نمایش نسخه قابل چاپ
سلام به همه من ۲۲ سالمه شوهرم ۲۶ سالشه یک ساله ازدواج کردیم من روابط عمومی خیلی ضعیفی دارم برای همین هیچ کس منو دوست نداشت و نداره شوهرم میگه عین ادم مرده میمونی با تو به من خوش نمیگذره اینجوری نمیتونم زندگی کنم بهتره جدا شیم
شوهرم و خانوادش خانواده پر انرژی و شادی هستن ولی من ه,میشه اروم و ساکتم یجورایی انگار وجود ندارم چیکارکنم شوهرمو ازدست ندم
از خودم بدم میاد که هیچ وقت کسی کنو دوست نداشت
سلام..
کم بیشتر توضیح بدین؟ مثلا گردش میرین شما چیکار میکنید؟ یا تو خونه پیشه همسرتون چطوری هستین؟
ایا کئز میکنید یه گوشه و فقط نگا میکنید ؟ ایا در مورد اینده و ارزوهاتون با همسرتون حرف میزنید؟
پدر مادرتون چطور اخلاقی داشتن؟ ایا شاد و پر انرژی بودن یا ساکت و محدود کننده؟
تا تو اجتماع نباشید و خودتون رو قاطی نکنید ، همینجور می مونید
من یه دوست مشابه شما داشتم ، البته آقا بودن ، ساکت ، خجالتی و کم حرف
به اجبار فرستادمش تو گروه های کوهنوردی و ...
خیلی خوب شده ، نسبت به قبل ، با اینکه هنوز مشکلاتی داره ، ولی خوب دیگه الان خیلی راحت خودشو تو جمع قاطی می کنه با اینکه هنوز خوب نمی تونه حرف بزنه و ...
ولی خوب هر روز داره بهتر می شه
شما هم تا خودتون رو این مدلی سرزنش کنید و اقدام عملی نکنید ، درست نمی شه مشکلتون
مشکل من کم حرف بودنمه پدرومادرم هم همینطوری بودن ولی خانواده شوهرم روابط عمومیشون خیلی قویه همش میگن میخندن مشکل شوهرم با منم همینه خودم متوجه ام که ادم نچسبیم ولی بلد نیستم با ادما جور شم شوهرم بهم میگه عقب مونده چون پیش برادرشوهرم روسری میذارمو باهاش دست نمیدم سر همین قضیه کلی دعوا داشتیم و داریم اینکه به روابطش با دخترای فامیل مخصوصا جاریام گیر میدمو عقب موندگی میدونه نه دوست داشتن اگه جدا شیم من دیوونه میشم اصلا نمیتونم نبودشو تحمل کنم
قبل ازدواج شناخت نداشتید ؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط royaamiri
اصلا چطور ازدواج کردید ، سن و تحصیلات و ... بگید
قبل ازدواج شناختی نداشتیم خیلی زود هم عقد کردیم من از شرایط راضیم شوهرم منو نمیخواد
تنها حرفشم اینه که با من بهش خوش نمیگذره من ۲۲ سالمه شوهرم ۲۶ سالشه هردومون هم لیسانسیم
چون حانوادش از من خوششون نمیاد فکرکنم روش تاثیر گذاشتن
مطمئن باش تو هم یه جزابیتی داری که هنوز نتونستی کشفش کنی.
من بعد چندین سال که با این مشکل دست و پنجه نرم کردم به نتایج ارزشمندی رسیدم که حالا از همه سرم توی جمع ها و هروقت صحبت میکنم همه جذبم میشن.
ببین همه اینایی که بهت میگم واقعیت محض هستن.
یکی اینکه همه ما آدما توی یه موقعیت یه حس مشترکی داریم مثلا وقتی توی جمع خانواده شوهرت نشستی یکی یه چیزی تعریف میکنه مطمئن باش اون چیزی که تو ذهن تو میگذره تو ذهن اونام میگذره ولی فرق تو با اونا اینه که اونا هرچی به ذهنشون میگذره بیان میکنند احساسشون نسبت به چیزایی که میشنوند یا میبینند رو میگن اما تو نمیگی تو ذهنت نگه میداری. کافیه راحت باشی اون چیزی که فکر میکنی رو بگی .
دوم اینکه وقتی یه نفر داره حرف میزنه مثلا پدرشوهرت داره یه چیزی تعریف میکنه باید ارتباط چشمی برقرار کنی و نسبت به چیزایی که میشنوی با صورتت عکس العمل نشون بدی و تو صحبت هرچند کوتاه همراهی کنی تا طرف جذبت بشه و این احساس بهش دست نده که انگار دارم با دیوار حرف میزنم.
شوخ طبع باش ، با شوهرت شوخی کن . در مورد دیگران نظر بده . جسور باش. مردها از زن بی بخار بدشون میاد. با محبت با بقیه حرف بزن . بزار خونواده شوهرت فکر کنن برات مهمن. بهشون زنگ بزن احوالشون رو بپرس.
سلام..
از اینکه خونواده شوهرت اهل بگو بخند و شاد هستن شکرگزار باش و این یعنی نعمت.. اما از این جهت که شوهرت بخاطر حفظ محرم و نامحرم بهت بگه عقب افتاده حرف جالبی نیست.. شما باید همینطور حرمت هارو نگه داری ..
خصوصیتی که تو همه انسانهای درونگرا وجود داره به نظر من خجالتی بودنه.. شما اول باید روی خجالتی بودنتون کار کنید.. مثلا وقتی تو جمع هستین اگه چیز جالبی در حین گفتگو به ذهنتون میرسه رو بیان کنید یا اگه خبر جدیدی شنیدین و
جالبه اونم بگین.. همینطور یواش یواش باید حرف بزنید تا خجالتتون بریزه.. روشهای صحبت در جمع و از نت نگا کن و هر روز جلوی اینه تمرین کن.. تو خونه تنهائی بشین , همسرتو مجسم کن و حرفائی رو که دوست داری به همسرت بگی رو و روت نمیشه ,
بهش بگو.. هر روز تمرین و تکرار کن .. سپس خونواده همسرتو..یکی یکیشونو تجسم کن و بگو..
گردش که میرین شما اول بگین که چه بازی بکنید و بعد قاطی اونا بشید و بازی کنید (مثلا والیبال)
تو خونه سر به سر همسرت بزار .. باهاش شوخی کن .. یه فیلم یا نمایش خنده دار تهیه کن و باهاش نگا کن و قهقهه بزن..
تو ماشین یه نوار شاد بزار و باهم بخونین.. خلاصه مثله چوب خشک نباشید..