احساس تنهایی داره از پا درم میاره
من یک پسر 37 ساله هستم از نظر مالی وضعیت خوبی دارم خودم یه اپارتمان مستقل دارم خانواده ام هم کنارم هستند که اونا اپارتمان طبقه بالا زندگی میکنند من از 20 سالگی بخاطر تصادف رانندگی از ناحیه گردن اسیب نخاعی دیدم و ویلچر نشین شدم تو این 17 سال خانوادم و دوستانم کما بیش کنارم بودن و خودم هم چون شخصت صبور و آرومی دارم تونستم هر جور بوده با مشغولیاتی مثل ورزش و نقاشی و گاه گداری یه دوستی اینترنتی این سالها رو هر جور بوده بگذرونم ، به گفته و قضاوت اطرافیان صورت و قیافهُ خوبی دارم که هنوز بعد این همه سال سختی تهش یه چیزی ازش برام مونده . جدا از مشکلات خانه نشینی و جدا شدن از جامعه این اواخر به شدت از نداشتن یه همدم و شریک زندگی دارم رنج میبرم و این حالت تنهایی بعضی وقتا خیلی بدجور مظطرب و پریشانم میکنه طوریکه احساس میکنم که کاملا دیگه دارم میبرم ، شاید من هم مثل شما قبلا به این مسله به اون صورت جدی نگاه نمیکردم و فکر نمیکردم نداشتن یه همسر یا دوست جنس مخالف تا این حد روی روحیه آدم تاثیر منفی بگذاره طوریکه که بخواد زندگی رو بالکل رها کنه ، بخاطر همین امیدوارم قضاوت و درک درستی از وضعیت من داشته باشید و راهنمایی کنید که من الان با این وضعیت چطور میتونم زندگیم رو نجات بدم چون نمیدونم با این وضعیت روحی که داره مرتب بدتر میشه چقدر دیگه میتونم دوام بیارم .
من هیچ ارتباط و فعالیت اجتماعی با بیرون از منزلم ندارم وخیلی دیر به دیر بیرون میرم که این مشکل بر میگرده تا حدودی به وضعیت خودم که کار یا فعالیت اجتماعی برای اشخاصی مثل من نیست .
و این شرح حالی از زندگی و مشکلات من بود ممنون میشم راهنمایی کنید .
