میخوام یه زن واقعی باشم و همسرم رو جذب کنم

سلام دوستان،من تازه عضو شدم امیدوارم منو به جمعتون بپذیرید. :43:

من و همسرم دوساله که عقدیم و بخاطر مشکلات مالی هنوز نتونستیم بریم سر خونه و زندگیمون متاسفانه.

هر دومون همدیگر رو خیلی دوست داریم اما بخاطر دوریمون (همسرم مجبوره تو یه شهر دیگه هم درس بخونه و هم کار کنه) خیلی مشکلات داشتیم.

مخصوصا این اواخر،خیلی اوضاع بدتر شده و مدام با هم بحث می کنیم... . بعضی وقتها همسرم خیلی بد صحبت میکنه و شده که گاهی مثلا بگه "تو چقدر نفهمی" و امثال این حرفها... .

منم متقابلا واکنش نشون میدادم و یااشتباهات گذشته ش رو پیش میکشیدم و اوضاع بدتر میشد.بعد بهم میریخت و من مجبور میشدم کوتاه بیام و گاها التماسش کنم (!) تا آروم باشه.البته فرداش خودش هم پشیمون بود و ازم عذر میخواست.

اما این دعواها خسته م کرده.. احترامی که پیش همسرم داشتم از بین رفته و حس میکنم کم کم داره نسبت بهم سرد میشه...

بارها خواستم باهاش صحبت کنم و ازش بخوام در کنار هم مشکل رو حل کنیم اما هربار بهانه میاره که من تحت فشارم (و حق هم داره البته!) و این حرفها...
البته از حق نگذریم همسرم مرد فوق العاده خوبیه ولی این شرایط هر دومون رو خسته کرده.

عذر میخوام که زیاد نوشتم،لطفا کمکم کنید چجوری این اوضاع رو درست کنم... واقعا درمونده شدم...

درود بانو

اولا تبریک میگم مبارک باشه:72:

تنها کاری که باید کنی برگزاری سریعتر مراسم عروسی شده اصلا مراسم نگیر یا ساده بگیر یک خونه کوچیک بگیرید طلا کمتر بخر یا توی جهیزیه صحبت کن ساده تر بگیرید شما هرکاری کنی 2 سال و فاصله ای که دارید باعث کدورت میشه.بهترین کار برگزاری مراسم عروسی هستش.

دوران عقد نهایت 6 ماه تا یکسال بیشتر باشه باعث بروز مشکلات زیادی میشه که این یک نمونه اش هست.

مهارتهای ارتباطی

مهارت های ارتباطی با دقت مقالات این بخش را مطالعه نمائید:72:

ممنونم از توجهتون.

راستش رو بخواید ما داریم تلاشمون رو میکنیم که زودتر یه مراسم ساده و جمع و جور بگیریم و بریم زیر یه سقف،ولی شرایط مالیمون تا حداقل سه چهار ماه آینده این اجازه رو نمیده چون مخارج جهیزیه و خونه پای خودمونه و فقط برگزاری مراسم به عهده خانواده ها... .

ممونم از لینکی که برام گذاشتید،حتما با دقت میخونمش.:72:

راستی یه سوال.
امروز داشتم با خودم فکر میکردم شاید بیش از حد دردسترسش بودم که بی اهمیت شدم!مثلا هر وقت که خواسته باوب کم ارتباط داشتیم،هرساعتی از شبانه روز که تماس میگرفت جواب میدادم و نگرانیهاش رو برطرف میکردم،خیلی وقتا از خیلی کارای ضروری خودم زدم تا کمکش باشم و... . البته که تمام اینها وظیفه منه اما فکر میکنم بیش از حد بودنش باعث شده بی اهمیت بشم... . این فکر من درسته؟