کمک کنم یا به فکر خودم باشم؟
با سلام وخسته نباشید خدمت مشاورین عزیز
مشکل بزرگی پیدا کردم که فقط به دنبال اینم که الان وظیفه خدایی چیه که من الان انجامش بدم واقعا بدجور بین خودم وخانوادم گیر کردم و سر دوراهی بدی هسم
نمیخام ناشکری کنم که خدا عذابشو بهم نازل کنه . خواهرم چهارساله ازدواج کرده و یه فرزند2 و نیم ساله داره ولی از 6 ماهگی به خاطر اینکه پایان نامه داشت بچشو میزاشت خونه ما و ما هم روزانه 7 ساعت بچشو نگه میداشتیم حالا بماند که در این مدت من دربحران امتحان بودم و خدا رو شکر از پسش براومدم همزمان یه دستم به بچه بود یه دستم به کتاب و واقعا بدترین دوران های زندگیمو گذروندم والانم متاسفانه هنوز این پایان نامه خواهرم انگاری تمومی نداره و همچنان بحث پایان نامه و بعدشم کار پیش اومده و همچین باعث شده به شدت تنبل بشه و هر وقت بچش بهونه گیری میکنه شروع به زدنش میکنه و میگه باید حتی روزای تعطیل هم ما بریم خونش تا خدای نکنه یه اتفاقی برای بچش نیفته بچه به شدت خودزنی میکنه جیغ میزنه بهونه گیری میکنه( ولی در عین حال فوق العاده بچه باهوشیه و قدرت یادگیریش بالاس) حتی روزایی که مامانش خونس این حالت فوق العاده بیشتر رخ میده صدبار دکتر بردنش اصلا معلوم نیس چش شده
مشکل اینجاست که من امتحان مهمی در پیش دارم درعین حال از طرف دانشکاه هم مجبورم که هر چه سریعتر موضوع پایان نامم مشخص بشه و درعین حال مادرم هم بهم التماس کرده و به گریه افتاده که بهش در بچه داری خواهرم کمک کنم و میگه اگه کمکش نکنم میمیره و خواهرم هم ازون بر هر روز گریه و زاری و دانشکاه خواسته که زودتر پایان نامشو جمع کنه و مجبوره بره و این وسط یه بچه بیگناه افسرده . خلاصه خواهش میکنم وظیفه من چیه ؟ خواهش میکنم راهنماییم کنید
(پدره خودم و بابای اون بچه هم کلن بی تفاوت ترین ادمای دنیا هستن )
