شک و دودلی در انتخاب همسر با توجه ب بددلی خودم

با سلام
من ۲۴سالمه ۲ساله با خانومی مطلقه ارتباط دارم
در این مدت رابطه جنسی هم داشتیم.
تو این مدت چند باری از طرف خانوم خیانت و دروغ دیدم ک بخشیدم.
الان ب فکر ازدواج افتادم باهاش.ولی خیلی خیلی بهش شک دارم.احساس میکنم تو اوج اعتمادم بهم خیانت کنه.ب گفته خودش واس اشتباهات قبل میگه اون رابطه دوستی بوده با ازدواج فرق داره.ولی نمیتونم ب حرفش اعتماد کنم
خیلی بهش بدبین شدم.میخام درست بشه اعتمادم بهش ولی همش فکرای بد تو ذهنم میاد.واس همین کامل تحت کنترلم گرفتمش.میدونمم ک با این وضعیت زندگی پایدار نیس.
هم خودم داغون میشم با این فکرای تو سرم هم ایشون
میخاستم بدونم الان باید چکار کنم؟علایم یک ادم بددلو دارم.
درضمن ب خانوم همه اینارو گفتم.گفتش من دوست دارم تلاش میکنم درست بشه اعتمادت البته خودت باید بخای.
ولی خودم همش فکرو خیال دارم.هرثانیه
ولی دوسش دارم میخام بهش اعتماد کنم ولی ترس دارم.
خاهشا هرکسی ک راه درست و علمی داره راهنمایی کنه
ممنونم

سلام
فكر نمي كنم مورد مناسبي باشه......اگه اون خانم زندگي كن بود طلاق نمي گرفت...چيزي ك هست دختر خوب برو ب فكر يكي ديگه باش......

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Amir1993

با سلام
من ۲۴سالمه ۲ساله با خانومی مطلقه ارتباط دارم
در این مدت رابطه جنسی هم داشتیم.
تو این مدت چند باری از طرف خانوم خیانت و دروغ دیدم ک بخشیدم.
الان ب فکر ازدواج افتادم باهاش.ولی خیلی خیلی بهش شک دارم.احساس میکنم تو اوج اعتمادم بهم خیانت کنه.ب گفته خودش واس اشتباهات قبل میگه اون رابطه دوستی بوده با ازدواج فرق داره.ولی نمیتونم ب حرفش اعتماد کنم
خیلی بهش بدبین شدم.میخام درست بشه اعتمادم بهش ولی همش فکرای بد تو ذهنم میاد.واس همین کامل تحت کنترلم گرفتمش.میدونمم ک با این وضعیت زندگی پایدار نیس.
هم خودم داغون میشم با این فکرای تو سرم هم ایشون
میخاستم بدونم الان باید چکار کنم؟علایم یک ادم بددلو دارم.
درضمن ب خانوم همه اینارو گفتم.گفتش من دوست دارم تلاش میکنم درست بشه اعتمادت البته خودت باید بخای.
ولی خودم همش فکرو خیال دارم.هرثانیه
ولی دوسش دارم میخام بهش اعتماد کنم ولی ترس دارم.
خاهشا هرکسی ک راه درست و علمی داره راهنمایی کنه
ممنونم

---

سلام...
دوست داشتن برای یک رابطه لازمه ولی وقتی صحبت از ازدواج و ساختن زندگی بشه، ملاک های زیادی باید در کنار علاقه مورد بررسی قرار بگیره.
شما فرد بدبین یا شکاکی نیستی، مشخصه چیزهایی دیدی که اینطور درمورد این خانم نگرانی. این نگرانی درسته و اصلا نباید بخاطر احساسی که بهش داری، نادیده گرفته بشه.

شما با این ازدواج شاید آرامش موقت بدست بیاری ولی بهای سنگینی میپردازی، نمیشه روز و شب به راست یا دروغ بودن حرف های همسر فکر کرد و زندگی رو ساخت...
رابطه ای که الان دارید هم اصلا مورد تایید نیست و خود شما هم کم اشتباه نکردی...
شما سن مناسبی برای بلوغ فکری دارید، پس مثل بعضی 18 ساله ها عجولانه و آتشی قدم بر ندارید.

اگه برای ازدواج، 100 معیار وجود داشته باشه، شما و اون خانم، طبق نوشته های خودتون، فقط 1 مورد، یعنی علاقه رو دارید...هرچند اون هم با شک !

میدونم ازدواج راه درستی نیست
ولی هرجور با خودم کنار میام میبینم نمیتونم بزارمش کنار
ولی نمیتونمم هم اونو هم خودمو بدبخت کنم
دیگ بریدم
ی بار خودمو خاستم ببرم ک راحت بشم
میدونم این کارمم اشتباه بوده ولی دیگ نتونستم تحمل کنم
دوماهه داره میگذره ولی هنوز مثل همون روز اولم
خاستم زمان بدم ک شاید چیزی عوض بشه ولی نشد
هر سایتی و مقاله ای هم خوندم ک واس ترکش کمکم کنه ولی نشد.
موندم چکار کنم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Amir1993

میدونم ازدواج راه درستی نیست
ولی هرجور با خودم کنار میام میبینم نمیتونم بزارمش کنار
ولی نمیتونمم هم اونو هم خودمو بدبخت کنم
دیگ بریدم
ی بار خودمو خاستم ببرم ک راحت بشم
میدونم این کارمم اشتباه بوده ولی دیگ نتونستم تحمل کنم
دوماهه داره میگذره ولی هنوز مثل همون روز اولم
خاستم زمان بدم ک شاید چیزی عوض بشه ولی نشد
هر سایتی و مقاله ای هم خوندم ک واس ترکش کمکم کنه ولی نشد.
موندم چکار کنم

---

بله ترک علاقه و وابستگی سخته ... اصلا هم قرار نیست با یک تحول ناگهانی تغییر کنید.

زمان کودکی، پسرها عاشق ماشین کنترلی و دخترها عاشق عروسک بودیم.. وقتی میخواستیمش ولی بهش نمیرسیدیم انگار دنیا رو سرمون خراب شده...اگرم میرسیدیم بهش، خیلی شاد بودیم ولی بعد از یه مدت از الویت ذهنی ما خارج میشد و به کارای دیگه میرسیدیم...

الان هم یکجورایی همه اینطور هستیم... عشق و وابستگی به الویت اصلی تبدیل میشه چون بهش نیاز داریم...اما بعد از ازدواج، وقتی به موضوعی معمولی تبدیل شد، ادامه مسیر زندگی خودش رو به ما نشون میده...

=============================================
شما میفرمایی میدونی ازدواج راه درستی نیست... اینم قبول داری تا از یک نقطه ای ، این وابستگی رو بیرون نکنی، نمیتونی فرد جدیدی رو وارد قلبت کنی؟
اگه به این وضع ادامه بدی، روزها تکراری و مثل هم با همین احساس بدون آرامش سپری میشه...

شما ضعیف نیستی..مثل همه ما وابستگی رو تجربه کردی....یه زمان هایی عقل دلایل محکمی برای اتمام رابطه به ما نشون میده...
بهش گوش کن و زندگیتو تغییر بده...:72:

همین بیرون کردنشو نمیتونم
نمیدونم دیگ باید چکار کنم ک نکردم ک فراموش بشه
احساس میکنم تواناییشو ندارم و فقط ازدواج میمونه
ولی میدونمم ک اخرش تباهیه
ولی ب اجبار دارم ب تباهی میرسم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Amir1993

همین بیرون کردنشو نمیتونم
نمیدونم دیگ باید چکار کنم ک نکردم ک فراموش بشه
احساس میکنم تواناییشو ندارم و فقط ازدواج میمونه
ولی میدونمم ک اخرش تباهیه
ولی ب اجبار دارم ب تباهی میرسم

---

"نمیتونم" وجود نداره...درواقع "نمیخوای".
خب سختم هست... زیاد بهش نزدیکی .

ممکنه الان راضی باشی زندگی خودت به بهای بودن باهاش تباه بشه. اما فقط خودت نیستی، اونم هست، خانواده و دوستانی که نگرانت هستن هم درنظر بگیر.
اگه دوسش داری... دقیقا کاریو انجام بده که به نفع هردوی شماست. ممکنه با دور شدن هردوتون راه اصلی زندگی خودتون رو بهتر دنبال کنید ولی این رابطه و احساس فعلی نمیتونه زندگی مشترک با دوامی براتون بسازه.
نیازی هم نیست با یکباره قطع کردن رابطه به هردوتون شوک وارد کنی. بهترین کار همینه اما اگه نمیخوای اینطوری باشه، درصورتی که اراده و جنبه لازمو داری، کم کم رابطه رو قطع کن که هیجوقت در نظر خودت، آدم بده نباشی...دقت کن که بعد از مدتی به فیلم های هندی ربطش ندی و روز از نو بشه...:72: