خواستگارم بهم گفت خیلی سردی و رابطمون تموم شد

سلام دوستان
میشه بفرمایید گرم و صمیمی بودن تو دوران خواستگاری باید در چه حدی باشه؟

- - - Updated - - -

حدود پنج شش ماهی دوران آشناییمون طول کشید،مشاوره روانشناسی هم رفتیم که به نظرشون ریسک بالایی نداشت این ازدواج
البته من خودم در مورد خیلی مسایل هنوز اوکی نبودم ولی به کمک مشاور داشتم از سخت گیریهای اضافیچشم پوشی میکردم ودر اصل داشتم خودم را تطبیق میدادم
هر چقدر فکر میکنم رفتارم با رفتار اون آقا متناسب بود
نمیخوام اگر اشتباهی داشتم در مورد موارد بعدی تکرار کنم

- - - Updated - - -

مشاور بهم گفت شما منطقی هستید و ایشون احساسی
ولی من احساساتی نمیدیدم به مشاوره هم که گفتم گفت ایشون اهل ابراز احساس و اینا نیست بیشتر احساس میپذیره

سارا جان سلام


حد و حدودش را دقیقا خودت هم میدانی ولی گاهی اوقات انقدر برخی از اقایون که

1) شناختشون از خانمها کمه ( بیشتر بر اساس فانتریهایی است که برگرفته از دیدن فیلمهای خاص و یا احتمالا نشست و برخاست با دوستان دختر شدیدا حمایت کننده است و یا کلا بر اساس اینکه مرد هستند و دنیا را مردانه تجربه میکنند)

2) عجول و شتابزده و هیجان محور عمل میکنند

3) خیلی حق به جانب رفتار میکنند


انقدر قوانین رو قشنگ وارونه جلوه میدهند انهم با دلایلی چون :

1) اگر من رو دوست داشتی

2) اگه من برات مهم بودم

3) اگر از لحاظ جنسی سرد نبودی

خ زیبا انتظار دارند در دوران خاستگاری و شناخت دختر


1) راحت دستشون رو بگیره و .. ( مثال )

2) ابراز احساسات انچنانی بکنه

3) بعد از چند جلسه راحت بتونه از نیازهای جنسیش براحتی صحبت کنه


در حالیکه نمی دانند کلا "حیا" در خانمها سطحش بالاتر هست و احساسات در خانمها پررنگ تر.


این میشه که مساله بجایی می رسه که خودت راحت تر هستی بری !


در هر صورت نباید اینگونه مردها نظر شما رو نسبت به همه مردها و یا حتی نسبت به خود شما بد کنند.

قطعا اگر شما در این دوران خ احساساتی بشی:

1) وابسته میشی به کسی که خ شناختت ازش دقیق نیست

2) ممکنه از منطق دور بشی

3) ممکنه به هر دلیل ازدواج رخ نده

4) ممکنه همین اقا از شما بعنوان یک دختر خوب یاد نکنه و صرفا در حال امتحان کردن شما باشه

از مهمترین خصوصیات یک همسر خوب صبور بودنش هست. که این نوع نگرش لااقل نشان از عدم ان هست.

دوست دارم نظر اقایون رو هم بشنوم . البته این نظر شخصی من بود من دقیقا نمیدونم ارتباط شما و اون اقا چگونه بود. و دقیقا ایشون چه انتظاری از شما داشتن. از دید من که این دوران دوران شناخت هست. مسایل جنسیهم بسیار مهم هستند اما نباید از یک خانم ( لااقل تعدادی از خانمها ) این انتظار را داشته باشن که براحتی در جلسات اول در این موارد صحبت کنن بنظر من که حضور مشاور در این موارد الزامی است

حدود پنج شش ماه بود آشنا شده بودیم
اصلا بحث مسایل جنسی پیش کشیده نشد
من حدود سه ماه پیش به ایشون گفتم صمیمیت ما کم هست ایشون هم گفتند کوتاهی از طرف خودشون هست و چون من هنوز مال ایشون نشدم
من اوایل رابطه خواستم بیشتر تلفنی صحبت کنیم ایشون گفتند نه تلفن خوب نیست و من سر درد میگیرم و ضرر داره!
تا اینکه من به مشاوره گفتم صمیمیت کمه، باهاشون ظاهرا صحبت کرده بود و روابط داشت کم کم گرم تر میشد ایشون منو با لفظ خانومم و عزیزم تو پیامها خطاب میکردند من هم با لفظ گلم و عزیزم!که ایشون رفتند مسافرت بعد گفتند شما به من زنگ نزدید و فقط پیام دادید
من تو ابن زمینه کوتاهی کردم اما زیاد متفاوت با رفتارهای قبلی ایشون نبود البته به نظر خودم
چون هر دو شاغل بودیم و به دلیل شرایط و ساعت کاریمون و محل زندگی امکان دیدار مثلا هفته ای یک بار فراهم میشد
من واقعا الان گیج شدم که صمیمیت باید چقدر باشه؟چقدر باید تو این دوران بروزش داد؟؟!!!

تشکر آقای مهرداد
کسی از دوستان راهنمایی نداشت؟
من واقعا نیاز دارم تو این زمینه از تجربیات دوستان استفاده کنم، مخصوصا آقایون
تشکر

نمیدونم شما کمی توضیحاتتون کمه بنظر من در مورد ایشون به عنوان نظر خودم و یک آقا نظرمو میگم:
ببین سردی که ایشون گفته شاید منظور از این نظر بوده شما بیشتر بهش توجه کنین همونجور که شما دوئست دارید به شما توجه بشه این احساس متقابل هست یعنی طرف میخواد شما هم اینجور باشید برای امتحان گه گاه باهاشون تماس بگیرد زمان هایی که بار کاری کمتری دارن مثلا ظهر ها بگین دلم تنگ شده بود برات خواستم ببینم حالت چطوره خسته شدی نشدی .... و از این دست رفتارا مثلا مشارکتش بدید توی نظر ها قطعا شما برای خرید که بیرون میرید؟(طبق تجربه خودم) ازش بخواید نظر بده مثلا بگین دوست دارم نظر نظر تو باشه ولی نه به طور حتم همون نظر یعنی به تفاهم برسید از سوال کنین در مورد تصمیمات مشورت بگیرید و .....
-------
البته زیاد هم لی لی به لالای هم نذارید ها که سطح توقعاتتون بره بالا و بعد ها یک مشکل دیگه پیش بیاره در سطح معقول نه افراط

من نمیگم اینکارو بکنید یا اون کارو نکنید

فقط با خودتون روراست باشین :
-ترس از دست دادن ایشونو دارین ؟ که خودتونو باهاشون تطبیق میدین؟
-اگه یک زمانی ناملایمتی دیدین ازشون به هردلیل منطقی و غیر منطقی پشیمون نمیشین که اینقدر انعطاف نشون دادین درموردشون؟مثلا بگین من اینکارارو کردم اون عوضش چی ؟فلان کارو کرد ... برام ارزش قائل نشد با این همه کارایی که براش کردم !!
- اگه خود واقعیتون باشین شناخت دوطرفتون واقعی تر نیست ؟
- صمیمیت دوران آشنایی ؟؟؟فکر نمیکنید دروران آشنایی برای آشناییه و صمیمیت های گاها نمایشی وابستگی میاره ؟! بنظر من اشتباهی که اکثرا میکنن چون فکر میکنن همه همین کارو میکنن(تصورات غلط رو ادامه دادن خودش اشتباه بزرگتریه )


به دل نشستن و دوست داشتن رو نمیشه با منطق توضیح داد یک فرآیند خودجوش :43: هست تابع هیچ ریاضیات و منطقی نیست اینکه طرف فلان جور باشه چه ظاهر چه رفتار - صمیمیتش فلان مقدار و اینها همش دور شدن از اصل قضیه است...

و بر عکس باید برای ازدواج دودوتا چهار تا کرد و به دوس داشتن فقط اکتفا نکرد-اول شناخت و توجه به شخصیت خودتون دوم شخصیت طرف اگر میخواین ازدواج موفقی داشته باشین چون باید شباهت -سازگاری- تفاهم وجود داشته باشه(این شناخت بحثش مفصله-جای دیگه فرصت شد میگم-خودم الان درگیر یه مسئله ایم زیاد تمرکز ندارم )

حالا شما با خودتون روراست باشین ببینین این آشنایی برای ازدواجه ؟ یا نه فقط برای تبادل احساسات و ارضای عاطفی و دوستی؟ کدوم ؟ در هر حالت از اصل خودتون دور نشین اینو تجربه خیلیا میگه موفق باشین

بهتر عزیزم که بهم خورد..ظاهرا تو این مدت اقا پسر دودل بوده و شما زیاد به دلش ننشسته بودی..چون معمولا خود پسرها بدون اینکه نظر دخترو بدونن قضیه رو احساسی می کنن

بعد شما پیشنهاد دادی و اون رد کرده یعنی هنوز احساسش شکل نگرفته و فقط داشته با منطق و دو دوتا چهارتا تصمیم می گرفته..

شما مشکلی هم نداشته فقط برو خدا رو شکر کن قبل از عقد خودش بهم زده بدترین حالت اینه که بعد از عقد ادم بفهمه شوهرش بهش حسی نداره..

ایشالا کیس مناسبت به زودی پیدا شه:72: