نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
من دچار چالشی شدم که میخوام نظر جمع را بدونم.حدود چهار سال قبل از نامزدم که دو ماه بود عقد کرده بودم جدا شدم. ایشان همکار بنده بودند و همچنان نیز در همان سازمان و نقطه دیگر مشغول به فعالیت هستند.حالا بعد از چهار سال مجددا قصد ازدواج دارم و دختری که انتخاب کردم ماهیت شغلی ایشان مشابه خودم و نامزد سابقم اما در سازمانی دیگر است.حالا سوالی که هست من چطور میتونم حساسیت ها را به حداقل برسونم و زندگی خودم را سالم نگه دارم که دچار مشکلی نشوم.توصیه ها و تجربیات ارزشمند میتونه خیلی کمکم بکنه.
متشکرم
سلام صبح بخیر
من چن تا سوال داشتم
دلیله جدایی شما از همسر سابقتون چی بوده ؟
ان حساسیتی که گفتین در چه موضوعی بوده ؟
معیارتون برای ازدواج چی هستش ؟
این جور که مشخصه ناکامی در ازدواج اول شما با حساس بودنتون بی ارتباط نیست
دقیقا بگو چه مشکلاتی داشتی و چی میخای
در چه زمینه ای کمک میخاین
موفق باشین
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط هلنا60
دلیل جدایی ام تفاوت های فرهنگی دو خانواده و طرز تفکرات خودمان و مشکلات شخصیتی همسر اولم بوده که در نهایت منجر به جدایی شد. به گفته شما بله ممکنه من حساس باشم اما وسواس ندارم.حساستم در مورد خطوط قرمز از پیش تعیین شده و توافق شده هست اما در این مورد به خصوص نمیدونم وقتی دو زن با این اوضاع با هم رو به رو می شوند چه مشکلاتی برای زندگیمن ممکنه پیش بیاد چیزی که معمولا ازش تعبیر به حس خانمانه میشود.
حساست که صحبتش را می کنم از اینجا ناشی می شود که چون در یک سازمان هستیم چطور برخورد کنم و از چه رفتارهایی پرهیز کنم که همسر دومم حساسیت های زنانه و افکار مزاحم اذیتش نکنه.چون بخاطر نوع کار این امکان هست که در آینده دور و نزدیک از نطر محل کار در یک نقطه قرار بگیرم چون هر دو عضوی از یک سازمان هستیم.
میخوام اوضاع را درست مدیریت کنم و از کارهایی که ایجاد تنش میکنه و ممکنه از نظر من به عنوان یک مرد بی اهمیت جلوه بکند ولی از نظر همسر دومم به عنوان یک زن نسبت به همسر اولم و یا همکار بودن با ایشان ایجاد حساسیت بکند پرهیز کنم
چند جا نظرات ضد و نقیض خوندم که دسته اول اعتقاد داشتند اجازه بدهید همسر اول ودوم با هم رو به رو بشوند و دسته دیگر نهی می کردند
با توجه به اینکه مطمنم همسر اولم قدرت کنترل اوضاع را نداره نمیدونم چه تصمیمی بگیرم.
به طور کلی یکی از توصیه های اساسی تو این موقعیت ها قطع کامل ارتباط با اون خانمه. یعنی سعی کن خودت هیچ نوع ارتباطی با ایشون نداشته باشی.
به نظر من با خانمت در مورد نگرانی هات و وضعیت پیش رو صحبت کن و بگو شرایط رو هر طور اون بخواد مدیریت می کنی و خلاصه همه ی تصمیم ها رو بسپار دست خانمت. فکر می کنم این طوری هم خیال خودت راحت تره و هم خانمت اعتمادش بهت جلب می شه. حواست باشه که تمام وفاداری و تعهد تو متعلق به همسر فعلیته و مسئولیتی در مقابل همسر سابقت نداری.
همسر اولت چه ویژگی داره که فکر می کنی قدرت کنترل اوضاع رو نداره؟
سلام.
توی محل کار طبق قوانین خود اداره رفتار میشه.کاملا عادی رفتار کن.
هر کس مسئول احساسات وعواطف خودشه.شما مسئول احساسات همسر سابق نیستی.حتی ممکنه پیش داوری وذهن خوانی کرده باشی وایشون هم کاملا عادی رفتار کنه.
اگه نگرانی که همسر اولت از عیوب شما چیزی به خانمت بگه .اینم به دومساله بستگی داره یکی اینکه چقدر خودت با آگاهی ومسئولانه زندگی میکنی که کارنامه ت رفتار خودت باشه که دیگران میبینن ونه حرفهای بقیه.دوم نحوه شناخت همسر فعلیت از تو واینکه چقدر به شناختی که از شما بدست آورده اعتماد داره .بنابراین در شرایطی که پیش میاد هر کسی خودش امتحان میشه
ضمن اینکه چنین پیشداوری ازخانم سابقت هم غیر منطقی وغیراخلاقیه. تو که چیزی برای پنهان کردن نداری که بترسی
سلام
ممنونم از راهنمایی دوستان
خصوصیتی که داره این هست که میترسم احساسی از قبل داشته باشد.البته بنده چیزی ندیدم اما خب نمیخواستم غافلگیر هم بشم و میخوام رفتار عاقلانه در پیش بگیرم که حرف و حدیث داخلش نباشد و اعتماد همسر فعلیم را تا نهایت ممکن به خودم داشته باشم
سلام دوست گرامی.
معمولا حساسیت ها رو خود ما در اطرافیانمون ایجاد میکنیم به این ترتیب که حساسیت شما به این که حساسیت زدایی کنید، طرف مقابل رو حساس میکنه. (چقدر حساس شد :311:)
بهترین واکنش اینه که معمولی رفتار کنید و معمولی هم القا کنید. یعنی یک چیز طبیعی هست.
و واقعا هم هست. مگر اینکه همسر اولتون برای شما طبیعی نشده باشه! یعنی حسی وجود داشته باشه. نه به معنی عشق و علاقه، شاید حتی حسی مانند نفرت، یا ترس، یا عذاب وجدان، رنجش، پشیمانی و ... وگرنه حقیقتا ایشون دیگه هیچ نسبتی با شما ندارن و تمام شده.
به هر حال اگر با فردی که قراره ازدواج کنید از جان و دل صادق باشید، چیزی واسه نگرانی وجود نداره. والبته که ایشون با علم به اینکه شما یک ازدواج نا موفق داشتید با شما ازدواج میکنن و حق طبیعیشون هست به هر شبهه ای در این زمینه بهشون صادقانه پاسخ بدین.
و البته پیش گویی واسه چی؟ شاید اصلا روبرو نشن، شاید اگر روبرو شدن برخوردشون با هم عالی باشه و اصلا با هم دوست صمیمی شدن. اگر اون موقع افکاری مزاحم همسرتون شد میتونید با محبتتون ، با گفتار صادقانه تون و بیان حس واقعیتون، بدون طفره رفتن رفع ابهام و یا سوءتفاهم کنید.
پیشنهاد میکنم شما به حساسیت خودتون بپردازید که بعد غیر طبیعی جلوه نکنه و همه رو به شک بندازه.
مثلا همین الان یه علامت سوال تو ذهن منه که چرا شما انقدر استرس و واهمه دارید از اینکه این دو با هم مواجه بشن. :311: هر چند عنایت و توجهتون به احساس همسر آینده تون ستودنیست.
ضمن اینکه اگر زنی باهاش صادقانه برخورد بشه و اعتماد کنه، هرگز دچار همچین نگرانی و حساسیت نمیشه. بهترین دست آورد صداقت همین اعتماده که خیال همه رو راحت میکنه. کتمان و پنهان کاری و طفره رفتن و ترس و اینهاست که یه زن رو نگران و افکارش رو مشوش میکنه.
یه نقل: یک بار با برادرم رفته بودم بیرون شهر، رستوران. برادرم بعد شام قلیون سفارش دادن. منم واسه اینکه سر به سرشون بذارم و غیرتیشون کنم دو تا پق کشیدم و ایشون هم جوری منو نگاه میکرد که یعنی عجب رویی داری. :311: بعد منو رسوندن خونه و چند روز بعد اومدن منزل. باز من سربه سرشون میذاشتم، ایشونم به خاطر تلافی جلو مادرم گفت بگم به مامان چیکار کردی؟ گفتم چیکار؟ گفت: بعد شام.... گفتم آها مامان قلیون رو میگه. :311:رو کرد به مادرم گفت مامان یعنی گفته به شما؟ مادرم گفت آره تا اومد خونه گفت قلیون کشیدم. :311:
وقتی صادق باشید هیچ کس نمیتونه برای شما تهدیدی محسوب بشه. حتی همسر اولتون. پس نگرانیتون بی مورده.
امیدوارم موفق باشید.