همسر خود رای

سلام با تشکر از راهنمایی هاتون.من واقعا حس میکنم به بن بست رسیدم.31سال دارم و همسرم 35.دوساله باهم ازدواج کردیم.با تمام پستی بلندی های زندگی ،خدا رو شکر کنار هم به شادی میگذره.ولی مدتی هست که واقعا نمیدونم چکار کنم.به همسرم درباره بچه دار شدن صحبت کردم و اون هر بار با یه دلیل از موضوع سر باز میزنه.فکر کردم نگرانی داره از ادامه زندگی و ... ولی مطمئن شدم همچین چیزی نیست.تو هر چیزی باید تصمیم ،تصمیم اون باشه.اگر خلاف میلش رفتار بشه دعوا به پا میکنه.هر روشی که به ذهنم میرسید رو امتحان کردم.با مهربونی،التماس،خواهش،قهر دعوا.ولی هیچ فایده ای نداشت.نمیدونم ولی شدیدا نیاز دارم به اینکه مادر شدن رو حس کنم .نمیتونم این حس رو توخودم سرکوب کنم.واقعا موندم چکار کنم.لطفا راهنماییم کنید.ممنونم.

عزیزم امیدوارم به زودی به خواستت برسی اما بچه دار شدن نیاز به برنامه ریزی داره با هوشیاری از علت مخالفت واقعی و درونی همسرت مطلع شو و این رفتارشو صرفا به حساب لجبازی و غیره نگذار. در عین حال اطلاعات خودتو در مورد فرزند آوری و فرزند پروری افزایش بده چرا که تنها میل به داشتن دلیل کافی برای اینکار نیست . کودک باید در خانواده ای قدم بگذاره که مشکلات بین فردی مادر و پدر تا حد زیاد حل شده و آنچه باقی مانده اختلاف سلیقه در موارد خاص باشه. شما در حین مطالعه و افزایش علم و آگاهی می تونی به تدریج همسرت را هم دخالت بدی تا او هم علاقه مند شده و دو تایی در این راه پیش برید.

سلام دوست عزيز. بنظر من خيلى منطقى و آروم بايد باهاش صحبت کنى ببينى دليل اصلى مخالفتش چيه. شايد از مسئوليتا و سختياش مى ترسه که تايه حدى طبيعيه. شايدم بخاطر مسائل ماليه. درهرحال علتشو کشف کن و سعى کن نگرانيشو برطرف کنى. اگرهم ميخواد تا يک سال ديگه صبر کنى خب صبرکن. اگر نتونستى نگرانيشو برطرف کنى از بزرگترهايى که اون قبولشون داره کمک بخواه مثل مادر و پدرش. ياهم باهاش برو پيش مشاور. ولى بهش اطمينان بده که وجود بچه تو زندگى باعث آرامش و محبت ميشه و نه تنها جلو هيچ پيشرفتى رو نميگيره بلکه انرژى و انگيزت رو بيشتر مى کنه.