وضعیت ظاهر همسرم

با سلام چون نتوانستم مطلب قبلی ام را ویرایش کنم دوباره نویسی کردم با عرض پوزش
دو سال قبل به خواستگاری دختری 29 ساله رفتم (خودم 32 ساله بودم) که پزشک بود من محو تحصیلات واخلاق وشخصیت او شدم و چند روز قبل از عقد متوجه شدم که از نظر ظاهر به او علاقه ندارم چون او کوتاه قد وزشت بود ولی متاسفانه جرات نکردم و از ترس آبرو با او عقد کردم دو ماه بعداز عقد به اوگفتم که دوستت ندارم ولی روی اون چندان اثری نذاشت وگفت بیا ادامه دهیم الان بعد از گذشت دو سال میگوید یا باید عروسی کنیم یا اگر به نفعمان نیست جدا شویم کمکم کنید تردید دارم ادامه بدهم یا از هم جدا شویم کدام به نفع هر دو ماست(البته او اخلاق خوبی دارد)

دوست عزیز همه توی اون تاپیک قبلی جوابتون رو دادیم.

سلام آقا سعید
کار اشتباهی نکنین
مگه همه چیز به خوشگلی وظاهز آدم هاست
آدم از درون زیبا باشه کافیه ، هستن خانمهایی که خوشگلن اما زندگی براشون اهمیت نداره
شما هم تصمیم درست بگیر که بعد ها پشیمان نشوی دوست عزیز

سلام بر بر سعید یا امید عزیز
درود بر شما و صد درود بر من(همین جوری:D)
دوست عزیز این مسئله 100% به دید شما نسبت به این مسئله ربط داره و با نظر افراد دیگه ممکنه کاملا متفاوت باشه پس من چند دیدگاه رو میگم شما که جای برادر بزرگ منو دارین(بابام 42 سالشه و شما حدودا34 و من20 سال!!!)
1)شما به زیبایی زیاد اهمیت میدین پس شما نمی تونید با این آدم زندگی کنید چون همیشه مثه یه عقده رو دلتونه که همسر زیبایی ندارین و علاوه بر تلخ کردن زندگی به کامتون ممکنه باعث عوارض شدیدی مثل دلبستگی به کسی غیر همسرتون بعد ازدواج، طلاق و ... بشه!
2)شما به زیبایی خیلی اهمیت نمی دین ولی بازم براتون مهمه اما نه خیلی! خب در اینصورت می تونید خوبی ها و خصلت های خوب و بد نامزدتون رو کنار هم بزارین و مقایسه ای کامل انجام بدین که اونم باز به خودتون بر می گرده!
3) شما اصلا به زیبایی اهمیت نمی دین ولی از اونجا که طبق حرفاتون این مسئله منتفیه و نیازی به توضیح نیست.
درستش:
درستش از دید یه روشنفکر (من که نیستم چون من جدیدا پی بردم جزو 1 هستم) اینه که جزو 2 باشین و بدونید که زیبایی مخصوصا تو سن شما خیلی دوام نداره و حرف اول رو اخلاق طرف و فکر اون می زنه! چون اصل زندگی شما تو زمانیه که زیبایی جایی نداره و با بالا رفتن سن 40 به بالا زیبایی خیلی دوام نداره و به مرور حتی تا اون زمان ممکنه کاملا از بین رفته باشه و یه همسر که بتونید در کنارش احساس آرامش کنید و اونو همدمتون بدونید براتون می مونه.
البته به نظر انسان منطقی و فهمیده ای میاد.

دوست خوبم توي تاپيك قبلي جوابتون رو داده ام درسته كه اينجا كامل تر نوشتي ولي من نظرم همونه درضمن با نظرmke به طور صد در صد موافقم