تحمل سر و صداي محيط اطراف

سلام خدمت همدردي هاي عزيز
مشكل من اينه كه مدت نسبتا طولاني هست كه نسبت به بعضي سر و صداها خيلي حساس شدم،مدتي رو قرص هايي مصرف ميكردم با تجويز پزشك كه حدسم اينه كه روي اعصابم تاثير گذاشتن، الان با استفاده از گياه درماني سعي ميكنم شرايط رو بهتر كنم ولي هنوز هم به سختي زندگي مي گذرونم، صداهايي كه اذيتم ميكنن براي مثال اينها هستن، موقع راه رفتن كسي دمپايي يا كفش ش رو روي زمين بكشه، يا مدام بيني ش رو بكشه، موقع غذا خوردن سر و صدا كنه، و تو اطرافيانم هم مواردي از اين قبيل هست، از طرفي هم نميخوام باهاشون بدرفتاري كنم، بهتره كه تحمل خودم رو بالا درم ولي جدا نمي دونم چطور؟ كسي از شما تجربه مشابهي داره يا اگر راه حلي به نظرتون مي رسه ممنون مي شم كمكم كنيد.

فکر نمیکنم مشکلتون زیاد ربطی داشته باشه به اعصابتون البته من فقط حدس میزنم

من خودمم دقیقا این حالت هارو دارم حتی شاید خیلی شدیدترش

تمام چیزهایی که شما گفتین برا منم ازار دهندس حتی من صدای تلویزیون میشنوم عصبی میشم بنده خدا شوهر من شبها همش یکی دو ساعت تلویزیون نگاه میکنه که من همش میگم

توروخدا کمش کن حتی میرم باشگاه صدای اهنگ اذیتم میکنه خانومها که بلند بلند باهم حرف میزنن من فورا اون قسمتو ترک میکنم میرم یه جای دیگه چون تحمل هیچ نوع الودگی صوتی رو

ندارم موقع غذا خوردن اگه کسی صدا دربیاره یا قاشقشو بزنه به ظرف ناخواسته دلم میخواد از سر سفره بلند شم برم حتی وقتی کسی کنارم ادامس بخوره دلم میخواد فورا بهش بگم

توروخدا دهنتو ببند و ارومتر(اگرچه هیچ وقتم اینکارو نکردم یعنی به خودم این اجازه رو نمیدم) اما برام ازار دهندس قبلا مدام هندزفریم تو گوشم بود و اهنگ گوش میدادم الان به سومین اهنگ نرسیده سرسام میگیرم اما......

من خودم علتشو در مورد خودم پیدا کردم
من مدام تنهام و علاقه ای به تلویزیون ندارم در نتیجه همیشه تی وی خاموشه کسی هم نیست که باهاش حرف بزنم گاهی وقتها چهار پنج ساعت من در سکوت مطلق هستم بدون اینکه

کلمه ای حرف بزنم در نتیجه به این سکوت و ارامش و تنهایی عادت کردم وقتی تو محیط های شلوغ و پر از سر و صدا قرار میگیرم عصبی میشم و دوس دارم سریعتر اون محیط رو ترک کنم

از وقتی علت این مشکلمو پیدا کردم روش دقیق تر شدم و سعی میکنم یه مقدار بیشتر این محیط هارو تحمل کنم

قبلا فقط سانس هایی میرفتم باشگاه که هیچ کس نباشه شاید باورتون نباشه اما من هشت و نیم صبح باشگاه بودم که فقط تو شلوغی نرم باشگاه!!!

اما الان یه مدتیه یه کم بهتر شدم وقتایی هم که شلوغه فورا نمیزنم بیام بیرون

اما هنوز بعضی چیزهای دیگه برام حل نشده که دارم رو خودم کار میکنم که حساسیتمو کم کنم البته اینم بگم من به هیچ وجه چندسال پیش اینطوری نبودم در نتیجه فکر میکنم میتونم مشکلمو حل کنم

به نظرم شماهم سعی کن ذهنتو از تمرکز روی صدا ها خارج کن نذار کلید کنی رو بعضی صداها
مثلا مدام نگو وای چقدر قاشقو میکوبه وای چقدر صدای جویدنش میاد وای چقدر بلند حرف میزنه وای وای وای

سعی کن حرف بزنی یا تی وی رو روشن کنیو خلاصه ذهنتو منحرف کن یه مدت اینکارو بکنی مطمین باش حل میشه