نمایش نسخه قابل چاپ
من 3 ساله که ازدواج کردم...دعواهای ما باعث شده حریم بینمون از بین بره اون میگه و من میگم....مدام به من برچسب بدبینی و توهم رو میزنه مدام پای زندگی پدر و مادرم رو میاره وسط و من هم این اواخر از خانواده اون میگم دوست ندارم این طور باشه ...و این اواخر دستشم روم بلند شده...نه خیلی زیاد ولی در حد یه کوبیدن محکم روی پا و دستم و این برای من یه توهینه بزرگه ....چی کار باید بکنم این رابطه ترمیم پیدا کنه؟چی کار کنم که از دست تهمت هاش رها شم؟کمکم کنید...
هیچی ، کار خاصی نمیخاد کنی ، موقع دعوا فقط سکوت کن و وایسا نگاش کن ، بزار هرچقد میخاد حرف بزنه و داد بکشه ، ولی سکوتت رو ببینه ،چنان از رو میره و شرمندگی واسش میمونه
سخته ساکت بودن...ولی سعی خودم رو میکنم...هیچ راه کاری نیست که کمک کنه به ساکت بودن؟
بعد چطور این حرف رو که مدام به من میگه توهمیه بدبین از دهنش بندازم...طوری شده که از ترس این حرفش من دیگه خواسته های طبیعی ام رو هم نمیگم
سلام
میشه بگیدسرچه موضوعاتی دعوامیکنید؟
توهمی یعنی چی؟چرااینومیگه؟
توی دعوایکی بایدآب باشه روآتیش اون یکی...نمیشه یکی توبگی یکی اون...میدون جنگ که نیست...زندگیه!
بایدکمی هم کوتاه اومد...وقتی طرف مقابل ببینه کوتاه نمیای وروی موضع خودت ایستادی اونم بیشترمیخوادلج کنه...
باخوبی ومحبت حرف بزنیدچرابحث وجدل؟
سلام
مشکل شما همینیه که خودتون اشاره کردید.. (دعواهای ما باعث شده حریم بینمون از بین بره اون میگه و من میگم.)
زمانیکه میخواید شروع به بحث بکنید باید لحنتون آرام و درجه صداتون پائین باشه و اگه میبینید کار داره به مشاجره میکشه ادامه نباید بدید و اگه نمیتونید ساکت بشینید برید یه اتاق دگ..
تداوم جر و بحث باعث میشه طرفین برای اینکه کم نیارن دست ببرن به ارشیو و هر انچه از بد و کاستی طرف میدونند رو کنند تا بلکه پیروز بشن ..
ممنون که جواب دادین...
این که تو چه مواردی میگه توهمی؟الان تقریبا تو هر موضوعی که نظر من باهاش مخالف باشه میشم توهمی...و مشکل اینجاست که به طور کل چون فن سخنوری رو بلده من از پسش بر نمیام و خیلی خوب می تونه دلایل غلطش رو دنبال هم بچینه و نتیجه ایی به نفع خودش بگیره ولی من بلد نیستم این طوری حرف بزنم...از سمت دیگه من از اول زندگی با سادگی تمام از همه چی خودم وخانوادم گفتم از دعواهای مامان و بابام و اشتباه کردم چون اگر من نمی گفتم نمی فهمید چون مامان و بابا جلو دیگران خیلی مواظبن کسی چیزی نفهمه ولی من ساده همه چی رو گفتم و حالا تا حرف میزنم میگه تو الگوی غلط خانواده داشتی میگه تو توهم داری تو هم مثل مامانتی من گول خوردم فکر کردم باید با همسر صاف و ساده بود....حالا اون که میگه منم بعد از 3 سال تو جوابش از بدی های خانوادش میگم و دوست ندارم که این حرفا رو بزنم
یه چیز دیگه که خیلی اذیتم میکنه مقایسه است مدام خودم رو با خواهرام مقایسه میکنم...اونا هم از روز اول به شوهراشون حقیقت رابطه مامان و بتبا رو گفتن ولی تا به حال هیچ کدوم از دامادا این رفتار رو تداشتن....یادش که می افتم دست روی من بلند کرده حس تحقیر بدی به من دست میده این رو حتی نتونستم به خواهرام بگم چون اونا این قدر واسه خودشون و من شخصیت قایلن که شوهراشون وقتی اونا هستن حتی به کس دیگه ایی هم بد و بیراه نمیگن...همین باعث شده منزوی بشم...تو این دنیا تمام دارایی من خواهرامن دوستم خانوادم علاقه ام همه کسم اونا هستن ولی دلم نمی خواد دیگه زیاد با اونا حرف بزنم دلم نمی خواد اونا بفهمن زندگی من چه جوریه و بیچاره ها حرص من رو بخورن....در کل حالم خوب نیست
سلام
شما اشتباه می کنی مشکلات خانواده ات را ( خودت و همسرت) برای خواهرهات می گی.
مسائل شخصی شما دو نفر به خواهرهات ربطی نداره.
شاید اونا هم با همسراشون مشکلی دارند ولی لزومی نمی بینن به شما بگن.
اول یاد بگیر حرف خانواده ات را بیرون از خونه نبری.
اشتباهی که در مورد مشکلات پدر و مادرت کردی و به همسرت گفتی، تکرار نکن. مشکلاتت را باید با مشاور و متخصص در میون بذاری.
آیا تا به حال خواهرهات کمکی برای حل مشکلاتت کردن؟
تا یه حدیش برای آروم شدن و درد و دل طبیعیه. ولی زیادیش فقط باعث می شه حس بدی به خودت و همسرت پیدا کنی.
بعد از سه سال غر زدن و اشتباه کردن و بحث کردن، همسرت با دست زده روی پات .... ادامه بدی می شه کتکاری جدی !!
رفتارت را درست کن. راهش را پیدا کن.
هیچ مردی با غر زدن و امر و نهی کردن درست نشده که همسر شما درست بشه.
مرسی شیدا جان که جواب دادی....من حس میکنم مشکل اصلی به این بر میگرده که همسرم اون ضمانت اصلی و اعتماد به دوست داشتن رو در وجودم از بین برده اون اوایل ازدواج دفترچه ایی پیدا کردم که از ترسم فقط دو خطش رو خوندم و باقی اش رو نخوندم و اون دو خط هم این بود که چند بار پشت هم نوشته بود باید من رو ول کنه!
و خیلی موردای دیگه ...هر زمان که بحثی میشه یاد همه ی این چیزا می افتم نمیدونم واقعا واقعا میشه به این زندگی ادامه داد یا نه؟