمی دونم مشکل از چیه؟ شاید چون می ترسیم نتونیم منظورمون رو به طرف مقابل برسونیم. شاید از عصبانیت شدید. شاید انقد منفعل هستیم که یکدفعه منفجر می شیم.
همیشه حسودیم میشه به کسانی که خیلی راحت حتی در عصبانیت بدون اینکه گریه کنن حرفشونو میزنن.
این گریه کردن بعضی وقتا خیلی گرون تموم شده برام. چون به گفته همسرم، وقتی توی دعوا من گریه می کنم اون خیلی خیلی عصبانی تر میشه. اینو خودش گفته.
از دوستان خواهش می کنم راهنمایی کنید.
یه سر به دکتر روان پزشک بزنید ضرر نداره.
سلام فکر میکنم شما روحیه حساسی دارید
حساس ، زودرنج و پرتوقع
لازمه یکم پوست کلفت و بی خیال بشید
سلام
یه دلیلش ممکنه کمبود اعتماد بنفس باشه .تقویتش کنید
یادمه این حالت را زمانی که دبیرستانی بودم داشتم و خیلی در این مورد روی خودم کار کردم.
بعد از این همه سال هنوز هم اثرات آون حالت ها هست که بعد از هر تجربه ای یک شناخت و یک نکته یاد می گیرم.
الان دیگر در مقابل نزدیکانم، یا سابقا در محیط کار تسلط نسبتا کاملی روی این مورد دارم اما در مقابل افراد غریبه بعدش همون حالت گریه به من دست می ده.
دوست عزیز باید مرحله به مرحله شروع کنی.
اول از همه اینکه قبول کن شاید نتونی از حقت دفاع کنی
اما مهم آینه که بی تفاوت نباشی و حرفت را بزنی.
نکته مهم آینه که باید اول از همه به حقوقت آشنا بشی،
گاهی ممکنه که واقعا مطلبی که ادعای حق بودن بر آن را داریم به واقع داریم اشتباه فکر می کنیم. در کنار این مطالعه تاپیک هایی که مربوط به خطاهایی شناختی است می تونه کمک کننده باشه.
بعد از اینکه به حقوقت آشنا شدی باید تمرین کنی مهارت های ارتباطی رو.
قبل از رویا رویی و حرف زدن بهتره تمرین کنی و حرف هات رو مرور کنی.
موقعی که داری صحبت می کنی به این فکر کن که دنبال نتیجه نیستی بلکه داری تمرین می کنی که حرف دلت را بزنی.
گاهی این حرف دل، دفاع کردن نیست، شاید بیان احساسه. باید سعی کنی احساساتت را جوری بیان کنی که کسی را قضاوت نکنی، فقط از احساست صحبت کنی.
گاهی پیش می یاد که درمانده می شی و در لحظه نمی دونی چطور صحبت کنی، لازم نیست همان موقع حرف دلت را بزنی، سکوت کن. سعی کن حرف زدن را واگذار کنی به زمانی که آرامش پیدا کردی و کمی ذهنت را و حرف هات را جمع و جور کرده باشی و قضیه را از زوایای مختلف بررسی کرده باشی.
همین سکوت و به تعویق انداختن دو حسن داره، یکی اینکه بعد از دادن زمان به خودت به این نتیجه می رسی که آون مطلب ارزش پاسخ دهی نداشته و دوم اینکه اگر قراره پاسخی بدی با تمرکز و آمادگی بیشتر می تونی آن کار را انجام بدی.
فقط کافی بگی همسرم، دوست عزیزم، مادرم، راجع به آون مطلبی که پیش آمده بود فکر کردم و نظرم الان این است و ادامه بدهی.
برای صحبت کردن هیچ زمان دیر نیست.