سلام دوستان عزیز.
من و شوهرم 26 سالمونه و 4ساله عقد کردیم. چندماهه خونه خودمون هستیم.
مشکل من زمان عقدمون تنها بیرون رفتنای همسرم بود. دنبال خانوما نیست ولی با پسرهای فامیل مخصوصا خیلی رفت و امد داشت و بیشتر از من با اونها بود. سر این مسایل دعواهای زیادی کردیم حتی حرف جدایی هم زدیم بعدا همسرم گفت بریم خونه خودمون عوض میشه شرایط. چند ماه اول خونه خودمون خوب بود ولی الان دوباره به مشکل خوردیم. منو تشویق میکنه با دوستام برم تا خودشم بره. اگر یکروز من به دلیلی مثلا نهار نباشم خونه خوشحال هم میشه و اصلا نمیاد اونم ولی من زیاد اهل تنهایی رفتن نیستم. برای مهمونی فامیلامون گاهی میگه من نمیام تو اگه میخوای تنها برو برای فامیلای خودش هم راحت میگه اگه نمیخوای نیا و حاضره بدون من تنها بره حتی شهرستان.
وقتی شهرستانشونیم منو تنها میذاره همش میره پیش پسرای فامیل با اینکه بارها گفتم این مساله ناراحتم میکنه . این دفعه هم سر همین قضیه دعوامون شد و شوهرم میگه تو خودخواهی نمیذاری به من خوش بگذره و جلوی بقیه باهام دعوا کرد و گفت طلاقت میدمولی بعدا عذر خواهی کرد و گفت من زود عصبانی میشم و اینکه دوست دارمو حرفهایی که وقت دعوا میزنم الکیه ....
اینم بگم که یک دلیل این رفتارهاش قلیون کشیدن و وابستگیش به نیکوتینه که باعث میشه همش بره قلیون بکشه بیرون و با فامیلاش.
الان چند روز میگذره و من حالم مثل قبل نیس و پذیرش این اخلاقشو ندارم. همش احساس میکنم بهم بیتوجه هست و میخواد از دستم فرار کنه. به جدایی فکر میکنم ولی مردد هستم که ایا این مشکل در حدی هست که بخوام جدا بشم یا من حساسم.
