بی اهمیتی . سرد شدن طرف مقابل در رابطه

سلام و عرض ادب
مهدی هستم . ۲۵ سالمه و تقریبا ۲ سال میشه که با دختری از اقوام دور رابطه هدف دار دارم .
اوایل رابطه خیلی خوب بود انگار که واسه همدیگه ساخته شده بودیم اما تقریبا 4 ماهه به دلیل اینکه من کار حساسی دارم توجهم یکی دو ماه به این خانم کم شده بود و با غر زدناش زیاد مواجه می شدم منم از جایی که فکر می کردم که ممکنه درک کنه که با روزی 11 ساعت کار چقدر خسته میشم از این گیر دادنا به سادگی میگذشتم .
الان احساس میکنم خیلی دور شدم ازش .
حتی بی اهمیتی و کم محلی میبینم وحتی میدونم که سرد شده .
تقریبا یک ماهه که توجهم رو زیاد کردم و نتیجه عکس گرفتم حتی باعث شده دچار شک و تردید بشم از رفتارش و بدبین بشم .
لطفا راهنمایی بفرمایید ...

اشتباه کردید که اون میتونه درک کنه بله تا یه حدی اره ولی نمیتونه خستگی شمارو بفهمه که اگه قرار ۱۱ساعت کار کنین بقیشم غذا و خواب خب اون پیش خودش میگه اصلا چرا با رابطه داشته باشه فقط اسمیه

من خودم بودم که میگم وحشتناکه برای یه خانوم منم طرفم ساعت ۹شب میومد کلا جنازه میخوابید نهایتش دو تا اس میداد اونم با سردی تمام چون خسته بود هرموقع اعتراض میکردم میگفت درک کن سرکارم درک کن خستم همین باعث شد من طی چهار ماه اونقدر از علاقم کم بشه که ایشونو برای همیشه کنار بزارم چون واقعا حس میکردم به من بیتوجه در الویت نیستم واقعا ازش ممنون بودم که برای مهیا کردن زندگی اینده تلاش میکنه ولی نمیتونستم خیلی راه اومدم ولی ادم ظرفیتی داره
بزارید حسش بگم حس کسیه که انداختنش توی سلول انفرادی ماه هاست اونجاست وفقط منتظره اون پنجره کوچیک باز شه کسی رو ببینه تا مرز دیوانگی وجنون میره

امکانش نیست تایم کار رو کم کنید؟11 ساعت کار اگه فقط 2 ساعت خستگی در کردن بخواد و 7 ساعتم بخوابید و دوساعت اعمال شخصی و غذا اونوقت برای اون بنده خدا چی میمونه؟برای تفریح چی؟مهمونی ؟شوخی ؟....
بهتره روی کارتون تجدیدی نظر کنید

مطمئن باش با این رویه ترکت میکنه..مگر اینکه تایم کاریتو عوض کنی… من خودم چوب این قضیه رو خوردم.

سلام من یکم به خانومت حق میدم ولی رابطتون برایدو سال بسیار غلط بوده من خودم همسرم دقیقا مثل شما کار میکنه بندخدا میاد خونه فقط ما یکی دوساعت باهم هستیم از خستگی خابش میبره من یکم ناراحت میشم ولی تو همون یکی دو ساعت برام وقت میذاره باهم حرف میزنه ....ولی من ازین نظر ناراحت نمیشم که فقط دوساعت باهیمیم چون زنشم و داریم زیر یه سقف زندگی میکنیم و زندگی تعهد دا ه و من نباید با غر غر کردن ایشون عذاب بدم چون اون داره برا من کار میکنه البته با این حال هراز گاهی بهش میگم بیشتر خونه باش ....مطمین باش اگه دوست بودیم شاید مثل زنت بودم چون هیچ تعهد رسمی نیست وایشون شاید فکر میکنه موردهای بهتر رو داره ازدست میده پس انتظار داره پس لطفا اگه فکر میکنی این خانوم معیارهای شمارو داره و با کارت کنار میاد سریعتر این رابطه رو رسمی و قانونی کن والا برای اینکه هردو ضربه بیشتری نبینید رابطه رو تموم کنید

درود

نقل قول:

---

مهدی هستم . ۲۵ سالمه و تقریبا ۲ سال میشه که با دختری از اقوام دور رابطه هدف دار دارم .

---

یعنی باهم دوست هستید توی مملکت ما دوحالت بیشتر نداره یا باهم نسبتی ندارید یا زن و شوهر قانونی هستید! اسم های اینچنینی معنا نداره رابطه هدفدار!!
اگر خواستگاری کردید که بحث تفاوت داره اونم خواستگاری رسمی و بهمراه خانواده ها اگر هم قراره شناختی صورت بگیره بهتره از مسیر درستش جلو برید.

برای درک بهتر صحبت های بنده بهتره مقاله زیر را مطالعه کنید هرچند مقداری طولانیه:

نقل قول:

---

تفاوت شناخت پيش از ازدواج با دوستي قبل از ازدواج

هر نسل در يک جامعه ميراث دار فرهنگ، آيين و روشهاي زندگي خاصي است که از نسل هاي پيشين برايش به جاي مانده است.
تفاوتهاي فرهنگي نه تنها در جوامع مختلف، بلکه در يک جامعه خاص نيز ديده مي شود.
حتي در خرده فرهنگ ها نيز تفاوتهاي فراواني در سبک هاي فرزندپروري مشاهده مي شود.
اما همه اين تفاوتها ذيل مشترکاتي عميق هستند که نسل اندر نسل حفظ شده و به نسل هاي بعدي منتقل شده اند.
طبيعتا طي ساليان دراز بسياري تغييرات در فرهنگ جوامع به وقوع مي پيوندند
و البته تاثيرات فرهنگ هاي گوناگون بر يکديگر از دلايل اصلي اين تغييرات است.
ديگر دليل براي برخي تغييرات فرهنگي، ناکارامد بودن و روزامد نبودن برخي سنت هاي قديمي است.

رسومات مربوط به ازدواج،
يکي از اصيل ترين و مهمترين رسومات هر جامعه اي است. اين رسومات از فرهنگي به فرهنگ ديگر متفاوت هستند.
مثلا در جامعه ايران، مراسم خواستگاري غالبا از طرف خانواده ي مرد انجام مي پذيرد،
دختر حجب و حياي خاص خود را حفظ مي کند و ... . اما در جوامع ديگر، رسومات گوناگوني وجود دارد.
پيشرفت هاي علمي برخي جوامع که بعضا باعث حيرت افراد شده و منجر به نگاه خاص دنيا به خاستگاه اين پيشرفتها شده،
زمينه ساز انتقال فرهنگ زادگاه اين پيشرفتها به کشورها و فرهنگهاي ديگر شده است.
يکي از اين انتقالهاي فرهنگي، شيوه ازدواج کردن افراد است.

در جامعه شاهد هستيم که روابط به اصطلاح دوستي دختر
و پسر در جامعه ايجاد شده و گسترش يافته و برخي به اين نتيجه رسيده اند که اساسا اينگونه روابط بايد وجود داشته باشند.
بعضا اينگونه استدلال مي شود که اين روابط باعث کسب شناخت طرفين از هم شده و مي تواند به تشکيل زندگي بهتر کمک کند.
در اين بين شاهد تحقير برخي سنتهاي فرهنگي غني ايراني-اسلامي نيز هستيم.
مثلا مي گويند چگونه ازدواج مي تواند بدون شناخت از هم صورت پذيرد،
در صورتي که فرهنگ ما براي مساله مهم شناخت تدبيري نينديشيده است!
اما آيا به راستي چنين است؟ اساسا آيا راه کسب شناخت، ورود به حيطه روابط آزاد است؟

پاسخ اين است که ما بايد بتوانيم بين رابطه به معناي عام، و رابطه براي شناخت تمايز قائل شويم.
وقتي رابطه باز و آزاد باشد، هر کس به خود اجازه خواهد داد که روابط گسترده و فراواني
را با افراد گوناگون برقرار کرده تا از بين اين افراد، فردي که بهتر است را انتخاب کند. در اينجا چندين سوال مطرح مي شود:

آيا مي شود از طريق چنين روابطي به کسب شناخت پرداخت؟

آيا روابط بدون هدف، سرانجام خوبي خواهند داشت؟

آيا تضميني وجود دارد که پس از گذشت مدت زماني از رابطه و به وجود آمدن وابستگي، لزوما رابطه منجر به ازدواج شود؟

آيا اين احتمال وجود ندارد که فردي که تعهدي به طرف مقابل ندارد، به يکباره و با ديدن فردي بهتر، اقدام به ترک رابطه کند؟

و ...

اما کسب شناخت چگونه مي تواند صورت بگيرد؟

به تجربه مشاهده کرده ايم که دختران و پسران زيادي اينگونه مطرح کرده اند که من چطور نتونستم تو چهار سال ازش شناختي کسب کنم؟
چطور تونست منو ول کنه و بره با اون يکي؟ مگه به من قول ازدواج نداده بود؟ من فکر ميکردم اون باهام ازدواج ميکنه
و واسه همين باهاش وارد رابطه جنسي هم شدم... پس از سه سال دوستي، حالا خانواده هامون مخالفند. چه کار بايد بکنيم؟
من خودشو دوست دارم، ولي با خانواده اش تناسب نداريم، وابسته هم هستم و نميتونم رهاش کنم... و بسياري مسائل از اين قبيل

با اين حال، پس چگونه مي توان به کسب شناخت پرداخت، در حالي که از اين آسيبها نيز مصون ماند؟

پيشنهاد ما بسيار روشن و ساده است:

پسر و دختري که قصد ازدواج با هم را دارند، از همان ابتدا با خانواده ها در ميان بگذارند.
خانواده پسر رسما به منزل خانواده دختر بروند. بخشي از فرايند شناخت از طريق تحقيق از همسايه ها،
دوستان و افراد مطمئن که فرد را مي شناسند صورت مي پذيرد. خانواده ها طي جلساتي که با هم دارند،
ميتوانند به اين نتيجه برسند که آيا تناسب فرهنگي دارند يا نه. بخشي از شناخت هم که شخصي است
و طرفين بايد با هم صحبت کنند و حتي رابطه داشته باشند، قابل حل است. پس از طي مراحلي که ذکر شد،
در صورتي که تناسبات اوليه مشاهده شد، دختر و پسر مي توانند مدتي معين(مثلا شش ماه) را به کسب شناخت از هم بپردازند.
در اين مدت مي شود صيغه محرميتي بين طرفين خوانده شود تا مساله شرعي هم نداشته باشد. خواندن صيغه صرفا به دليل اين است
که رابطه مشکل شرعي نداشته باشد و اينکه طرفين بتوانند سوالات بازتري را از هم بپرسند و رفت و آمد داشته باشند
تا آن بخش از شناخت که با صحبت به دست نمي آيد و با عمل کسب مي شود، حاصل شود.
هدف از خواندن صيغه در اين مرحله، به هيچ وجه ورود به روابط جنسي و عاطفي و ... نيست.
در صورتي که عرفا اين کار مذموم بود، مي توان با نظارت خانواده ها و بدون خواندن صيغه نيز به کسب شناخت منطقي و موردنظر پرداخت.

همه مي دانيم و ديده ايم
که پس از گذشت مدتي از روابط، دختر و پسر انگار خود را محرم هم مي پندارند و حتي وارد روابط بسيار خطرناکي نيز مي شوند.
آيا اگر روابط کنترل شده و با هدف باشند و حتي طرفين با وجود محرميت موقت به کسب شناخت بپردازند
و وارد روابط هم نشوند بهتر است، يا اينکه روابط بدون تعهد و کنترل پيش بروند و هدف نيز روشن نباشد؟


اميدواريم اين درک هم در بين کساني که قصد ازدواج دارند
و هم در بيان خانواده ها به وجود بيايد که براي ازدواج، نيازمند شناخت هستيم و براي شناخت،
راههاي درستي وجود دارد. موانع و تعصبهاي بيجا را کنار بگذاريم تا بتوانيم درست انتخاب کنيم.

اختصاصي همياري

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khaleghezey

درود



یعنی باهم دوست هستید توی مملکت ما دوحالت بیشتر نداره یا باهم نسبتی ندارید یا زن و شوهر قانونی هستید! اسم های اینچنینی معنا نداره رابطه هدفدار!!
اگر خواستگاری کردید که بحث تفاوت داره اونم خواستگاری رسمی و بهمراه خانواده ها اگر هم قراره شناختی صورت بگیره بهتره از مسیر درستش جلو برید.

برای درک بهتر صحبت های بنده بهتره مقاله زیر را مطالعه کنید هرچند مقداری طولانیه:

---

ببخشید یه سوالی برای من پیش اومده. با توجه به اینکه آمارهای دوستی های قبل از ازدواج تکان دهنده هستند. و فککنم کافی باشه فقط یه نگاه بهشون بندازین. چرا به جای حل کردن یک مساله، صورت مساله را داریم پاک کنیم تا عده ی بیشتری آسیب ببینن تو این رابطه ها؟ چرا فرهنگ ما سخت و غیر انعطاف پذیره انقدر؟

اما سوال من از آقای Mt.j : آیا امکان این را دارید که رابطتون را تحت نظر خانواده ها برای ازدواج ادامه بدید؟ یعنی خانواده ها در جریان قرار بگیرن؟ اینطوری دختر میفهمه شما جدی هستید. دخترا به توجه نیاز دارن. و اینکه رابطشون تکلیفش معلوم باشه. یعنی خانواده ها مشکلی باش نداشته باشن. از یه آینده ی مبهم میترسن.

دوستی هایی که توی این مملکت وجود داره معمولا با هدف ازدواج نیستن شما هم خوبه یه نگاهی به تاپیک های این سایت بندازید ببینید چقد سوء استفاده شده از احساس طرف مقابل اگه ملت ما واقعا با هدف ازدواج دوست میشدن میشد راجع بهش بحث کرد اما حقیقت چیز دیگس