كينه

كوچيك كه بودم از دست مادرم ناراحت بودم چون با خيلي از فاميل ارتباط برقرار نمي كرد . بعدها فهميدم به خاطر كدورتهاي گذشته است . وقتي باهاش صحبت مي كرديم مي گفت نمي تونه فراموش كنه انگار همين ديروز دلخوري پيش اومده بود انگار هيچوقت نمي خواست فراموش كنه .
و اما من
من شدم بدتر از مامانم از هركي ناراحت ميشم بدجور به دل مي گيرم دلم مي خواد بيخيال بشم ولي اصلا" نمي تونم . تو خودم خودم رو مي خورم و عصبي مي شم .دلم مي خواد كينه اي نبودم ولي متاسفانه هستم خيلي هم بدجور . چه كار بايد بكنم ؟ چه جور بايد باخودم كنار بيام ؟لطفا" شما راهنماييم بكنيد .

سلام اسما. ببخش در این مورد زیاد اطلاعات ندارم ولی نظرمو میگم سعی کنید حرف های دیگران را زیاد جدی نگیرید .بعضی وقت ها منظورشان از حرفی که زدنند بد نیست شاید شما زیاد جدی می گیرید. و اینکه نگذارید حرفی در دلتان بماند اگر از کسی ناراحت شدید صادقانه به او بگویید که حرف های شما مرا ناراحت کرد چون نگفتن و در دل تلنبار کردن کینه انسان را دو چندان می کند. نگران نباش مشکل حل میشه. شاد باشی.

راست مي گي چون من آدمي نيستم كه گله گزاري كنم چه برسه به انتقام جويي .و دوست ندارم طرف مقابلم بفهمه با كاري كه كرده يا حرفي كه زده منو عصباني كرده ! همه چيز جمع مي شه بعديه بمب انزجار مي شه :54: