شب قدر واقعا برای چه دعا میکنیم؟‌

به نام خدای گل های یاس
سلام به شما نازنینان
امشب هم طبق روال هر سال باز دعای جوشن کبیر ، باز گریه و راز و نیاز، باز دستها به سمت آسمان، باز قرآن روی سر ، باز سر دادن الهی العفو...

اما برای چه؟
من یک کاسبم با آمدن تابستان لباسی که باید ۳۰۰۰۰ تومن بفروشم ، ۳۷۰۰۰میفروشم.‌در حالی که میدونم کارم اشتباهه اما اصرار دارم که دلیل بیارم و دلیل بسازم.
من یک همسایه هستم، اما حقوق دیگران رو پایمال میکنم ، طرز فکرم چهار دیواری اختیاری هست.
من یک پسر جوانم و به دختری ابراز علاقه میکنم.. با کلی وعده وعید استفاده از سادگیش برای نیات خودم... دو، سه ماه بعد ازش میبرم و رهاش میکنم چون حوصلشو ندارم!
من یک پدر یا مادرم، در ازدواج فرزندم سنگ اندازی میکنم و اعتقادم اینه اون دختره لیاقت عروس بودن ما رو نداره چون ما ثروتمندیم ، چون ما اینیم چون ما اونیم .. چون ما در دنیا و خواسته ها غرقیم..
من یک کارمندم و در طول روز حوصله ی ارباب رجوع رو ندارم، برخی پرونده ها زودتر کارشون راه میافته ولی منم خستم بذارم واسه بعد.
من یک پزشکم و میدونم خیلی از مریضام بنیه مالی ندارن ویزیتو کامل بپردازن، با وجود اینکه درآمدم بالاست ولی بیماری که نداره میتونه نیاد اینجا!
من یک میوه فروشم و میوه های مونده و خراب شده رو به قیمت میوه مرغوب میفروشم در حالی که میدونم اینقدرام ارزش نداره
من یک منشی شرکت هستم یا یک کسی که برای دیگری کار میکنه، دخترم یا زنی جوان اما با عشوه و ناز دل مدیر و رئیس و کارگر رو میبرم اونقدی که به زندگیشون خیانت کن
من یک مرد یا زنم ، در زندگی مشترکم برای همسر و فرزندم وقت نمیگذارم از عشق و عاطفه و توجه و رسیدگی میزنم چون همینیه که هست!
من یک دخترم و در طول سال انقدر رفتار بدی دارم، اونقدر بد لباسم، اونقد بد گفتارم که روی دیگران تأثیر منفی میگذارم، مخصوصا گروههای کم سن و سال... و خیلی ها رو مقلد خودم میکنم با صفحات ایستاگرامم با تلگرامم و ...
من یک مرد یا زنم نمیتونم راز دار باشم، نمیتونم پشت سر مردم حرف نزنم ، نمیتونم زیرآب نزنم ... این کار بهم احساس خوبی میده، این کار کینه هامو خالی میکنه ، باعث پیشرفتم میشه و ...
من یک استاد یا دبیرم، شرایط و مشکلات دیگران ربط چندانی بمن نداره، این نمره ای که دادم حتما حقش بوده، حتما کم کاری کرده، حتما اینطور و آنطور...
من یک ثروتمن م اما یکصدم از مالم رو انفاق نمیکنم، مالم برای به رخ کشیدنه نه ارزشمند بودنم، بمن چه کمک کنم!
من مدیر یک رستورانم و غذاهای اضافی که دست نخورده مو میمونه رو آخر شب به نیازمندان نمیدم و اکثر غذاهایی که از مجالس باقی میمونه و اختیارش دست خودمه روانه سطل آشغال میکنیم
من یک آدم عادیم و سفره افطاری برای بستگانم میندازم اما همینو برای چند نیازمند انجام نمیدم و انتظار ثواب بیشمار دارم.
من یک رئیسم و کارگرم رو سر یک مسئله ی نچندان مهم اخراجش میکنم یا از حقوقش کم میکنم در حالی که میدونم نیاز مالی داره و یک آسیب و اشتباه در کنار سود سرشارم چیزی نیست.
من یک مزون لباس دارم یا نه تولیدی دارم یا نه وارد کنندم .. اما لباس های ما فقط برای مشتریان خاصمون، برای سود برای رونق کارمون و هیچ وقت طرح تعویض لباس نو و کهنه رو نداشتیم حتی یکبار در سال
من در یک شرکتم و قانون ما این هست که هر کی استخدام میشه باید حداقل پنج سال سابقه ی کار داشته باشه، بمن مربوط نیست سابقشو از کجا میاره
من یک شهرستانیم و دستمون به دهانمون میرسه و کلی باغ و زمین داریم... اما برای شهرستانم با کمک سایر نهادها کاری نکردم و شاید عمده نیاز شهرستان و روستاهای اطرافم یک مرکز درمانی تخصصی هست.اما بمن ربطی نداره
و ......
اگر قرار باشه دعا کنیم اما بعد این یک هفته برگردیم سر همون خونه های اول پس دعا کردن و همه چیو به باد سخره گرفتیم. اگر قرار باشه زندگی مثبت و مفیدی نداشه باشیم و در منم منم غرق بشیم پس امشب و بقیه شبامون بی فایدس.
خدا از ما حرکت اساسی میخواد، اینو باید بفهمیم.
امشب اگر فکر آرزمون هستیم، در کنارش بفکر ساختن دنیایی بهترم باشیم
منتظر هیچ جایی نباشیم و از دست دادن به دست های هم دنیای بهتری بسازیم. دنیای که در اون بچه ای گرسنه نخوابه، مالی به ناحق به باد نره، مال حرامی وارد زندگی هیچکدوممون نشه، دل و جان کسی رو به بازی نگیریم، کسی برای اجاره خونش لنگ نمونه ....
به امید قبولی طاعات و عبادات شما و التماس دعا

به نام خدای رحمان

باور کنیم که گریه و زاری خالی و دعا برای خودمون و خودمون رو دیدن تنها هدر دادن این شبها هست.
حضرت علی ع چه کسی بود؟ چه میخواست؟ چه کرد؟
ایشان همان کسی نبودن که پدر یتیمان بود؟
هزار هزار آدم در لیالی قدر دست به آسمان میبره, چند نفره اشکی رو از صورتی پاک میکنه؟
چند نفر گره از کاری باز میکنه؟
چند نفر کسی رو از پشت میله های زندان نجات میده؟
چند نفر به یتیم و یسیر رسیدگی میکنه؟
چند نفر پول عمل جراحی و هزینه درمانی بیمار و داروهای گران رو بر عهده میگیره؟
چند نفر به فکر احداث درمانگاه و سالن هنری و ورزشی و کتابخانه هست؟
چند نفر
چند نفر
و چند نفر
خیلی ها این شبها بخشیده میشن و باز بر میگردن همون خونه ی اول
اگر کاری ازتون بر میاد انجامش بدین, قبل از اینکه خیلی دیر بشه.
نجات هر کسی از مشکلی, بیماری, فقری... ارمغانش جامعه ای پویا و سالم خواهد بود.
ترویج فساد و فحشا/ ترویج تجمل گرایی در شبکه های اجتماعی/ ترویج تفکر "بمن چه!"/ترویج فرهنگ های نادرست و وارداتی/ ترویج بی دینی .. رو باید قیچی کرد اگر منتظر آینده ای و جامعه ای, درخشان و سالم هستیم.
دوستان محترم همدردی با نظرات و صحبت های خوبتون این تاپیک رو تا پایان لیالی قدر بالا نگه دارین.


http://s9.picofile.com/file/8297819450/IMG19254938.jpg
http://s8.picofile.com/file/82978190...8%A7%D9%86.jpg

http://s8.picofile.com/file/8297822392/egeartg.jpg


http://s8.picofile.com/file/8297822450/geart.jpg

http://s9.picofile.com/file/82978196...B%B0%DB%B3.JPG

سلام یار مهربان عزیز :72:

نماز و روزه های شما و تمامی دوستان خوب همدردی مورد قبول حق باشه ان شاءالله :203:

واقعا نوشته هاتون زیبا و قابل تأمل بود :72:

امیدوارم که بتونیم تا حد توانایی خودمون بهش عمل کنیم.

سلامت و پیروز باشید.

سلام
یارمهربان تاپیک خوبیه
بااجازت یه مطلب خوبی در مورد دعا یاد گرفتم که شاید اینجا جای خوبی باشه به شتراک بزارم ،هرچند لایق نیستم و الهی عالم به عمل باشم ،ممنون.

امسال فهمیدم اصلا مومن نبودم ، تازه حسابی جاده خاکی بودم و غافل

تازه فهمیدم ما عذاداری میکنیم واسه حاجتهامون ، هر کی حاجتش بیشتره ،بیشتر گریه میکنه ،

ما نمیریم پابوس امام رضا ، انگار میریم حاجت بگیریم ، گاهی اگر حاجت نگیریم شرط هم میزاریم و طلبکار میشیم .

شب قدر خیلی حواسمون هست که حاجتی از قلم نیوافته ، انگار کیسمونو آوردیم و اومدیم جمع کنیم فقط ، جمع کنیم واسه این دنیا تازه همون بخشش و العفو هم میگیم که بخشیده شیم تا گناهمون جلوی اجابت دعامونو نگیره یا از ترس جهنم

بیایید امسال فقط از خدا کمک بخواهیم که موثر باشیم ، که ما هم کمک کنیم ،
با خوب بودن ، رضایت از رضای خدا ، به دردها و غصه های امام زمان فکر کنیم ، واقعا او از خدا چی میخاد ...

به نرگس کلباسی و همتش که فکر میکنم ، به اون روحانی که پولدار نبود ولی در حد خودش همت کرد، رفت و با فعالیتهای مفیدش توی یه مسجد غیرفعال تونست تمام جوانها و نوجوانا و زنها و مردهای اون شهرستانو بکشه مسجد و چقد به رشد تحصیلی و معنوی و روابط خانوادگی اونها کمک کرد ،
و به امثال اینها که با دست خالی چه کارهای بزرگی میکنن ....

مگه انسان جز انسانیت باید کنه ، که ما فکر میکنیم هنر کردیم که چندتا گناه نکردیم، پس مسئولیت انسانی و دینیمون چی ?

مگر جز اینه که جهاد هم از واجباته ، چرا فکر میکنیم هنر کردیم اگر توی کار و پستی که داریم کم فروشی نمیکنیم و کارمونو درست انجام میدیم ،
اون خبرنگاری که فقط خبرشو مینویسه و تحویل خبرگزاری میده هنر نکرده ، فقط کارشو درست انجام داده ،لقمه حروم درنیاورده ،
اما اون خبرنگارو یادتونه که جلوی لنز دوربینهای زنده و غیر زنده نتونست فقط دروغهای آقای جورج بوش رو بنویسه و تحویل بده ، نتونست سکوت کنه ، کفشش رو درآورد و پرت کرد سمت او، تا اندازه دروغها و پستی اونو نشون بده، این جهاده ...

کاش خدارو دوست داشته باشیم برای خودش نه اجابت دعامون ، مثل معشوقی که فقط میخاد به عشقش محبت و توجه کنه ، هر بار که میره ببیندش دقت میکنه اون چی میخاد همونطوری باشه ، نمیره هرروز از معشوقش رزق و سلامتی و خونه و کار و ... بخاد

شهید چمران : ما شیعه آن حضرت علی هستیم که حاجت میده کاش شیعه دردهای علی ع باشیم .

برگرفته از سخنرانی اساتید بزرگوار قمشه ای ،فاطمی نیا ، چیت چیان و قرائتی .

سلام

ممنون از تاپیک خوب شما...اجازه هست از حال خودم بگم؟

حال و هوای شب قدر رو دوست دارم حتی تاریکی لحظه قرآن به سر رو . امشب احساس شرمندگیم بهم اجازه نداد قرآنی رو که ازش تو زندگیم بهره نمیگیرم رو روی سرم بزارم.
شرمنده خدا...شرمنده قرآن....شرمنده مولام علی.

سلام .خوندن مطالب زیبایی که دوستان در این تاپیک نوشتند مثل چراغی ذهنم رو روشن کرد...

یار مهربان و گیسوکمند عزیز، چقدر جای خالی حرفاتون رو توی زندگیامون حس میکنم. مهربانی کردن بدون چشمداشت و...... .

خدا در قرآن میگه فکر میکنید همین که گفتید ایمان آوردید رها شدید و دیگه آزمایش نمیشید؟
هر چقدر بیشتر میگذره بیشتر متوجه این موضوع میشم که ایمان و عمل باهم هستند.
به قول گیسوکمند عزیز، جهاد.
این کلمه 4حرفی، کلی حرف و کلمه در خودش داره. کلی درش راستگویی و دروغگویی و لاف زدن ها مشخص میشه.
خیلی حرفه........



چرا ما اینقدر خودخواه و بی خیال و بی مسئولیت شدیم؟(منظورم بیشتر خودمه)
چرا به تاثیر خدای نکرده بد و منفی که با رفتارمون روی همدیگه و دنیا می ذاریم فکر نمیکنیم؟
مگر نه اینکه هر حرف و رفتار ما روی کل کائنات تاثیر میذاره.

چرا به ساختن دنیایی قشنگ تر فکر نمی کنیم؟

گاهی به خودم میگم چرا نمی تونی سختی رو تحمل کنی؟ اینطور دم از ایمان می زنی؟
به همین خاطره که میگم ایمان و عمل باهم هستند.

وقتی که خیلی،مشغله دارم و درگیر این دنیام به خودم میگم فکر کن همین الان بفهمی قراره فردا بمیری. بازم همین دغدغه ها برات بزرگند؟ بازم میخوای همینطور زندگی کنی؟



ارم عزیز ما هرچقدر هم که گناهکار باشیم بازم یکی از راه های جبران، همین شب های قدر هست. به نظر من این کار شیطان است که به ما میگه تو که اینقدر گناه کاری چطور میتونی قرآن به سر بگیری؟
یادت باشه ما تنها کمکمون خود خداست و اصلا اینطور نیست که بگیم با چه رویی برم پیش خدا. آخه خدا که اینطوری نیست. اتفاقا به عکس وقتی این حالت در من ایجاد میشه بیشتر میفهمم که باید با خودش حرف بزنم و باید از خودش کمک بخوام که گناها و خطاهای من را ببخشه.
آخه اگر از خدا نخوام و برم یه گوشه بگم از خدا خجالت می کشم من که ....... اینطور بیشتر و بیشتر تنها میمونم و شیطان بیشتر به خواسته اش میرسه.
قطعا قرآن بالا سر گرفتن و ...اساسا راز و نیاز کردن با خدا هیچ وقت بی اثر نیست. البته که فکر نکنیم همین کافیه. مشکل از جایی شروع میشه که فکر کنیم حالا که شب قدر اینقدر دعا کردم و استغفار و ... ، دیگه پاک شدم و بنده خوبیم. حالا از فردا باز عملمون همونه و همون آش و همون کاسه.

اتفاقا در همین شبها، به تفکر در اعمالمون و .... سفارش شدیم برا همین که اگر خطایی کردیم یادمون باشه از فردا جبران کنیم.
هرچقدر گناه کرده باشیم باید بیشتر به سمت خدا بریم چون غیر اون به خطا رفتنه. من قبلا اگر گناهی میکردم با خودم می گفتم که چطور روت میشه نماز بخونی یا دعا کنی یا .... اما الان فهمیدم هرچه قدر هم که از خدا دور شده باشم راهش تنها نزدیک شدن بهش هست نه دور شدن.


بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ :72::72::72: گر کافر و گبر و بت‌پرستی بازآ
این درگه ما درگه نومیدی نیست :72::72::72: صد بار اگر توبه شکستی بازآ
(شیخ ابو سعید ابوالخیر)

سلام دوستان

ممنون زلال عزیزم شاید حق با شماست.

آدم نباید زیادی سخت بگیره شاید سخت گرفتن باعث دوری از خدا بشه همانطور که سهل انگاری باعث دوری از خدا میشه حد وسط بهترین حالتشه که نه انقدر به خودت سخت بگیری که کل گذشتت رو زیر سوال ببری و بخوای از فردا آدم دیگه بشی و نه اونقدر آسون بگیری که با خودت بگی خدا بزرگه و همه چیو میبخشه پس واسه تغییر دست به کار نشی.
حد وسط اینه که به اشتباهاتت آگاه باشی و سعی کنی به تدریج عادت های بد رو کنار بگذاری و عادت های خوب رو جایگزین کنی با صبر و امید و قدم به قدم پیش بری.
من حالا که نگاه میکنم میبینم از قدر پارسال تا امسال ظرفیتم بیشتر شده,تجربه ام بالا رفته ،بیشتر خودم بودم و کمتر توقعات زیاد از خودم داشتم ،کمتر دنبال تاییدگرفتن بودم و بیشتر رضایت خدا رو در کارهام جستجو میکردم. پس آدم بیخیالی نبوده ام. خداروشکر...

میبینم که راه من روشنه و خدارو شکر میکنم هر چند آهسته اما در حرکتم .خداروشکر:203:

و اما سرعت بخش این حرکت خوب میتونه علاقه و توجه به خداوند و امامانمون باشه.
راه دل کندن از این همه دنیایی شدن سخته اما اگر رشته رشته دلبستگی ها بریده بشه سخت نیست. همیشه تغییر سخت نیست گاهی فقط بریدن اولین رشته سخته ولی لذتش برای بریدن رشته های دیگه کافیه و البته نباید توقع داشته باشیم توی این زندگی کوتاه رشته های دنیوی ما کاملا کنده بشه اما همینکه حرکت کنیم ارزشمنده.
به قول دوستمون جهاد اما در مقیاس کوچک خودمون رو داشته باشیم.
خودمون باشیم و خدارو محور زندگی قراربدیم تا احساس کنیم همه چیز داریم. اگر دنیارو محور قراربدیم جز سردرگمی و پریشانی نمیشه.دنیا دائما در حال تغییره و پیروی از اون مخالف آرامشه اما خداونده که ثابت و بی انتهاست...


ِ