می خور که بزیر گل بسی خواهی خفت
بی مونس و بی رفیق و بی همدم و جفت
زنهار بکس مگو تو این راز نهفت
هر لاله که پژمرد، نخواهد بشکفت
هر انسانی برای زندگی خود اهدافی دارد. هدف داشتن، مانند اعتماد به نفس، ارزش و دلیلی برای ادامه زندگی است و اگر انسان از وجود اهداف زندگی خود آگاه باشد، یا نباشد، به ارزش واقعی آنها خدشه ای وارد نمی شود. درست مانند واقعیت های جهان هستی؛ آگاهی و یا عدم آگاهی ما، باعث هیچگونه تغییری در آنها نمی شود.
اگر در مورد اهداف زندگی خود شک و تردید دارید، اصلا ناراحت نباشید. افراد زیادی هستند که حتی، هدف داشتن را به تمسخر می گیرند! مانند بسیاری از جوانان و شاید خود شما در دوران جوانی!
بسیاری از مردم بصورت شناور بروی جریان زندگی، بدون هدف و برنامه ریزی، مشغول گذران عمر هستند. این امری طبیعی است که انسان روز به روز زندگی خود را سپری کند. یک روز، پر از تنش و عصبانیت و روز دیگر آرام و بدون خشونت، مانند اقیانوسی که در یک گوشه آن طوفان و در گوشه ای دیگر آرام و آفتابی است.
بهر حال، زندگی از بدو تولد تا سنین بلوغ و بزرگسالی و پایان باشکوه آن، بصورت شناور ادامه دارد. آیا این واقعا همان چیزی نیست که همه خواهان آن هستیم؟ یک زندگی بدون تشویش و نگرانی؟
بدون شک این یک زندگی دلخواه است، ولی انسان می تواند بیشتر بخواهد و برای خواست و دریافت بیشتر، به هدف نیازمند است. هدف زندگی!
هدف زندگی، دلیل اصلی قرار گرفتن انسان بروی زمین است. وظیفه ما در روی این کره خاکی چیست؟ احتمالا بیش از آنچه تنها، روز خود را به اتمام برسانیم یا بیش از آنچه تنها، از گذراندن اوقات خود لذت ببریم.
جمله «هیچ پاسخ اشتباهی وجود ندارد»، هنگامی یک جواب خوب است که سئوال در مورد هدف زندگی باشد. چیزی به نام هدف اشتباه در زندگی وجود ندارد و هیچ یک از ما انسان ها، هدف کاملا همسان با یکدیگر نداریم. اهداف زندگی ما، مانند خود ما، یگانه و ویژه است. در اینجا باید توجه بیشتری را بخود معطوف کنیم، چرا که افراد و شرایط بسیار زیادی در صدد دورکردن، و حتی، منصرف کردن ما از اهدافمان هستند.
ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام ز ما و نه نشان خواهد بود
زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل
زین پس چو نباشیم همان خواهد بود
هدفهایی که مردم انتخاب می کنند به چهار گوره تقسیم می شود:
1. کسانی هستند که به علت سرگرم شده به لذتهای مادی و انس گرفتن با ظواهر زندگی ، به هدفی والاتر از آن نمی اندیشند . اینان به تعبیر قرآن کسانی هستند که به زندگی دنیا راضی شده و به آن آرام گرفته اند و هیم آرامش دروغین سبب شده است که آن ها به طور جدی درباره «هدف از زندگی» نیندیشند.
2. کسانی هستند که هدفهای مادی و غریزی نتوانسته است آن ها را راضی و خشنود سازد ، اما در عین حال نتوانسته اند به بعد متعالی زندگی دست یابند . اینان به تصور اینکه حیات انسان در همین زندگی چند روزه خلاصه شده و هدفی والاتر از عناصر مادی وجود ندارد ، آن را پوچ و بی ارزش دانسته و زبان به طعن و انتقاد از نظام هستی گشوده اند . لذا حتی گاهی از مهارتهای گروه اول نیز عقب تر هستند .
3. کسانی هستند که گام فراتر نهاده به بعد متعالی حیات آشنا شده اند اینان توانسته اند در سایه تحصیل کمال دریچه ای از عالم بالا به روی خود بگشایند و با عظمت های معنوی زندگی ، آشنا شوند. و حتی با مهارتهای مادی و دنیوی و مهارتهای اتصال به معبود و لذت از عبادت ، دنیا را ارزشمند می بینند و فرصت «شدن » می دانند .
4. کسانی هستند که خود را عقل کل می دانند ، دیگران را قبول ندارند و بیشتر سعی دارند تفکرات خودشان را به دیگران بقبولانند ، اکثر این افراد تفکر کلیشه ای دارند و همیشه یک جور فکر می کنند . اینان اگر مهارتی هم کسب بکنند بیشتر مهارتهای ارضا و تشفی آرزوهای ناکامروای خویش است و مسلم است با دیدگاهی که اسلام نسبت به دنیا و آخرت دارد مغایر است . اساسا هدفهای زندگی همانقدر مهمند که هدفهای اخروی . و تعادل بین اهداف دنیوی و اهداف اخروی نیاز به یکسری مهارتها دارد که عنایت به آن ها آدمی را در خط تعادل نگه می دارد
