نگرانی من در مورد اضافه وزن همسرم

سلام دوستای خوبم

همسرم مستعد چاق شدن هست و مقداری اضافه وزن داره از اونجا که مادرهمسرم بالای 100کیلو وزن داره و همسرم از لحاظ ژنتیکی خیلی به ایشون رفته من خیلی نگران وزن همسرم هستم و میترسم که وقتی به سن مادرش شد همینقدر چاق بشه. برای همین تو خونه رژیم مناسب و کم چربی داریم و حتی من به خاطر همسرم رعایت میکنم . معمولا به این دلیل دوست ندارم بریم کافی شاپ اگر هم بریم به خاطر همسرم آب میوه اینا سفارش میدم که چاق کننده نباشه برعکس همسرم کیک و شکلات و بستنی سفارش میده .
همیشه به فکر سلامتی همسرم هستم اما امروز دیدم هم طالبی خریده هم بستنی و بهم میگه آب طالبی بستنی بخوریم که من هم درستش کردم و برای ایشون کمتر بستنی ریختم اما بعدش دیدم پاشد رفت لیوان دوم آب طالبی بستنی رو برای خودش با بستنی فراوون درست کرده! من خیلیییی ناراحت شدم آخه چرا من باید انقدر نگران اضافه وزن همسرم باشم اما خودش نه! کار من درسته؟حساسیت من به جاست یا دارم زیاده روی میکنم؟ نمیدونم چطور نگرانیم رو باهاش مطرح کنم؟!
باید بگم برخلاف خانواده من که توش پرخوری حتی برای افراد لاغر چیز بدیه تو خانواده همسرم پرخوری چیز بدی نیست و خیلی هم مادر قربون صدقه خوردن زیاد بچه هاش میره!
حالا من ناراحتم وخسته ازینکه انرژی هام رو صرف تعلیم و تربیت همسرم کنم! که بهش یادآوری کنم چی بده و چی خوبه! البته سعی کردم تذکر ندم اما در عمل فکرم و ذهنم اینه که رژیم غذایی همسرم درست باشه که نمازهاش درست بشه که چنتا مورد دیگه هم هست ..... .
معمولا خوب برخورد میکنم اما یه وقتایی مثل الان قاطی میکنم و میام تو سایت مینویسم تا مبادا با لحن کوبنده ی خودم همسرم رو بیازارم. الان مستعدم که به همسرم خیلی خرده بگیرم و اینو دوس ندارم.
در این لحظه بعضی چیزها که حساسیت هامو بهم یادآور میکنه شدیدا رو اعصاب منه .
آیا کار من وسواس گونه هست؟
آیا اینکه هرهفته از شوهرم پیتزای بیرونی بخوام یا شیرموزبستنی بدآموزی نداره و به چاقی شوهرم کمک نکردم؟
آیا من در مراقبت از سلامتی خودم و خانوادم دچار سواس شدم؟ مدتیه با خیال راحت با همسرم توی فست فود پیتزا نخوردم.
ممنون میشم اگر راهنماییم کنید .
متشکرم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Eram

سلام دوستای خوبم

همسرم مستعد چاق شدن هست و مقداری اضافه وزن داره از اونجا که مادرهمسرم بالای 100کیلو وزن داره و همسرم از لحاظ ژنتیکی خیلی به ایشون رفته من خیلی نگران وزن همسرم هستم و میترسم که وقتی به سن مادرش شد همینقدر چاق بشه. برای همین تو خونه رژیم مناسب و کم چربی داریم و حتی من به خاطر همسرم رعایت میکنم . معمولا به این دلیل دوست ندارم بریم کافی شاپ اگر هم بریم به خاطر همسرم آب میوه اینا سفارش میدم که چاق کننده نباشه برعکس همسرم کیک و شکلات و بستنی سفارش میده .
همیشه به فکر سلامتی همسرم هستم اما امروز دیدم هم طالبی خریده هم بستنی و بهم میگه آب طالبی بستنی بخوریم که من هم درستش کردم و برای ایشون کمتر بستنی ریختم اما بعدش دیدم پاشد رفت لیوان دوم آب طالبی بستنی رو برای خودش با بستنی فراوون درست کرده! من خیلیییی ناراحت شدم آخه چرا من باید انقدر نگران اضافه وزن همسرم باشم اما خودش نه! کار من درسته؟حساسیت من به جاست یا دارم زیاده روی میکنم؟ نمیدونم چطور نگرانیم رو باهاش مطرح کنم؟!
باید بگم برخلاف خانواده من که توش پرخوری حتی برای افراد لاغر چیز بدیه تو خانواده همسرم پرخوری چیز بدی نیست و خیلی هم مادر قربون صدقه خوردن زیاد بچه هاش میره!
حالا من ناراحتم وخسته ازینکه انرژی هام رو صرف تعلیم و تربیت همسرم کنم! که بهش یادآوری کنم چی بده و چی خوبه! البته سعی کردم تذکر ندم اما در عمل فکرم و ذهنم اینه که رژیم غذایی همسرم درست باشه که نمازهاش درست بشه که چنتا مورد دیگه هم هست ..... .
معمولا خوب برخورد میکنم اما یه وقتایی مثل الان قاطی میکنم و میام تو سایت مینویسم تا مبادا با لحن کوبنده ی خودم همسرم رو بیازارم. الان مستعدم که به همسرم خیلی خرده بگیرم و اینو دوس ندارم.
در این لحظه بعضی چیزها که حساسیت هامو بهم یادآور میکنه شدیدا رو اعصاب منه .
آیا کار من وسواس گونه هست؟
آیا اینکه هرهفته از شوهرم پیتزای بیرونی بخوام یا شیرموزبستنی بدآموزی نداره و به چاقی شوهرم کمک نکردم؟
آیا من در مراقبت از سلامتی خودم و خانوادم دچار سواس شدم؟ مدتیه با خیال راحت با همسرم توی فست فود پیتزا نخوردم.
ممنون میشم اگر راهنماییم کنید .
متشکرم

---

همسر من هم مستعد چاقی هست و من هم اوایل ازدواجم دقیقا رفتار شما رو داشتم. یعنی همیشه از خواسته های خودم در غذا خوردن میگذشتم تا همسرم چاق نشه. اما کم کم متوجه شدم که زمانی که سر کار هست، به این چیزا اصلا توجهی نداره و من بیخود دارم خودم رو اذیت می کنم.
یه مدت به خاطر دورانی که خودم رو محروم کرده بودم، پایه شوهرم شدم و حسابی وزن اضافه کردم. آخرش دیدم که من ایده آل بودن وزنم برام مهمتر از خوردن هست و برام خیلی راحته که رژیم داشته باشم. ولی همسرم برعکس من هست. بنا بر این بهتره هرکس راه خودش رو بره.
واقعا هم اشتباه هست که همسرمون رو تربیت کنیم. من با این تجربیاتی که گفتم سعی می کنم خودم رعایت کنم. سالاد زیاد درست می کنم. روغن سالم استفاده می کنم. موقع غذا خوردن تلویزیون رو خاموش می کنم. چون روی زیاد خوردن تاثیر داره. ولی دیگه کاری به کار شوهرم ندارم. اگه یه روز خودش بخواد لاغر بشه حتما کمکش می کنم. اما تا نخواد نه!
وقتی بچه هم اومد تو زندگیمون تمام تلاشم رو می کنم که در تغذیه سالمی رو براش فراهم کنم.

همونطور که بهاره جون گفت شمانمیتونی همسرتون رو مجبور به کمترخوردن کنید تاخودش نخواد.منم چند سال پیش روی غذاخوردنش حساس بودم ولی یک بار خیلی عصبانی شدو گفت مگه بابچه طرفی که اینقدر تعیین تکلیف میکنی برام!از اون به بعد دیگه بهش گیرندادم ولی تامیتونستم سعی کردم چربی غذاها روتاحد امکان کم یا حذف کنم.مثلا برای غذاهای سرخکردنی از یه قاشق روغن وفر استفاده کردم پیتزا رو توخونه درست میکنم باگوشت ومرغ وپنیر پیتزای کم.همینطور بستنی وکیک رو توخونه درست میکنم ولی باشیرینی کمتر از دستورش.الان دیگه همسرم بااین روشهااضافه وزن کمی داره وهمه بیماریهایی که مربوط به چاقیش میشد خوب شدند.البته ماهی یکبار رو غذای بیرون میخوریم.

سلام ارم عزیز
همسرمنم پرخوره و متاسفانه تو خونوادشون عادات غذایی وحشتناکی دارن پرخوریم به شدت بابه. اگه میگم وحشتناک واقعا اغراق نیس مثلا غذاهای سرخ کردنی باروغن خیلی زیاد وازون بدتر مصرف خیلی زیاد غذاهایی مثل کوکو بادمجون و بادمجون سرخ شده وسیب زمینی سرخ شده متاسفانه من چون دارم باهاشون شریکی زندگی میکنم عملا هیچ کاری نمیتونم بکنم که همسرم پرخوری نکنه فقط حواسم به رژیم غذایی خودم هست که الکی وزن اضافه نکنم و وقتی همسرم میپرسه چرا کم میخوری یافلان غذارونمیخوری میگم چون برای سلامتیم بده اولا اصلا به حرفام توجه نمیکرد اما وقتی با محبت بهش میگفتم بریم خونمون غذاهای سالم میپزم چون دوست دارم وسلامتیت واسم مهمه کمی یادگرفت البته من هیچوقت امرونهی نکردم چیزی که میخواست براش میاوردم اما بهش میگفتم قربونت برم من دوست دارم و سلامتیت واسم اولویته اگه یکم کمتربخوری بهتره. یه چیز دیگه همسرم عاشق مرغ سرخ شدس من روش پختشو عوض کردم اول مرغو میپزم بعد کف ماهیتابه رو چرب میکنم خیییللییی کم و مرغا رو میچینم توش حرارتم کم میکنم حالا همسرم این روشودوس داره و دیگه باروغن زیاد اصلا نمیخوره ومثلا قبلا که عاشق کوکوبادمجون بود خیلی کمتر میخوره یاخیلی وقتا اصلا نمیخوره مگه اینکه مادرش بذاره جلوش چون میگه پسرم دوس داره.
شمام بهترین راه اینه بامحبت ضررای پرخوری و غذاهای چرب روبهشون نشون بدین و شیوه پخت غذاهاروعوض کنید اینجوری نتیجه بهتری میگیرین

با سلام



به نظرم تلاش و تغییر سبک زندگی نیازمند یه هدفه ،،،

هدفی که بهممون انرژِی و باور بده که بتونیم استاندارد ها و سبک زندگیمون را زیباتر از قبل بچینیم .



من خودم تو زندگی یه هدفی دارم ،،اون هدف باعث میشه هفته ای در مجموع 20 کیلومتر بدوم ،،، این هدف باعث میشه خیلی چیزها را رعایت کنم .

می تونید با همسرتون یه هدفی داشته باشید - مثلا بگید ما باید 100 بار قله توچال را فتح کنیم ( حالا هر قله ای که نزدیک محل اقامتتون هست ) یا .....


به نظر یه هم چین چیزی برا خودتون هدف تعین کنید - این هدف باعث میشه خیلی چیزها را رعایت کنیم و ....

تغییر یه الگوی رفتاری ،،،نیازمند یه انگیزه ست ،،،

اون انگیزه را پیدا کنید .




از طرفی یه خورده از آینده نگرانید ،،،

وسواس از نگرانی به آینده ،،،باید با تلاش + برنامه ریزی خوب + توکل به خدا ،،،،،حل بشه

داستان کتاب : "" چه کسی پنیر منو جابه جا کرد "" ،،،می تونه مفید باشه








موفق باشید