نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
من چطوری پدرمو دلداری بدم که اینقدر عذاب نکشه
پدرم میگه باید بیشتر تحقیق میکردم و دخترمو دستی دستی بدبخت نمی کردم
باورتون میشه پدرم چندین بار جلوی چشمای من گریه کرده
و من بهش میگم نهایتش اینه که ازدواج نمیکنم و تنهایی زندگی میکنم و این ناراحتی نداره
مامانمم اولا گریه میکرد اما حالا اونم به پدرم دلداری میده چون بهش ثابت شده ادامه فایده ای نداره
من ناراحتیمو جلوی خانواده ام ابراز نمیکنم
اما نمیدونم باید چیکار کنم که نگران من نباشن و ناراحتیشونو نبینم
درود بانو
مطلب خاصی برای نوشتن ندارم فقط چون روز دختر بود خودمم دختر داشتم حیفم اومد اینو نگم چقدر دختر خوب و مهربانی هستید هرکسی توی زندگیش اشتباهاتی مرتکب میشه که باعث میشه هم خود هم اطرافیانش متضرر بشوند.دفعات بعدی بیشتر دقت کنید.
اینکه نگران و ناراحت پدرتان هستید خیلی خوبه :227: یکجورایی این متن شما را خواندم لذت بردم از اینکه خودم صاحب دختر هستم.زمان خودش این مشکل را حل میکنه شما هم سعی کن شاد باش یو پرانرژی که پدر و مادرتان کمتر غصه بخورن و ناراحت بشن با شادی شما اونها هم شاد بشن.
هرچی بود گذشت
عزیزم شما سنی ندارید تازه اول راه وجوونیتونه یک عالمه روزهای خوب وپر از اتفافات منحصر بفرد منتظرتونه درسته یه تجربه تلخ داشتین ولی باور کن این روزها هر چقدر سخت هم باشه سپری میشه فقط به خودت وخانوادت زمان بده وبا اونا با آرامش صحبت کن وهمینو بهشون بگو درضمن فکرنکن که این اتفاق وجدایی ممکنه آیندتو خراب کنه چون ذهن وافکار ما رابطه مستقیم با زندگیه ماداره به خودت وپدرت بگو این اتفاق چه بسا لازم بود تا درآینده بتونم زندگبه بهتری داشته باشم انشالله این روزها زود سپری میشه وآرامشتونو بدست میاری ولی یکم زمان میخواد
ممنون اقای خاله قزی
خدا دختر گلتون مهدیه کوچولو رو براتون حفظش کنه
پدر منم از بچگی کلا خیلی روی من حساس بوده و دوست نداره ناراحتی منو ببینه
منم خداروشکر فعلا حالم خوبه و امیدم به لطف خداست
هوناز جان از شمام به خاطر همراهیتون ممنونم شما درست میگید این اتفاقاتو این شکست خیلی به من درس زندگی داده
شاید اگه این شکست و تجربه نمیکردم هیچ موقع این چیزایی که الان در مورد زندگی یاد گرفتم رو نمیفهمیدم
حتی دامادمون هم به پدرم میگه باید خداروشکر کرد که الان همه چیز داره تموم میشه اما...
محتاج دعای خیرتون هستم
سلام. خیلی خیلی متاثر شدم.
امیدوارم بعد از گذروندن دوران نقاهت، با انگیزه صحیح و معیار های مناسب ازدواج خوبی داشته باشی و باعث خوشحالی خانوادت بشی. :72:
سلام دوست عزیز
به پدرت بگو جدایی به هیچ وجه به معنای بدبختی نیست.به هیچ وجه.
پدرت میتونه دوباره دخترشو شاد و سرزنده و موفق ببینه.
اون اگه تو رو تو شرایط سخت و آزار دهنده زندگی مشترک میدید تحملش خیلی براش سخت تر بود.
تو بدبخت نیستی.تو قوی هستی.ایشالا با خودسازی و گذشت زمان و با کمک خدا و حمایت خانواده روزهای خوبی
رو در پیش داری.
سلام و وقت بخیر دوست عزیز
منم شرایط شما رو درک کردم با این تفاوت که تو اوج جوانی 2 سال پیش بعد از 3 سال زندگی مشترک طلاق گرفتم.
پیش 4 مشاوره رفتم و با دلائل قانع کننده طلاق گرفتم و همه کار کردم تا فردا پس فردا پشیمون نشم .
بعد از جدایی تا یکسال هر هفته به مشاوره مراجعه میکردم تا تونستم شادابی و نشاط گذشته ام رو بدست بیارم.
پدر من هم مثل پدر شما روی من خیلی حساس بودند و من که تا بحال اشک پدرم رو ندیده بودم اون روزا شاهد گریه هاش بودم.
پدرم به معنای واقعی داغووون بود.
تجربه های خودم رو براتون بازگو میکنم:
وقتی حرف مقصر بودن رو پیش میکشه بغلش کنید و بگید خدا من رو تو پر قو امتحان کرده که همچین بابایی خوبی دارم که مثل کوه پشتمه و حامی همیشگیمه:43:
من بشخصه وقتی بابا اشک میریخت ,دستاشو میگرفتم و میگفتم همین که پشتمی و پیشمی و هوامو داری دیگه غمی ندارم.فقط میخوام مواظب خودت باشی و با حرفات ناراحتم نکنی چون یقینا صلاح خدا بود.
میدونم خیلی سخته دوست عزیزم اما در حضور پدرت سعی کن خودتو اوکی جلوه بدی ,کمی بخندی و باهاش شوخی کنی.
سعی کنید به یک مکان زیارتی _سیاحتی سفر کنید.
پدر ها تو خودشون میریزند.من پدرم شبها خواب نداشت.کلا شرایط من خیلی فرق میکرد.بازم شما نسبت به من خیلی صبر بیشتری دارید .من خیلی بی تابی میکردم و تا یکسال وضعیت روحی نامناسبی داشتم.
مطمئن باش اون در این شرایط نگران روحیه تو هست.اگر شما خودتو آروم نشون بدی ایشون کم کم آروم میشن.
شما هم انشاءالله تا شش ماه دیگه همون دختر بانشاط سابق میشید.
دلآرام و موفق باشید.
سلام دوو ، من تک تک پستها و تاپیکاتونو خوندم ولی نهایتا نگفتید که جدا شدید و به چه شکلی ؟
میشه بگید بالاخره چه تصمیمی گرفتید؟
آخه این همه پستو خوندم به جز لجبازی چیز دیگه ای ندیدم
فقط زندگی با خانواده همسر سخته که اونم شاید میشد بعدا با ترفندهایی جدا شید ؟
سلام گیسو کمند عزیزم
من هنوز جدا نشدم چون هر دفعه که پدرم رفته تکلیف مهریه مو روشن کنه اون اقای محترم و پدرش گفتن ما طلاق نمیدیم
شما هم خودتون اقدام کنید
و اون اقای محترم که از خطاب کردنش به عنوان همسر بیزارم
در نهایت پررویی به پدرم گفته من با شما و خانواده ات کاری ندارم و واسه حرفتون ارزش قایل نیستم
و فقط زنمو میخوام و از این حرفای چرت
وقتی هم پدرم گفته وقتی شمابه خانومت گفتی به درد هم نمیخوریم حالش بد شد و فشارش افتاد گفته به من چه حالش بد شد
یعنی ادمی به این معرفتی ندیده بودم تا به حال
مشکل اصلی من خونه نیست کوچکترین مشکلام الان خونه است
من نمیتونم به خاطر کسی که لیاقت نداره قید خانوادمو بزنم
التماس دعا
اگه خدا بخواد دیگه تمومه همین روزا
سلام
راستش من منتظر خبرای دیگه ای ازت بودم امیدوارم تصمیم درست و آگاهانه ای گرفته باشی.
در مورد پدر و مادرت هر چقدر تو بهتر با این قضیه کنار بیای به همون میزان اونا هم آرامش پیدا میکنن، البته منظورم این نیست که خودتو قوی تر از اون چه که هستی نشون بدی، ولی ضعیف و در نقش قربانی هم فرو نرو، بشو همون دختر دوسال پیش ولی الان کوله باری از درس و تجربه داری، و همچنین یه دل و روح زخم خورده، تا میتونی بهش برس، قربون صدقش برو ، در کل وقتتو پر کن ،یه نفر دلسوز و امین(بهتره مادرت باشه ولی اگه اوضاع روحی مادرت هم خوب نیست،دوستت)برای درد و دل داشته باش، تنها نباش که فکرای آزاردهنده نیاد سراغت.یک کلام با خودت مهربون باش و با خودت راه بیا.
راستش تو اینجور مواقع بیشتر خانواده هستند که آدمو دلداری میدن و خب مورد شما انگار برعکسه،البته امیدوارم خانوادت هم بیشتر بجای غصه خوردن اگر در مورد زندگی شما جایی کم کاری و سهل انگاری داشتن درس های لازمشو بگیرن.
در حالت کلی آدم وقتی با طلاق گرفتنش بدبخت میشه که یه زندگی پر آرامش و یه رابطه ی خوب و سالمو دستی دستی و سر خواسته ها و توقعات احمقانش از دست بده بنابراین هر جدایی به منزله بدبختی نیست، البته منکر تبعات روحی و اجتماعیش نمیتونیم باشیم.
بنظر من،اولا چون شما خواهان طلاق هستی حالا به هر دلیلی که از نظر خودت موجه هست،دوما چند ماهه این جدایی رو بصورت عاطفی نه حقوقی تجربه کردی و از نظر روانی آمادگیشو داری ، گذروندن این دوران زیاد برات سخت نخواهد بود نه که بی مشکل باشه،بی غصه باشه ولی دردش برای شما کمتر خواهد بود و بنظرم زودتر خودتو پیدا میکنی.
در مورد مهریه و طریقه توافق برایی جدایی بهتره پدرت مستقیم نره برای مذاکره، از یه واسطه استفاده کنین تا لااقل این دم آخری احترام ها و مخصوصا احترام پدرت حفظ بشه و اونا هم سر لج نیفتن.
اگه تصمیمت آگاهانه باشه و هیجانی و از رو لجبازی نباشه،من یکی واقعا بهت تبریک میگم که با این سن کم بدون دخالت دادن احساس میتونی قاطعانه در مورد بودن یا نبودن پارتنرت تصمیم بگیری.