کمکم کنید در برخورد با خواستگارم اعتماد بنفس و مهارت ارتباطی داشته باشم..

با سلام
در تاپیک قبلیم با عنوان قدم کوتاه است یک سری مطالب نوشتم و دوستان عزیز راهنماییم کردن برای همین اینجا مختصرمیگم که وقت عزیزان رو زیاد نگیرم.
سیما هستم 29 ساله و دارای مدرک فوق لیسانس با قد 150 و ظاهر زیبا و چهره ای که 20 ساله و کمتر نشون میده.با اینکه خوشکل هستم ولی همیشه به خاطر قد کوتاهم اعتماد بنفس پایینی داشتم به طوریکه خیلی مهمونی نمیرم و ........

یه خواستگاردارم با موقعیت خوب و عالی ...
با شناختی که از آقا پیدا کردم یه کم اعتماد بنفسم بیشتر پایین رفته . ایشون یک فرد خیلی اجتماعی هستن و فعالیت های اجتماعی بالا و قدرت سخنوری و البته سواد بالایی دارن.(مثل خودم ارشد داره و لی سطح سواد و معلوماتش به واسطه حرفه ای که داره خیلی بالاست).الان به شدت نگرانم که جلوش تو حرف زدن کم بیارم

:47:

دختر خیلی خون گرم و مهربانی هستم ولی کم حرفم نمیدونم در مورد چیا باید حرف بزنم؟؟چه جوری وارد بحث بشم؟؟میترسم فک کنه دختر دستو پاچلفتی یا غیر اجتماعی هستم. حتی موقع سلام دادن مطمانم به جای اینکه نگاش کنم سرمو میندازم پایین. تو حرف زدن خجالت میکشم به چشاش نگا کنم خیلی نگرانم بخداوراهنماییم کنید دوستان

و اما یه مشکل اساسی دیگه

:47:

هفته قبل مادروخواهرش اومدن خونمون که با هم آشنا بشیم. اونروز چون تو خونه بودیم مشکلی نداشتم و کفش پاشنه بلند پوشیدم. اونا از من خوششون اومده ولی وقتی عکس پسرشونو نشونم دادن متوجه شدم که صورت من ازون خوشکل تره ولی قدش خیلی بلند بود در حدود 180 شایدم بیشتر...فردای اون روز مامانش زنگ زد و گفت پسرم میخواد شمارو ببینه.ولی من هر روز یه بهونه میارم .با اینکه دوس دارم ایشون رو ملاقات کنم ولی به خاطر کوتاه بودن قدم خیلی نگرانم و میترسم ازم خوشش نیاد .شاید به خاطر صورت زیبام ازم خوشش بیاد ولی تو آینده چی؟؟میترسم بعدها مهمونی بریم و قدم بیاد تو چش...... به نظرتون چیکار کنم؟

اکثرا پسرا دوست دارن خانومشون از نظر قدی ، از خودشون کوتاتر باشه و کمتر از خودشون باشه و این به پسرا حس اعتماد به نفس و لذت بخشی میده:227:
من 1 پسرم بعنوان پسر بهتون میگم

این دقدقتون کاملتون اشتباهه

و علتش هم اینکه اعتماد به نفستون پایینه ربطی به قد و... نداره

تاپیک های زیادی در انجمن و کتاب های مختلفی خوبی هست سرچ کنید و مطالعه کنید و رو اعتماد بنفسون کار کنید

این حس تو کل زندگیتون تاثیر گذاره و تو کل امور زندگیتون نقش تعیین کننده داره

به اون آقا اجازه بدید بیاید و با اعتماد به نفس و بالا و پایین به قضیه نگاه کنید تازه اگه از بالا و پایین نگاه کنید و ایشون رو دسته کم بگیرید و خودتون رو دسته بالا ببینید اون آقا و خانوادش چجوری دنبالتون میدون :311: و بلعکس

این قانون طبیعته

رو خودتون کار کنید حتما موفق میشید :72:

موفق باشید

- - - Updated - - -

سلام دوست عزیز،
قد کوتاه برای خانم عیبی محسوب نمیشه نگران نباشید هر چند هستند پسرایی که دوست دارن طرف مقابلشون مثل خودشون بلند باشه ولی اکثر پسرا روی قضیه قد زوم نمیکنن، چهره خانم براشون مهمتر، اعتماد بنفس داشته باشین و اگر به خودتون بگید شد شد نشدم که نشد و انقدر این قضیه براتون مهم نباشه اعتماد بنفستون توی این قضیه میاد بالا.موفق باشی عزیزم ایشالا خیر باشه

هیچ کس نمی تونه بگه نظر ایشون در مورد قد شما چیه.
این یه موضوع شخصیه. برای بعضیها مهمه و برای بعضیها نیست.

ترس نداره که.

اجازه بدین شما را ببینه و کفش متوسط هم بپوشید ( سه سانت یا کمتر) که نه خیلی در نگاه اول توی ذوقشون بخوره و نه احتمالا دچار اشتباه بشن.
جلسات بعدی هم حتما چند بار کفش صاف بپوشید که کاملا قد شما را ببینند و با آگاهی کامل تصمیم بگیرن.

یادتون باشه اعتماد به نفس روی جذابیت شما تاثیر ویژه داره.
پس با ترس و لرز جلو نرو.

سلام دوستان خوبم دست همتون درد نکنه
mersedece و امیدوار عزیزم خودم تقریبا از لابه لای حرفاش فهمیدم که دختر ظریف اندام میپسندن و انقد اطرافیان بهم گفتم که خودت خوشکلیو قد مهم نیست دیگه تا حدی باهاش کنار اومدم و نگران ملاقات و دیدار نیستم ولی شیدای عزیزم تصمیم ندارم کفش صاف بپوشم اصلا(5 سانتی میپوشم) ولی صادقانه بهش گفتم قدم 150 هستش.مشکل اساس من خجالتی بودن و کم حرفیمه.میترسم تو حرف زدن کم بیارم . نتونم در حد معقول بخندم اونجا یا نتونم تو چشاش نگا کنم .چون همه ی اینا خیلی مهم هستن:54:mersedece عزیز میدونم این قضیه خیلی مهمه و رو کل زندگیم تاثیر داره برای همین دنبال را چاره هستم.
همتون بهم میگین که اعتماد بنفم پایینه و باید ببرمش بالا. خودمم اینو میدونم ولی آخه چه جوری ببرمش بالا؟:54:لطفا بهم راهکار نشون بدید.مثال بزنید..بهم بگید چه جوری قدرت سخنوریمو ببرم بالا یا ساده تر بگم میخوام یه کم پرحرفو خندون باشم و خجالت نکشم:43:با اینکه تو خونه خیلی خنده رو و خون گرمم ولی تو جمع خصوصا با آقایون خیلی جدی و کم حرف هستم. وقتی میبینم یه خانمی با آقایون راحت حرف میزنه و ابراز نظر میکنه و میگه و میخنده دلم به حال خودم میسوزه.لطفا بهم راهکار نشون بدبد و اگه منبعی هست بهم معرفی کنید:54:

چرا کسی چیزی نمیگه؟؟؟:47:واقعا به کمک شما نیاز دارم

سلام عزیزم،

مشکل قدت که انشالله حل شد:) خوشبختانه ایشون ریز نقش دوست داشتن ولی در کل سعی کن همیشه با اعتماد بنفس باشی:)

اینیم که میگی فقط عدد قدتو میگی ولی هیچوقت کفش بدون پاشنه نمیپوشی،بازم از روی عدم اعتماد بنفسته!
سعی کن از شنیدن پاسخ منفی نترسی، بعدشم ممکنه ایشون نتونند قد 150و تصور کنند سعی کن حتما یکی از روزای آشنایی کفش بدون پاشنه بپوشی!
یادمه یک بار یک آقایی در اینجا تاپیک زده بودن که خانم در جلسات آشنایی کفش پاشنه دار پاشون بوده، ایشون دیده بودن منتها نتونستن قد واقعی و تصور کنند بعد از عقد که قد واقعی ایشون و دیدن، پشیمون شده بودن.

این مسله براشون قبل عقد حل بشه بهتر از اینه که بعد ازدواج تازه متوجه بشوند . ممکنه براشون اصلا اهمیت نداشته باشه ممکن هم هست اهمیت داشته باشه ولی هرچی هست قبل عقد معلوم بشه بهتره.

در خصوص اینکه میگید شما در جمع خانوادگی خونگرم و خنده رو هستید ولی با آقایون نمیتونید اینطوری باشید بخاطر حیای شماست، مشکل از سخنرانی شما نیست، شما بلدید شوخ و اهل بگو و بخند باشید منتها حیاتون اجازه نمیده با هر آقایی همچین رفتاری داشته باشید مطمعن باشید اگر آدمی باشند که حیا دختر براشون خیلی مهم باشه، حواسشون به جریان حیا و خجالتی بودن در خصوص صحبت باشما هست.

دختر بیخیال عزیز سپاسگذارم
حق با شماست من بین آقایون به عنوان یک دختر فوق مودب شناخته شدم ولی خودم حس مسکنم این متانت بهم لطمه بزنه و خیلی جاها شرمو حیای من به عنوان مغرور بودن یا سخنور نبودن قضاوت شده برای همین میخوام یم کم رو خودم کار کنم.وقتی با اسمس با اون آقا حرف میزنم خیلی راحت و ریکلسم ولی تو حرف زدن تلفنی یه کم کم میارم حالا میترسم حضوری بدترم بشه.:311:
و اما قدم ، بارها گفته که خانم باید ظریف باشه فلان باشه... بارها گفته که اینکه یه خانمی سنش کم نشون بده یه امتیاز به حساب میاد ولی من بازم با قدم درگیرم برای همین نمیتونم کفش پاشن یلند بپوشم.ولی حرفای شما خیلی منطقی هستن و سعس مسکنم کفش صاف بپوشم:47:
فقط بازم تاکید میکنم لطفا راهنماییم کنید یه کم سخنوریمو بالا ببرم.

اول شهریور مادر و خواهرش اومدن خونه شما و دیدن و پسندیدن و رفتن که جلسه بعد آقا پسرشون را بیارن.

این آقا پسر کجاست که یه ماهه تو راهه و نمی رسه؟

بعد شما رابطه تلفنی باهاشون دارید؟ چطور؟
هنوز که همدیگه را ندیدید !!

شیدای عزیزم روزی که اومدن خونمون عکس پسرشونم آوردن( اینم بگم گه اونا و حتی آقا پسرشون قبلا در منزل یکی از دوستان مشترک عکس منو دیده بودن ). فرداش گفتن پسرمون میخواد شما رو حضوری ببینه که من تاکید کردم میخوام بیرون از خونه ایشون رو ببینم.یه هفته ای به بهانه های مختلف دیدارو به بعدا موکول کردم ( به خاطر حساسیت رو مشکل قدم نمیخواستم برم ازون طرفم دلم خیلی میخواست که برم....) ولی گفتن که لااقل تلفنی حرف بزنیم ( خیلی خیلی از اخلاق و خصوصا برخوردو ادب من خوششون اومده ) خلاصه بعدشم یه مدتی درگیر مراسم ختم یکی از بستگان بودیم ( تو تاپیک قبلی هم گفتن که یه مدتی من نبودم ) که اتفاقا خونواده ی خواستگارم هم در جریان بودن و صلاح ندونستیم تو اون روزا اقدام کنیم. الانم پافشاری کردن واسه این 5 شنبه که دلو به دریا زدمو قبول کردم ولی هر روز استرسم بیشتر میشه.گاهی میگم اصلا کلا از همین الان بگم نه ولی خوب کیسیه نمیخوام راحت از دستش بدم