می خوام شغل فعلی خودم رو ترک کنم

سلام دوستان
هر موقع مشکل حادی برام پیش اومده پناه آوردم به همدردی این بار هم امید دارم به کمک دوستان بتونم تصمیم درست رو بگیرم.

راستش من قبلا بین پست های خودم جسته گریخته از وضعیت فعلیم صحبت کردم . نزدیک سه چهار سال هست که تو شرکت مهندسی به عنوان کارشناس مشغول به کار هستم. البته نحوه مشغول شدن من هم توسط یه آشنای خیلی نزدیک بود که الان هم اونجا مشغوله.


روزهای اول به چشم شغل دائمی بهش نگاه نمی کردم چون مشغول تحصیل هم بودم ولی الان یه سالی میشه که تمام وقت مشغولم. شرکت خصوصی هست و در حد متوسط ، مدیر عامل خوبی داره و فشار کاری آنچنانی نداره ولی متاسفانه من با مشکلاتی مواجه شدم و این روز ها سوهان روحم شده که ودر بندهای زیر توضیح میدم:


الف) اصلی ترین مشکل من بحث روانی مسئله هست. متاسفانه من به خاطر شخصتی که دارم تو محیطی که به خاطر چیزی تو رودرباسی باشم اصلا نمی تونم راحت باشم و کار کنم. منظورم اینه وجود همین آشنای نزدیک به نوعی دردسر شده برای من. به این صورت که من تو خیلی از مواقع به خاطر اینکه سوء برداشت نشه از حق مسلم خودم میگذرم یا اینکه خیلی از کارهایی که در شان من نیست رو قبول میکنم. به علاوه اینکه از رفتار و برخی نشونه های همکاران میفهمم که بخاطر همون آشنا، دید خوبی نسبت به من ندارن. در حالی که میدونم بقیه افراد هم به نوعی به شرکت معرفی شدن از طرف شخص ثالثی. یا اینکه رفتارها و بدقولی های اون معرف من، شخصیت کاری من رو هم تحت الشعاع قرار میده یعنی به این صورت که کارهای بد اون رو هم به من نظیر میدن.

ب) بعد از من چند تا همکار تازه وارد دیگه هم مشغول شدن و کاملا متوجه تفاوت رفتار بقیه در تحویل گرفتن و نحوه برخورد نسبت به زمانی که من تازه اومده بودم شدم.

ج) حقوق در مقایسه با رشته و دوستانم که بقیه جاها مشغول هستن پایین تره و مهم تر از اون اصلا به موقع نیست و هر موقع شرکت پول داشت اون موقع واریز میشه. درسته همه چی پول نیست ولی بالاخره از لحاط روانی حقوق سرماه یه نوع مشوق هست برای همه.

د) متاسفانه آینده شغلی خوبی رو برای خودم در اونحا متصور نمیشم. یعنی با یه نوع بحران مواجه شدم. همیشه برای آینده ام نگرانم و الان تو بهترین سال های عمرم دارم درجا میزنم و امکان کسب تجربه های بیشتر در تخصص خودم رو ندرام. از طرفی فعالیت های فعلی شرکت هم به طور کامل مطابق رشته و تخصص من نیست.

میدونم اگه بخوام از شرکت بزنم بیرون ، مدیرعامل مقاومت میکنه (که همینم شاید بخاطر همون آشنا و معرف تو شرکت باشه!) و خوب میدونم که حتما کم کمش چند ماه بیکار میمونم و باید دنبال کار باشم.
دلم میخواد تو جایی مشغول کار بشم که از کارم لذت ببرم. مثل الان سر صبح با اکراه از خواب بیدار نشم. انگیزه داشته باشم. شغل آینده داری باشه. بتونم تو تخصص خودم حرفی برای گفتن داشته باشم نه اینکه مثل الان به هر چیزی یه نوکی بزنم. میخوام به جای اقیانوس سطحی، یک دریاچه عمیق از اطلاعات و مهارت داشته باشم.
از همه مهم تر اینکه جایی باشم که خودم رو با خودم بشناسن و احترام بذارن نه به خاطر شخص دیگه.

ببخشید طولانی شد سرتونو درد آوردم : )

آدم وقتی دلایل زیادی برای عوض کردن کار داره, اونم در شرایطی که دیگه مشغول به تحصیل نیست حتما باید این کار رو انجام بده
فقط یک نکته هست, تا زمانی که شاغل هستید کار بعدی راحت تر پیدا میشه و ضمنا ریسک بیکار موندن هم به حداقل میرسه, بنابراین شما الان رزومه بفرستید به جاهای مختلف, از مرخصیهاتون برای مصاحبه رفتن استفاده کنید و در نهایت اگر جای مناسبی پیدا شد بگید که زمان مشغول به کار شدنم میشه یکماه ایند, اینجاست که باید به شرکت فعلی اعلام قطع همکاری کنید و کارهاتونو تحویل بدید
دقیق یادم نمیاد, این پروسه طبق وزرات کار حداکثر میتونه یک یا دو ماه باشه, دقیقشو شاید دوستان بدونن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط esm

آدم وقتی دلایل زیادی برای عوض کردن کار داره, اونم در شرایطی که دیگه مشغول به تحصیل نیست حتما باید این کار رو انجام بده
فقط یک نکته هست, تا زمانی که شاغل هستید کار بعدی راحت تر پیدا میشه و ضمنا ریسک بیکار موندن هم به حداقل میرسه, بنابراین شما الان رزومه بفرستید به جاهای مختلف, از مرخصیهاتون برای مصاحبه رفتن استفاده کنید و در نهایت اگر جای مناسبی پیدا شد بگید که زمان مشغول به کار شدنم میشه یکماه ایند, اینجاست که باید به شرکت فعلی اعلام قطع همکاری کنید و کارهاتونو تحویل بدید
دقیق یادم نمیاد, این پروسه طبق وزرات کار حداکثر میتونه یک یا دو ماه باشه, دقیقشو شاید دوستان بدونن

---

سلام. ممنونم از نظرات خوبتون
بله دقیقا بهترین روش همینه که شما گفتین. از طرفی شانس اینو دارم که مدیرعامل آدم خوبیه و موقع خارج شدنم میدونم کمی مقاومت میکنه ولی لج باز نیست و راضی میشه.

اگهمیخای کارت رو عوض کنی اول کار جدیدو پیدا کن بعد اونجا رو رها کن
اگه اونجایی ک هستیو ب امید یه کار جدیدی ک هنوز پیدا نکردی ول کنی تا زمانی ک کار پیدا نکردی زجر میکشی ک ای کاش ول نکرده بودم و.... اونجوری هم سابقه کارت بیشتر مییشه و یافتن کار برات اسونتر و هم بیکار و بی پول نمیمونی
اینی ک میخای کارتو عوض کنی ک بتونی رشد کنی و... خیلی خوبه ولی من بالا برات توضیح دادم ک اشتباه منو تکرار نکنی چون من اون وسط چندماه بیکاری تجربه کردم ک واقعا زجر اور بود
به امید موفقیتت دوست عزیز

خیلی ممنونم

ولی به نظرتون از نظر اخلاقی این رو با رئیسمون در جریان بذارم که من قصد دارم یه کار دیگه پیدا کنم تا چند ماه دیگه اینجا رو ترک کنم؟
به نظر خودم که گفتن یا نگفتن این خوبی و بدی خودشو داره. اگه بگم مثلا تا یه ماه دیگه کار پیدا میکنم و میرم از اینجا و بعد اگه احیانا تا یه سال هم نتونستم کار پیدا کنم و برم ، این دیدگاه رو پیدا میکنه که ببین چقدر بی عرضه بود نتونست به کار پیدا کنه! از طرفی هم موقعی که میرم برای مصاحبه تو شرکت دیگه حتما میپرسن که الان کجا مشغول هستی و اگه از این طریق به گوش رئیس برسه شاید ناراحت بشه که مثلا زیرآبی داری میری!

یه چند باری که سر صحبت باز شده با رئیس، تو لفافه منظورم رو رسوندم که مثلا تو محیط کار فلان مشکلات روحی هست ( نظرم رو به طور عمومی مطرح کردم) ولی منطق و نظرش این بوده که هر جا بری این طوری هست شاید کمتر شاید بیشتر! در حالی که اگه لااقل اون بعد روانی مسئله که درگیرشم، نبود میتونستم با بقیه مسائل کنار بیام و دوست داشتم همونجا بمونم ولی خوب شاکله دیدگاه اونا نسبت به من از همون ابتدا (به خاطر عوامیل که تو پست اول گفتم) خیلی بد جا افتاده و امکان تغییرش نیست.

بنظر من شما کار پیدا کن, بعد به شرکتی که هستی اطلاع بده وبه میزانی که قانون تعیین کرده در شرکت فعلی بمون و بعد هم کار رو عوض کن, لزومی نداره الان مدیرتون از نیت تغییر شغل شماچیزی بدونن,
ولی یه نکته ای از حرفتون برداشت کردم که خوب نبود
شما مشکلی دارید و مشکل رو در لفافه میگید, راستش تجربه من در این سالها بهم ثابت کرده آدمی که رک و راست حرفش رو نزنه مدام مجبوره کارشو عوض کنه, چون همش تو دربایستی و اینجور مسایل خواسته هاشو بیان نمیکنه, اصولا مدیر یه شرکت هم بیکار ننشسته که با خودش فکر کنه فلانی منظورش از فلان چیز چی بود, مسایل کوچکی که رک و درست بیان نشن روی هم جمع میشن و نارضایتی ای درست میکنن که تنها علاجش میشه عوض کردن کار
ضمنا, بنظر من حق هر مدیری هست که بدونه چرا کارمندش رو داره از دست میده, شما اینجوری به اون هم کمک میکنید در آینده روی طیف گسترده تری از مسایل نسبت به کارمندانشون هوشیار باشن
کلا تو زندگی مدل برنده برنده عمل کنید
انشالله که یه کار خیلی خوب, مرتبط با رشتتون, با همکارای خوب, حقوق خوب و امنیت شغلی بالا پیدا کنید:72:

از قضای روزگار، وضعیت فعلیم از نادرترین موقعیت های زندگیم هست که تو رودربایستی گیر کردم. بر خلاف الان اخلاقم طوریه که حرفمو رک و راست میگم . حتی دوره خدمت سربازی با اینکه تو فضای غیر منطقی بودم بازم حرفامو راحت به مسئولم میزدم و از حقم دفاع می کردم. ولی نمیدونم از شانس روزگار تو این مورد تو بدجور وضعیتی گیر کردم. هزار بار خودمو مذمت می کنم که چرا با معرفی اون آشنای نزدیک وارد این شرکت شدم. واقعیتش تعریف از خود نباشه ولی چندین بار مدیرعامل و بعضی از همکارا اذعان کردن که مهارت های خوبی داری و کارتو بلدی. حتی به خیلی از همکاران تو حل مشکلات فنی کمک می کنم.

مطمئنا یه طرف این مشکلات خودم هم هستم به این صورت که من با اخلاق و شخصیت خودم در این محیط و بار روانی نمی تونم راحت باشم. خیلی از افراد هستن که هر نوع حرف و رفتاری باهاشون بشه اصلا عین خیالشون نیست.

بازم میگم مدیر، از لحاظ ادب و نزاکت آدم خیلی خوبیه ولی هر موقع بحث مشکلات رو پیش کشیدم فکر کرده که دارم غر میزنم که مثلا حقوقم رو بالا ببره یا اینکه با شخص خاصی مشکل دارم یا میخوام پلتیک بزنم و فقط گوش کرده و آخر سر باز حرف خودشو زده در حالیکه من فقط میخواستم فضای روانی بهتر بشه و من رو فقط با رفتارهای خودم بشناسه مثل بقیه همکارا و مثل یک شخص غریبه. منم که نمی تونم به خاطر راحتی خودم بگم فلان تذکر رو به همه بده یا فلان قانون رو وضع کن. این نهایت خودخواهیه!

خلاصه اینکه با سبک سنگین کردن های زیاد و تجربه چند ساله تو این محیط به این نتیجه رسیدم و اکثر راه ها رو امتحان کردم و فقط میخوام با خوبی و خوشی جدا شم.