بلاتکلیفی بین حرف مردم و احساس خودم
سلام خدمت همه کاربران و دوستان عزیز دوستان من دختری 24 ساله هستم (متولد 70 ) که مهندسی نرم افزار خوندم در یکی از دانشگاه های تهران و روزانه . 3-4 ماه بعد از فارغ التحصیلی هم مشغول کار شدم . محیط کار خوبی دارم و حقوقم رو هم برای خودم مناسب میدانم ( حدود یک میلیون ) مشکلم اینجاست که این روزا حالم خوب نیست .. از زندگیم راضی بودم .. لذت می بردم از کار کردنم و ... ولی ... دغدغه ی ادامه تحصیل به زندگیم اضافه شد اونم نه به دلیل میل خودم ، به دلیل تمایل خانواده ام ، مسخره شدن توسط همسن و سالام در فامیل که همگی ارشد دارن میخونن یا خوندن تموم کردن (خواهرم هم خونده) ، دید اجتماعی و حرف مردم ، اینکه نکنه بعد تر بیسواد معرفی بشم در جامعه و برای فرزندام مایه خجالت دیدم راهیه که همه رفتن بیام منم برم .. از تابستان شروع کردم.. کلاس اسم نوشتم .. خوندم .. ولی از مهرماه (یعنی بعد از 4 ماه مطالعه ) حال روحیم خیلی بد شد چون فشاری بود برام بدون علاقه.. به شدت به هم ریختم تا حدی که مجبور شدم قرص هایی که از قبل برای رفع استرس میخوردم با تجویز دکتر بیشتر کنم .. به شدت ناامید و افسرده شده بودم و با اینکه به کل به دلیل این شرایط مطالعه رو گذاشته بودم کنار ولی حالم بهبود پیدا نکرد به این زودی ها ... و چندین ماه طول کشید تا شرایطم عادی شد .. خیلی تو اون دوره عذاب روحی کشیدم .. خیلی .. صبح که میشد و از خواب بیدار می شدم فقط اه می کشیدم که چرا این زندگی تموم نمیشه ! تا این حد حالم بد بود و همه همکارام هم فهمیده بودند و من اصلا نمی تونستم حتی حفظ ظاهر کنم ... یه کلمه حرف نمی زدم مگر به زور ... اصلا سکوت و غم عجیبی همه روحمو گرفته بود با این شرایط شما چی رو برای بنده مناسب می دونید ؟ ایا واقعا برام مناسب تر اینه که این رنج های روحی رو تحمل کنم و ارشد بخونم ؟ در حالیکه من حوصله مطالعه قبل کنکور و ظرفیتشو ندارم می ترسم بعد قبولی هم همین شرایط رو داشته باشم و بدتر شه یا اینکه لیسانس داشتن هم اونچنان بد نیست ؟ و بهش اکتفا کنم ؟اونوقت همیشه حسرت نمی خورم که تا جوان بودم و میتونستم نخوندم ؟ تنبلی کردم ؟ واقعا مستاصل شدم که این تاپیک رو زدم ممنون میشم راهنماییم کنین خیلی خیلی تشکر
