حساسیت به حرف های دیگران

سلام دوستان

در برابر ادم های متوقعی(نزدیکان و عزیزان) که خواسته هاشون از ما تمومی نداره و دوست دارن ما همه چی رو با هم داشته باشیم باید چه کرد؟؟؟ خصوصا اینکه از نزدیکان باشن؟ کسانی که در مورد دکترا گرفتن یا نگرفتن آدم نظر قطعی می دهند در حالی که دیپلم دارند شایدم ندارند!! کسانی که دوست داری توی رویشان بایستی و بگی اخه به شما چه؟!! زندگی خودمه لطفا توش دخالت نکنید و حتی نظر هم ندهید چون در این زمینه خودم از شما اصلح ترم و اگر هم سوالی داشتم از متخصصش می پرسم نه از شما . اما چون بزرگترند و احترامشان واجب توی خودت میریزی! در برابر آدم های متوقعی که نمی دانند خواسته هایشان  از تو با جایگاهت نمی خواند، باید چه کرد؟ کسانی که تورا با کسانی مقایسه می کنند که با تو نمی خواند!!! همه ی اینا منو ناراحت می کنه ولی  از بس ضایع هست! نمی تونم پاسخ مناسبی براش پیدا کنم و در گام اول ناراحت و عصبانی میشم و می ریزم توی خودم. یعنی برام خیلی ناراحت کننده تر از اونیه که بخوام منطقی باهاش کنار بیام مخصوصا در قدم اول. چطور میشه بدون توجه به خواسته دیگران (به هر صورت و با هر وقاحتی) مستقل عمل کنم و فکر کنم ؟لذت ببرم و  ازشون متنفر نشم(حتی اگه پاسخ خوبی ندم یا سکوت کنم). با تشکر