نه خشمی نه اشکی نه رضایتی!

سلام
سی و یک سال دارم و نه ساله که متاهلم. زندگی مشترک پر فراز و نشیبی داشتم که هم خودم و هم همسرم اگرچه خیلی جاها با هم تنش داشتیم اما با چنگ و دندون حفظش کردیم و از پس موانع بر اومدیم الحمدلله. بعد هم خدا به ما فرزندی داد که یک سری مشکلات مادرزاد داشت و مدتی درگیر بیمارستان بودیم که اون هم به لطف بی کران خدا اگرچه سخت اما گذشت و الحمدلله الان فرزندم بزرگترین ثروت زندگیمونه که هر قدر برای داشتنش شکر بگم کمه. اینا رو گفتم که بگم سال های شلوغی رو پشت سر گذاشتیم. اما تو هیچ کدوم از اون ایام افسرده نبودم و الان که دیگه رسیدم به نقطه آرامش انگار سر شدم. البته شرایط فامیلی مون به نحویه که مدت هاست توی خونه ی خودم سرم خلوت نبوده و فراغت قانع کننده ای نداشتم اما این چیزی نیست که امروز باهاش مواجه شده باشم. اگرچه الان از این وضع خیلی خسته ام و وقتی فکر می کنم گریزی هم نیست خسته تر می شم.
مدتی هست که مشغول زیر و رو کردن مشکلاتی هستم که توی این سایت مطرح می شه و می بینم من گرچه روزی شاید با خیلی از این مشکلات دست و پنجه نرم کردم اما امروز تو شرایط خوبی قرار دارم و بیشتر خواسته هام از زندگی مرتفع شده اما خوشحال نیستم و لذت نمی برم. یکی دو هفته ای هم هست که این حس رخوت نمود جسمی هم برام پیدا کرده و تبدیل به ضعف و خستگی شده. اما اگه بخوام بگم مشکلم چیه چیزی برای گفتن ندارم!

خیلی خلاصه بگم که با خوندن متن شما متوجه شدم که تو زندگی هدف ندارین.
منم یه روزایی هم فکر میکردم خب الان باید چیکار کنم ، چرا باید ادامه بدم ، اصلا چرا زندم و هزار تا سوال اینجوری.
تا اینکه با دوستانی مشورت کردم و اونا بهم گفتن چون هدف نداری.
برای خودم یه هدف مشخص کردم که جزو علاقه مندی همیشگی زندگیم بود ، وای اگه بدونی چه حس خوبی هست که وقتی صبح که از خواب پامیشم تمام برنامه های زندگیم رو این هدفه میچرخه.
خیییلیییی حس خوبی هست که برای به سرانجام رسوندن تصمیمی باید تلاش کنم و بجنگم.
تلاش و جنگیدن یه حس اعتماد به نفس خاصی میده ، اینکه انقدر قدرتم روز به روز زیاد میشه و موانع رسیدن به هدفم رو از سر راهم برمیدارم.
حسِ رسیدن به پیروزی ، آدمو همیشه سرزنده نگه میداره ، اشتیاق ادم به زندگی زیاد میشه.
باور کن حرفام شعار نیست و چیزی هست که خودم در حال تجربه کردم و مطمئنم یه روزی موفق خواهم شد.
شما هم بگرد ببین چه هدفی میتونی برای خودت پیدا کنی ، اصلا هم لازم نیست چیز خیلی خاص و بزرگی باشه.
مثلا موفق شدن تو یه رشته ورزشی ، تخصص پیدا کردن تو یه هنر ، ادامه تحصیل و .... خیلی چیزای دیگه.
فقط خودت باید بلند شی و شروع کنی ، دست رو دست بزاری ، هیچکس واست کاری نمیکنه