نمایش نسخه قابل چاپ
با سلام و عرض احترام
مطالب این سایت واقعا مفید و ارزنده هستند از شما بی نهایت سپاسگذارم
من مشکل بزرگی در زندگیم دارم و مهم ترین اونها بد دهنی و بد زبانی همسرم هست
وقتی سر کوچکترین مسله در حال صحبت هستیم شروع میکنه به دادن فحش های بسیار زشت و ناروا به طوری که اصلا هیچ کسی در برابر این رفتارها تاب نمیاره
گاهی ارزوی مرگ میکنم و از صمیم قلب دوست دارم همسرم بمیره تا دیگه همچین زباله ای روی زمین نباشه
سلام دوست عزیز
منم زمانی مشکل شمارو داشتم و دقیقا در این زمانها آرزو داشتم شوهرم وقتی میره بیرون دیگه برنگرده و به آرامش برسیم.
اما دوست عزیز مدتها گذشت تا فهمیدم رفتار همسرم بازخورد رفتار ضعیف و منفعلانه خودمه. بله در ابتدای بحث و دعوا ما شروع به جواب دادن و مقابله می کنیم سعی داریم بگیم اشتباه می کنی. همسرمون جری تر میشه کار به فحش و کتک کاری میکشه چون تنها در اون صورت میتونه مارو شکست بده و به اصطلاح سرجامون بنشونه. بعد هم تهدید به اینکه میبرمت خونه بابات و ...
کبریت خیس اینی که برات تشریح می کنم خیلی سخته و زمانبر برای من نزدیک دو سال زمان برد و هنوزم گاهی با شدت کم اتفاق می افته ولی حالا میدونه من اونقدر قوی و بالغ هستم که نمیتونه با خشونت خواسته های غیرمنطقی رو قبول کنم.
باید یاد بگیری خوددار و صبور باشی. در مقابل هر حرکتش لافاصله واکنش نشون ندی و کمی فکر کنی.
لطفا کمی بیشتر از خودت بگو
فرزند داری؟
علت و زمینه اصلی مشاجرتون چیه؟
مشکلات جانبی موثر بر روابطتون؟
نقل قول:
نوشته اصلی توسط suzana
سلام دوست عزیز
خیلی ممنون که برام جواب گذاشتید واقعا در این شرایط این که آدم نمی تونه با کسی درد و دل کنه خیلی سخته من بینهایت ازتون سپاسگذارم
شوهرم بسیار به خانواده من حساسه، خانواده من خیلی موجه هستن بغیر از این آقا دامادهای دیگه ای هم دارن که اونا خیلی احترامشون رو دارن ولی شوهر من در برابرشون بسیار گستاخ هست و ریشه این مشکلش از اینجاست که خانواده خودش خیلی مشکل دارن و سالهاست که پدر کادرش توی یه خونه با هم قهرن و پرخاش پدرش به مادرش وجود داره و اصلا شکل یه خانواده رو ندارن و شوهرم نمی دونم باید بهش گفت حسادت یا چیزی شبیه به این وقتی تو جمع خانواده من هست همیشه بق کرده است و به همه چیز گیر میده که ثابت کنه اونا آدمای خیلی کوچیکی هستن و توی همه بحث هامون حتی اگه بیش از حد جزیی باشه سریعا از کوره در میره و اول از همه به خانوادم فحش میده....
در مورد علت و زمینه مشاجره پرسیدید از مسایل بسیار جزیی گرفته تا غیره...
یه نمونش امروز صبح برای صبحونه داشتم خیار خورد میکردم برگش گفت واقعا دهاتی هستی این چه طرزشه و پرخاش کرد و صبحونه نخورد و رفت ...کلا خیلی به شکمش اهمیت میده و عمده بحث داخل خانوادشون در مورد شکم و مواد غذایی هست مثلا ماکارونی فقط خودش باید درست کنه تا بخوره در حالی که من اشپزیم خوبه.
نکته مهم در مورد تربیت و شاید بهتره بگم آفت تربیتش این هست که مامانش همیشه به شوهر من پناه آورده در ازای به قول خودش بی مهری های شوهرش و این باعث اختلاف شوهرم با پدرش و لوس شدن از سمت مادرش هست و در واقع تو گوشی نخورده و گستاخ شده...
اگه یه وقت من از رفتاری از خانوادش انتقاد کنم با همه توان سعی میکنه نشون بده خانواده من صد برابر از خانواده خودش بدترن و مسایل رو طوری پررنگ میکنه که اصلا من زبونم بند میاد و کلا تو این زمینه متخصص هست در حالی که خانواده من تو اجتماع خیلی موجه هستن ولی خانواده همسرم هیچ گونه رفت و آمدی ندارن و فقط مادرش با خواهر برادرای خودش به طور انفرادی رفت و آمد میکنه ...
مسئله دیگه که مورد جر و بحث هست اینکه به شدت خودخواه هست و زمانهایی که هردو خسته از سر کار برمیگردیم من باید از بچمون نگهداری کنم و آقا استراحت کنه و شخصیتش خیلی جراتمند و در عین حال من هم شدیداً منفعلم ...
وقتی هم با مادرش یه جا جمع هستیم به طرز مبالغه آمیزی از مادرش تعریف میکنه و یا پشت تلفن موقع حرف زدن باهاش که هر شنونده ای متعجب میشه که چقدر با الفاظ بازی میکنه!!!
ولی واقعا چیزی که بیشتر از همه منو تحت تاثیر قرار میده که اصلا کلا قاطی قاطی میکنم بد دهنیهاش هست که جهت همشون هم به سمت خانواده منه
من خیلی اروم هستم و شاید بهتره بگم بودم ولی شبیه شوهرم شدم و در خیلی موارد پرخاشهاش رو با پرخاش جواب میدم که کار بالا میگیره
خیلی ناراحتم که باعث افت من شده
و خیلی ناراحتم که وقت و ذهنم درگیر این مسائل شده به جای پرداختن به رشد و تعالی...
حس میکنم خیلی باید ازش فاصله بگیرم اگه من باشم حاضر نیستم باهاش غذا هم بخورم وقتی نتونی از یک نفر چیز جدیدی یاد بگیری و فقط اصطحکاک باشه...
یه اخلاق زشت دیگش متوقع بودنه مثلا اگه کاری داشته باشیم انتظار داره خانواده من از خودشونم شده مایه بزازن و دائم میگه تو اصلا براشون مهم نیستی چیزی که من فکر میکنم توی خانواده خودش جریان داره....
خواهش میکنم باز هم منو راهنمایی کنید
نمی دونم دوست خوبم چرا کسی به تاپیکت سر نمی زنه.
فکر می کنم زیاد به رفتار همسرت حساس شدی و زوم می کنی روی معایبش. البته برخی افراد وقتی در برابر کسی احساس خودکم بینی می کنند شروع به تحقیر و کم ارزش جلوه دادن اون شخص می کنن تا بلکه این حس خود برتر بینی شون ارضا بشه. خودت بهتر حلاجی کردی مشکلتو شوهرت مشکل تربیتی داره. من موافق نیستم که مرتب قربون صدقش بری تا این حس تایید شدن و اقتدارش تامین بشه ولی میتونی طوری باهاش ارتباط داشته باشی تا احساس کنه تکیه گاهش هستی.
تخریب خانواده تو هم در راستای هم سطح سازی اونا با خانواده نه چندان موجه خودشه. این گونه افراد کلا فاز منفی دارن و نسبت به اطرافیان مخرب هستن.
شما باید تمام تلاشتو بکنی تا پرخاشگری خودتو کنترل کنی و تسلط کافی داشته باشی. زودرنج و عصبی نباش کلا کمی از درجه حساسیتت به مسائل اطرافت کم کن و بیشتر روی خودت کار کن. اصلا در روابطش با مادرش دخالت نکنید اگر شما موفق به تامین احساسات مورد نیازش بشی نحوه رفتارش با مادرش هم اصلاح میشه.
دوست عزیز ممنون از پاسختون...اما من در جایی اشاره نکردم به اینکه قربون صدقه شوهرم برم!من اصلا اهل این جور رفتارها نیستم و اگه از کسی ناراحت باشم شدیدا به روش میارم:97:نقل قول:
نوشته اصلی توسط suzana
کاملا درست فرمودید من باید بیشتر روی خودم مسلط باشم و چون میدونم اگه باز از اون توهین ها ببینم کاملا کنترلم از دست میره شاید بهتره تا میبینم پیش زمینه این مسائل در حال اتفاق هست سریعا اجتناب کنم، خیلی وقتها قهر و کناره گیری خیلی بهتر از شنیدن توهین هست...
واقعا چطور یه نفر میتونه به خودش اجازه بده که انقدر بی ادب باشه؟!
چرا انقدر بددهنی تو جامعه ما بین آقایون شایع هست و خانومها به این آفت گرفتار نیستن!!
گاهی کارهایی میکنه شوهرم که میگم خب منم کم محلی میکنم یا تلافی میکنم ولی همیشه نگرانی بزرگی که دارم اینه که زندگی ما رو شبیه خانواده خودش بکنه
قبلا ما به خونشون رفت و آمد نداشتیم ولی از وقتی این رفتنها شروع شد خیلی زندگیمون دچار مشکل شد چون با دیدن خانوادش خیلی از همسرم بدم اومده و میگم خب این ژن در وجودش هست و چطور کسی که تو این خانواده بزرگ شده میتونه آدم سالم و کاملی باشه!!!!!!!
پدر مادرش با هم غذا هم نمی خورن و هر کدوم جدا درست میکنن در عین بی احترامی به هم....
سلام دوست عزیز:72:
طبق گفته های خودتون، همسرت به خاطر اینکه ثابت کنه خونواده خودش هم مثل خونواده شما آدمای موجهی هستن داره این رفتارهارو نشون میده.
کلا همه آقایون یه تعصب خاصی رو خونوادشون دارن و حتی اگه رفتار نادرستی از طرف خونوادشون نسبت به همسرشون صورت گرفته باشه اکثرا طرفداری خونوادشون رو میکنن چون میخوان ثابت کنن خونواده من آدمهای بدی نیستن.همسر شما هم از این قاعده مستثنا نیست.
به نظرم برای بهتر شدن رفتارهای همسرتون:
1-از اعضای خونوادتون و بالا بودن سطح فرهنگی و اقتصادیشون برای همسرتون تعریف نکنید شاید شما منظور خاصی از این تعاریف نداشته باشید ولی همسرتون اینارو از جنبه منفی می بینه و فکر میکنه شما دارید بالا بودن سطح خونواده خودتون رو به رخ اونها میکشید.
2-به هیچ وجه همسرتون رو با با جناق هاش یا با برادرهای خودتون تو هیچ زمینه ای مقایسه نکنید:81: مگر اینکه در این مقایسه برتری با همسر شما باشه.
3-اگه همسرتون از خونوادش تعریف و تمجید میکنه اگه این تعاریف واقعی هست میتونید شما هم تایید کنید و بگید آره درسته و اگه واقعی نیس فقط میتونید یه لبخند بزنید و نیازی نیس بشینید برای همسرتون ثابت کنید که خونوادش تا اون حد هم خوب نیستن.به نظر من گاهی با سکوت کردن و یکی به دو نکردن با طرف مقابل آسمون به زمین نمیاد.زندگی مشترک که بازار رقابتی نیستش که بگیم چون الآن حرف من درست و منطقیه پس به هر قیمتی که شده باید اینو به همسرم ثابت کنم.خیلی وقتها برای حفظ آرامش زندگی باید از بعضی چیزها کوتاه اومد.
البته شما متاهل هستید و باتجربه تر از من و حرفام صرفا من باب یادآوری بود.
موفق باشی دوست عزیز:72:
سلام عزیزم متاسفم اما مشکل شما با توجهبه تاپیکهای تالار بسیار شایع هست
اما بهترین برخورد با این افراد اینه که اون لحظه که همسرت شروع میکنه به ایرادگیری و دادو بیداد فقط سکوت کن و حتی اگه حرفش منطقی بود تاییدش کن بذار اینقدر بگه تا خالی بشه و شما فقط سکوت کن بعد ایشون تو خلوتش یقینا از خودش پشیمون خاهد شد و حتی به سمت شما خاهد اومد و یه جوری از دلت در خاهد اورداین لو از تجربه میگم
ببین شما تا حالا باهاش جدل کردی ایا ندیدی که بدتر شده ؟ پس بهتره این راه امتحان کنی شک نکن راه درست هست
در مورد خانوادش کلا مردا اگه حس کنن همسرشون خانوادش رو قبول نداره از هر راهی میخان خلاف اون رو ثابت کنن شده با داد و بیداد و تحقییر بیجایخانواده همسر
بهترین سیاست اینه که هیچ وقت پشت وجلو همسرت از خونوادش بد نگو
به هر حال هرخانواده ای یه جور هست دلیل نداره همه مثل ما باشن پس اونها رو بپذیر
لطفا دقیق جواب بده
چند ساله ازدواج کردین؟ نحوه اشناییتون
چندساله تونه؟ تحصیلاتو شغل؟
ویژگیهایی خوب و بد خودت و همسرت رو کامل بنویس
ایا شما کلا قربون صدقه نمیری که بالا نوشتی؟؟؟
حتما حتما حتما حتما سخنرانیهای دکتر حبشی بخصوص کلید مرد ایشون و اقتدار مرد دکتر رو دانلود کن زندگیت زیر رو میشه ایشالله
نقل قول:
نوشته اصلی توسط ستاره زیبا
سلام دوستان خوبم
ممنون از پاسخ ها و همدلی هاتون...بینهایت سپاسگذارم
یه زمانهایی من اصلا به این چیزها فکر نمی کردم مثل بره رام بودم و به همسرم محبت می کردم اما همسرم وقتی خونه پدر مادر و خواهر برادرای من می رفتیم همیشه تکه مینداخت بهشون و در غیابشون به من می گفت که بگو احترام من رو بیشتر نگه دارن و الا من دیگه نمیام اون زمانها خانوادم هم ازش گلایه هایی داشتن ولی من به دو طرف اهمیت نمی دادم و می گفتم این آدمها به چه چیزایی فکر میکنن تا این که شوهرم یک بار مادرم رو از خونمون بیرون کرد............................................ .................................................. .................................................. ........
اون زمان تلنگر بزرگی خوردم که ای وای من خیلی چیزها رو نمی دیدم و شوهرم در درون چه حسی رو برای خودش پرورش میداده و من چقدر ساده و خوش بین و شاد و ناآگاه و بی سیاست بودم واصلا برای این دنیا مناسب نبودم
حالا که به کاراش فکر میکنم می بینم اون آدم بزرگی که تو ذهن من بوده اصلا نیست و دوست داشتن برازنده هر کسی نیست و اون همه از خود گذشتگی در این دنیا جایگاهی نداره ....
انگار من یه بچه باشم و اون یه آدم بزرگ و البته حس میکنم چ.ن خیلی چیزها رو در بچگی دیده انقدر که دنیا برای من قشنگ بوده برای اون هرگز نبوده......
ستاره زیبا شما اشاره کردید به سکوت ....آخه سکوت تا کی؟!!!اگه شخص به این جور رفتارهاش عادت کنه چی....پس خوددار بودن چی میشه!!!
من به راه حل دیگه ای نیاز دارم چون شوهرم کلا هر جا موضوعی برخلاف میلش باشه عنوان میکنه بدون توجه به سن و سال و موقعیت طرف مقابل این موضوع هم از موضوعات شایع در خانوادشون هست....
چطور میشه این عادتش رو برطرف کرد عادت حق به جانب بودن.
سلام اىنطور از صحبتهاتون برداشت مىشه که اىشون بلد نىستن چه جورى و در چه موقعىتى نىازهاشون با شما در مىان بگزارند ىعنى اصلا بلد نىستن صحبت بدون توهىن داشته باشند مثلا وقتى به شما گفتن دهاتى شاىد از لباس شما خوششان نىامده به جاى اىنکه برن ىک لباس دلبخواه خودشان را خرىدارى کنن ىا بگوىند چقدر اون لباس دىروز بهت بىشتر مىامد از اىن نوع ادبىات استفا ده مى کردند شما بهتره وقتى ناراحتىد با هم صحبت بدون توهىن داشته باشىد مثل ىک مذاکره بىن المللى و نباىد عصبانى بشوىد بعضى وقتها لازم اداى عصبانىت در بىارىد تا طرف بفهمه کارش اشتباه بوده