آیا بیماری خطرناک خود را با خانواده در میان بگذارم!؟

سلام
26 ساله هستم ، پسر ، شاغل در یک اداره ی دولتی و مجرد
من برای انتقال خون به مرکز انتقال خون رفتم و آنها یک تست از من گرفتن. تست مربوط به hiv بود که نتیجه ی آن مثبت بود. مسئول آزمایشگاه گفت که امکان اشتباه وجود داره و مجددا خواست بعد از 2 ماه آزمایش بدم ، و دوباره هم آزمایش مثبت بود
به متخصص عفونی هم مراجعه کردم و بعد از دیدن آزمایشات گفت که شما hiv+ هستی.
الآن تحت درمان هستم و حدود 3 ماه از بیماریم میگذره

فقط یک سوال دارم ، آیا این مشکل را با خانواده ام مطرح کنم!؟ به آنها بگویم که به hiv مبتلا هستم یا نه!؟ میترسم در این صورت من را تنها بگذارند...
بسیار دیده ام که اشخاصی که بیماری را با بقیه در میان می گذارند از خانواده طرد می شوند و خانواده حتی حاضر به غذا خوردن با آنها نیستند...
از سوی دیگر حس میکنم پشتیبانی آنها برایم مفید است

خب جواب این قطعا مثبت خواهد بود حتما و 100% باید بگین در غیر این صورت امکان ابتلا شدن آنها هم هستش

من از شما یک سوال دارم آیا شما هم حاضر هستین پدر مادرتون به این بیماری مبتلا بشن

سلام.

این بستگی به خونواده شما داره. اینکه شما رو طرد میکنند و یا حمایت میکنند؛ چیزیه که خودتون بهتر میدونید.

اما به هر حال شما باید پیگیر درمان باشید و اگر با هم زندگی میکنید؛ بالاخره متوجه میشن.
به نظر من حتما باهاشون در میون بگذارید که یک مشکل خونی جدی دارید. ممکنه ندانسته کاری کنند که ویروس منتقل بشه یا در صورت بروز موقعیت بحرانی برای شما؛ آمادگی لازم رو نداشته باشند.

کاملا بستگی به خانواده تون داره ولی اکثریت قریب به اتفاق خانواده های ایرانی واکنش مثبتی ندارند و حتی شاید شما مجبور باشید بهشون دلداری و حمایت عاطفی بدین. من اگر جای شما باشم چنین ریسکی نمی کنم.

سلام اکشن اسپایدر عزیز، به همدردی خوش اومدید :72:

خوشحالم که شهامت شما رو در مواجهه با این مسئله میبینم.

اگه خونوادتون هم همین روحیه رو داشته باشن، خیلی خوبه.

این رو در نظر داشته باشید که این اتفاق برای اونها هم به اندازه خود شما سنگینه، دچار احساسات مختلفی مثل غم و نگرانی و خشم می شن. زمان و کمک تخصصی مشاور لازمه تا کنار بیان و بفهمن که در این شرایط هم زندگی در جریانه و این بیماری هم مثل بیماری های دیگه بن بست نیست.

در طی این زمان احتمالا حالات اونها شما رو آزار بده

اگه من دچار این بیماری بشم، صبر می کنم روحیات خودم تثبیت بشه، بعد فقط به خواهرم می گم. و اون که کنار اومد،به نفر بعدی.

با روانشناس در ارتباط هستید؟

یبار یه آقایی که اچ ای وی مثبت بود اومده بود دانشگاه ما ، متاسفانه من سخنرانیشو از دست دادم اما بچه ها خیلی تحسینش می کردن. ادم ها شهامت رو دوست دارن و تحسین می کنن. :72:

سلام دوست عزیز
قبل از هر اقدامی به مراجعه به پزشکهای متبحر راه های انتقال بیماری رو بطور کامل بررسی کنید البته کاملا دقیق و موشکافانه سپس دایره افرادی رو که در تماس با اونها هستین در نظر بگیرین و با توجه به سطوح روابطتون تصمیم بگیرین با چه کسانی در میان بذارین. نیازی نیست اعضای خانواده ای که چند وقت یکبار ملاقاتشون می کنین خبردار بشن مسلما تاثیر مثبتی نخواهد داشت. حتی ازدواجتون هم پروسه سختی خواهد بود که مدیریت و جرات می خواهد.
دوست خوبی دارم که هرگز رابطه خارج عرفی نداشت این دوستم نامزد کرد و در همان دوران بطور اتفاقی متوجه شد hbs مثبت هست. یعنی ناقل ویروس هپاتیت ب بدون کوچکترین پیش زمینه ای. خوب در اینجا حداقل واکسنش موجود بود و نامزدش با واکسیناسیون ایمن شد. برام تعریف می کرد وقتی باخواهر دندانپزشکش بمنظور ایجاد پیش زمینه برای طرح مشکلش در مورد اینکه هپاتیت ب چطوره صحبت می کرد چطور واکنش منفی و نفرت انگیزی نسبت به این مساله داشت طوری که از گفتن صرفنظر کرد. اون سالهاست بدون علامتی ناقله و دو تا بچه سالم که با مراقبت خاص بدنیا آورده هنوز خانوادش بی اطلاعن و فقط شوهرش و من می دونیم.
برای همین مهمه شناسایی کنی چه کسایی باید در جریان قرار بگیرن.

- - - Updated - - -

طبق گفته دوستم که خیلی در این مورد تحقیق کرده خیلی از افرادی که دور و برمون می بینیم آلوده به هپاتیت ب هستن ولی تا بدون علامت و عارضه خاصی ویروس رو دفع می کنن بعضیا بعد از بروز علایم با مصرف دارو خوب میشن و بعضیا هم مثل اون سالها بدون علامت زندگی می کنن.

به نظرم اطلاع خانواده زیر نظر مشاورینی که تو این زمینه خدمات میدن بهتره انجام بگیره ...
اگه مثلا تو خونه سر صفره این مسئله رو با خانواده مطرح کنین مطمئنن مقاومت ها و سوء برداشت های زیادی ممکنه اتفاق بیفته ولی اگه به همراه مشاور باشه اونها به خانواده اطمینان میدن که زندگی در کنار یک بیمار آنطور که تابو شده وحشتناک یا پر خطر نیست و راه های پیشگیری از بیماری به خانواده از طرف یک کارشناس آموزش داده خواهد شد.
.
علم پیشرفتهای زیاده کرده انشاء الله داروی قطعی این بیماری هم طی چند سال آینده درست خواهد شد. امیدتون به خدا باشه و زندگی نرمالتون رو ادامه بدین.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tanha_va_Ghamgin

خب جواب این قطعا مثبت خواهد بود حتما و 100% باید بگین در غیر این صورت امکان ابتلا شدن آنها هم هستش

من از شما یک سوال دارم آیا شما هم حاضر هستین پدر مادرتون به این بیماری مبتلا بشن

---

چقدر بده که اطلاع رسانی اینقدر ضعیفه که هنوز خیلی ها نمیدانند انتقال ایدز از طریق خون و رابطه جنسیه ... نه صرفا زندگی کردن !!