نمایش نسخه قابل چاپ
دوستان کمکم کنید زندگیم داره از هم میپاشه
دخالت های خانواده همسرم هر روز داره بیشتر میشه و شوهرم همیشه حق رو به اونها میده
مثلا خواهر شوهرم سر من داد و بیداد میکنه که تو به چه حقی تولد شوهرت رو خونه بابات گرفتی و ما رو دعوت نکردی ولی شوهرم جای اینکه بگه به چه حقی به زنم بی احترامی میکنی ازش دفاع میکنه و میگه ببین خواهر من از دستش چی میکشم
همش میخواد منو از شماها جدا کنه
؟!
سلام عزیزم
من نمیگم. رفتار خواهرشوهرت درست بوده ایشون میتونست دلخوری شو طور دیگه ای بیان کنه و نیاز به این همه تندی نبوده
اما خب چه اشکالی داشت ،میتونستید یه تولد مختصر بگیرید که هر دوطرف باشن
یا اگه امکانش نبود میرفتید دونفری بیرون و یه جشن کوچیک دونفره میگرفتید حالا توی رستوران یا هر جای دیگه
جدا از برخورد اشتباه ایشون من به ایشون حق میدم که دلخور باشن
موفق باشی
سلام عزیزم من خیلی از شما اطلاعی ندارم ولی اگه ازین خانومایی هستی که هی میخای همسرت از خونوادش جدا کنی سخت در اشتباهی و همین باعث عکس العمل بد اونا باشی با یکم سیاست میتونی مدریت کنی راهش اینکه اصلا دربرابر رابطه همسرت با فلمیلاش موضعنگیری همونطور که دوست داری اون برا شما نگیره سیاست کار اینجاست که خودت پیش قدم بشی برا روابطشون خودت پیشنهاد بدی بریم خونشون بهشون زنگ بزن اونجا تولد بگیریم این باعث میشه همسرت عقب بکشه رابطشو عادی یا کمتر کنه یا اون هم برا جبران رابطشو با خونوادت زیاد کنه اینروخودمن تجربهکردم کلا انسان از هرچی منع بشه بیشتر به سمتش میره
چقدر زیاد شده مشکلات بین زوج جوان و خانواد هاشون!!! (توی این چند روز کلی از این تاپیک ها داشتیم یعنی می تونم اعتراف کنم تقصیر آقایون هم کم نیست، مثلاً همین مورد)
خیلی عذر می خوام که اینو می گم،
من و همسرم خواستیم دو تایی برای این مشکل شما راه چاره پیدا کنیم که هر چقدر فکر کردیم نتونستیم از کجا شروع کنیم، روی همسرتون وقت بزارید که خب ، با اون حرفی که زدن . اصلاً مورد خوبی نیستن، روی خانواده همسر، که اصلاً صحبتشوو نکن، روی خود شما، که خب چی بگیم. من نظرم این بود که خواهر همسرتون فوق العاده بی شعوراً چون اگه یه ابسیلون فکر و شعور داشتن هیچ وقت چنین حرفی رو نمی زدن باور کنید این از دوست داشتن نیست، اگه برادرشو دوست داشت، از این که برادرش زندگی خوبی با خانومش و خانواده زنش دراه خوشحال می شد، نه اینکه اینجوری برخورد کنه، اما هر جور فکر می کنم همسر تون هم کم از ایشون ندارن. آخه این چه حرفی هست که زدن.
در مجموع : ضمن اینکه باید قبول کنید که راه سختی رو برا هموار کردن مسیر زندگیتون در پیش خواهید داشت به این نتیجه رسیدیم، کتاب (بی شعوری) رو بخونید که راهکارهای زیادی برای مقابله با افراد بی شعور داره (از همکار بی شعور گرفته تا رئیس بی شعور ، همسایه بی شعمور، خانواده بی شعور، زیر دست بی شعور و .... )
درود بانو
در صورت امکان بیشتر توضیح بدید تایپیک های گذشته شما و مسائل بوجود امده برای تقریبا 3سال قبل هستند این موضوعی هم که مطرح کردید برخود خواهرشوهر شما درست نبود شما هم بهتره مهارت های ارتباطی خودتان را افزایش بدهید و رفتار جراتمندانه را بیاموزید اعتماد بنفس خودتان را افزایش بدهید و از سیاست های زنانه بیشتر استفاده کنید.
در مورد صحبت شوهر شما باید عنوان کنم مردها در اینجور مواقع بیشتر مثل پسربچه ها رفتار میکنند بیشتر یکجورایی داره خودش را لوس میکنه و و بقول معروف میخواد جلب محبت کنه.که این موضوع تنها مختص به شوهر شما نمیشه
رابطه خودت را با شوهرتان بهتر و بیشتر کنید و از ظرافت های زنانه وجودتان بیشتر استفاده کنید نقطه ضعف آقایون احساساتشان است و نقطه قوت خانوم ها ست این موضوع.
بجز این مسئله مشکل دیگه ای هم دارید چون مسئله خاصی نیست موضوعی که مطرح کردید بجز شوهرتان در برخورد با خواهر شوهرتان اندکی باسیاست تر رفتار کنید
سلام به همگی
اول باید عذرخواهی کنم که انقدر سربسته و مبهم موضوع رو مطرح کردم
تو شرایط روحی خیلی بدی بودم و این چند روز هم دسترسی به نت نداشتم چون همسرم گوشیمو ازم گرفته :54:
ممکنه پستم طولانی بشه ولی مجبورم توضیح بیشتری بدم
ما کمتر از دو ساله که رفتیم سر خونه زندگی خودمون قبلش هم دو سال عقد بودیم و خونه پدرشوهرم کم و بیش از دخالت های خانواده همسرم اذیت میشدم تا زمانی که باردار شدم و حساسیتم نسبت به هر حرفی که از جانب اونها بود زیاد و زیادتر شد .
در مورد همه چیز اظهار نظر میکردن از همون اول که فهمیدن من باردارم تا منو میدیدن به شوهرم میگفتن بیا بشینیم اسم انتخاب کنیم و اصلا منو تو بحثشون شریک نمیکردن یا هر دفعه که میخواستم برم برای چکاب ماهانه مادرشوهرم تاکید میکرد که با گرونیای الان بهتره بری درمانگاه دولتی و منم بالاجبار باید قبول میکردم والا یه دعوای مفصل با همسرم داشتم هر تعطیلی و وقت آزادی که پیدا میشد خواهرشوهرم مدام ما رو چک میکرد که برناممون رو با اونا تنظیم کنیم و هر جا میگن بریم مثلا تو عید نوروز آسم من خیلی تشدید شده بود و دکتر بهم استراحت مطلق دادن ولی به اصرار شوهرم رفتیم دهات که با خانواده همسرم باشیم و من زیر کپسول اکسیژن بودم
همه اینا رو تحمل کردم تا بعد زایمانم که تا حدود ده روز با اینکه ماه رمضون بود و مامان من فقط روزه میگرفت و من سزارین شده بود تا ده شب هر شب تا ساعت یک و دو خاواده همسرم کللهم خونه ما بودن و شب نشینی داشتن حتی مراعات نمیکردن بعد افطار مامانم بیان و بعد از اون هم هر شب میرفتن پارک و از من توقع داشتن که برم چند شبی رو بالاجبار برای اینکه بحثی پیش نیاد به اصرار خانواده خودم رفتم که جلو حرف و حدیث گرفته شه ولی اونا بیشعور تر از این حرفا بودن که درک کنن آدم با یه بچه 10 - 12 روزه حال پارک رفتن نداره و بالاخره یه شب کاسه صبرم لبریز شد و اس دادم به خواهرشوهرم که من حوصله پارک اومدن ندارم وقتی به برادرتون میگید اونم توقع داره من بچه رو بردارم و همراهیش کنم فک کردم چون زنه و زایمان کرده منو درک میکنه ولی بدتر شبش زنگ زده بود به شوهرم کشونده بودش پارک و ساعت یک نصفه شب شوهرم با توپ پر اومد خونه که به چه حقی بهش اس دادم و اون طفلک که با زندگی ما کاری نداره و دعوامون بالا گرفت و زنگ زد به خواهرش که بره بابای منو بیاره که نصفه شب تکلیف منو روشن کنن
ده دقیقه بعدش خواهرش رفته بود خونه ما پیرمرد بدبختو بازیر شلواری آورده بود خونه ما شروع کرد مظلوم نمایی جلو بابای من که دخترتون فک میکنه من واسه زندگیش نقشه دارم و دخترتون به من و داداشم حسودی میکنه و منم دیگه دهنم باز شد و همه چی بارش کردم و هر چی تو این 4 سال سرم آورده بود رو گفتم و بعدم رفتم زیر دوش آب سرد که آرومتر بشم دیدم پریده تو حموم و میخواد منو بزنه بابامم در حموم رو گرفته بود که من نتونم بیام بیرون یه دفعه دیدم داره به من بچه رو میبرم و نمیزارم دیگه یه روز با این زندگی کنی خاک بر سرت که 4 ساله تحملش کردی
دیگه هیچی نمیفهمیدم و رگ خودمو با تیغ زدم .:327:
میدونم کارم خریت محض بوده ولی اصلا حالمو نمیفهمیدم همه دنیا برام سیاه بود ما رفتیم اورژانس و خواهرشوهرم با لبحند پیروزمندانه ای بچمو برد تا فردا ظهرش مثل مرغ سرکنده لباسای بچمو بو میکردم و ضجه میزدم تا آوردنش و پدر شوهرم عصرش اومد و همه خانوادمم آورده بود که مثلا اتمام حجت کنه تهدید کردن که اگه من مطیع امر اونا نباشم بچمو ازم میگیرن هر چی لیاقت خودش و دخترش بود بار من کرد بهم گفت تقصیر پسر منه که به حرف ما گوش نکرد و تو که مطلقه (یه کلمه گفت که شرمم میاد بگم)بودیو گرفت و من و خانوادم فقط سکوت کردیم تا رفتنش
بعد من رفتم پیش روانپزشک و همه ماجرا رو تعریف کردم از بدبینی خودم وسواس فکری با خودم حرف زدنای شبانه روزی خودخوریام ترس و اضطرابی که دارم حسادت به کسایی که از من به شوهرم نزدیکترن و فکر و اقدام به خودکشی همه رو گفتم
دکتر چند مدل قرص داد و پیشنهاد مشاوره و گفت به خاطر زندگی قبلیت خیلی ضربه خوردی و بدبین شدی و حالا هم زایمان و فشارهای بعدیش افسردت کرده خانوادت باید توجیه بشن که بیشتر هواتو داشته باشن و نهایتا خودتم باید همکاری کنی
وقتی به همسرم گفتم اجازه نداد دارو بخورم و گفت مشاورم فایده نداره و تنها کارکرد 12 قدم رو موثر میدونه و والسلام
حالا شما بگید من با یه بچه 40 روزه که مراقبت دایم میخواد . آسم و مشکلاتی که برام پیش میاره . یه زندگی و روابط آشفته و روحیه داغون و بی انگیزگی مطلق و یه عالمه ترس و یه کوه نفرت از خانواده همسرم چه کنم ؟
عزیزم خیلی برات ناراحت شدم وقتی تاپیکتو خوندم.. اخه چرا یه مرد اینقدر باید از خانوادش طرفداری کنه و زنشو نادیده بگیره.
دوست خوبم باید بهت یگم که به هیچ عنوان تو این مدت نتونستی توجه همسرتو به خودت جلب کنی و ناموفق بودی. شوهرت داره با تو زندگی میکنه. برگ برنده دست توئه. خیلی ناشیانه عمل کردی تا الان ولی اشکالی نداره تا الان هر چی بوده تموم شده از حالا باید خیلی خیلی حواست به کارهات باشه.
کاش یه سری به تاپیک من میزدی شاید تا حدی بتونه کمکت کنه. من از دوستان راهنمایی های خودبی گرفتم. ودارم سعی میکنم اونها رو انجام بدم. موضوع تاپیکم هست: وابستگی مادرشوهرم به همسرم و بالعکس.
به نظز من شما هم به نحوی با این مشکل البته به شکلی حادتر و بزرک تر روبرو هستی. و این وسط خواهر شوهر شما داره زیادی پاشو از گلیم خودش درازتر میکنه... ولی عزیزم مشکلت حل شدنیه در صورتی که واااقعا بخوای.
اول از همه باید رابطه خودتو با شوهرت تقویت کنی. به شوهرت محبت کن. معلومه شوهرت از اینکه کسی دائم طرفشو بگیره و ازش جمایت کنه خوشش میاد. خوب عزیزم چرا اون ادم خواهرش باشه و تو نباشی؟ پس در درجه اول با صبر و بردباری تمام اتفاقات گذشته رو نادیده بگیرو از همین الان تمام تلاشتو بکن که شوهرتو به خودت نزدیک کنی.
هیچ گوووونه بی احترامی به خواهر شوهرت نکن تا نتونه از حرفهای تو به نفع خودشون امتیاز بگیره و به شوهرت منتقل کنه. عزیزم شوهرت الان فکر میکنه تو دشمن سرسخت خواهرش هستی حتی اگر اینطوری هست نباید به شوهرت اینو بفهمونی. یکم سیاست داشته باش. با محبت هایی که به شوهرت میکنی هر از گاه طوری وانمود کن که با خانوادش مشکلی نداری... پیش خانوادت مباداااااا از شوهرت بد بگی...
به هیچ عنوان نذار خواهر شوهرت بفهمه که تو با شوهرت مشکل داری و شوهرت به حرفهای تو گوش نمیده ..
طوری وانمود کن که تو و شوهرت به هم احترام میذارین . خواهر شوهرت باید بفهمه که شما دو تا پست هم هستین و جق نداره بدی یکی از شما رو پیش یکی دیگه بکنه..
پس یادت نره 1- تا میتونی رابطه خودت رو با شوهرت محکم کن و بهش احترام بذار... اون وقت مطمئن باش هر وقت خواهرش حرفی زد قبل از اینکه تو بخوای حتی چیزی بگی شوهرت خودش ازت حمابت میکنه.
2- به هیچ وجه پیش شوهرت از خواهرش بدگویی نکن و نذار شوهرت بفهمه تو با اونها مشکلی داری.
3- حساسیتت رو نسبت به اونها کم کن و اگر حرفی زدن اصلااااااااااا توجه نکن. پیش خودت این جمله رو تکرار کن: من شوهرم وزندگیمو دوست دارم و هیچ چیز دیگه ای برام مهم نیست.
امیدوارم خبرهای خوبی ازت یشنوم..:72:
من نمیدونم چیه این مردا تا با زنشون مشکل دارن میرن باباشو میارن ومیرن خونه باباش تا تکلیف مشخص کنن مگه دور از جون همه خانما زن گوسفنده که فرت وفرت میخوان ببرن پسش
بدن
خدا انشالله نسل این خواهرشوهرارو از روی زمین برداره غصه نخور عزیزم فعلا یکم اروم باش نماز بخون دعا کن حالت بهتر شه
در پاسخ به dooo عزیز باید بگم که
سلام ممنون که راهنمایی کردید ولی مشکل اینه که هر سال شب قبل تولد همسرم مادرش مراسم رو خونه خودش میگیره و فرداش من هر کاری هم بکنم دیگه برا همسرم جلوه ای نداره ( همه کیفیت تولد گرفتن به غافلگیریه و اینکه طرف ندونه چه خبره و از طرفی ما اصلا حق نداریم هیچ مراسمی رو دوتایی و بدون اطلاع خانواده همسرم بگیریم )
سلام به همه دوستان همدردی
تو شرایط خیلی بدی هستم از موقع دعوایی که پیش اومده با خانواده همسرم قطع رابطه کردم و متقابلا همسرم با من سرسنگینه و انگار که من تو خونه وجود ندارم فقط برا ناهار میاد خونه و با دخترمون یه ساعتی سرگرم میشه و بعضی شبا حتی خونه نمیاد
دخترمونم هفته ای دو سه بار تنها میبره خانوادش ببیننش
ما جنگ و دعوا توی این 4 سال زندگی مشترکمون زیاد داشتیم ولی اینبار خیلی حرمتها شکسته شد و من نمیدونم چکار باید بکنم
خیلی برام سخته با خواهر شوهر و پدرشوهرم رو در رو بشم
از طرفی با حرفهایی که پدرشوهرم بهم زده همه حس من دوست داشتنی که بهش داشتم رو کشته و از طرفی هم خواهر شوهرم رو مقصر اصلی همه این ماجراها میدونم و نمیتونم ببخشمش و اینکه منم اونشب همه کینه ای که این مدت تو دلم جمع شده بود میخواستم یه جا سرش خالی کنم ولی با حرف نشد و همه چی رو خرابتر کردم
تو خیلی از پستا خوندم که باید رفتار جراتمندانه رو یاد بگیریم ولی من همیشه منفعلم و بعد از یه مدت حدودا دو سه ماه یه دفعه که دلم از همه پر میشه پرخاشگریم شروع میشه و دیگه کنترلی روی اعمال و رفتارم ندارم
کمکم کنید و بهم بگید چطوری رفتار جراتمندانه رو یاد بگیرم ؟
از بچگیم تا یادم میاد پدرم منفعل بود و مادرم پرخاشگر و من یه چیزی شدم بین این دو ولی بیشتر به مادرم رفتم
مثلا مادرم همیشه میگفت اگه یه نفر تو کوچه اذیتت کرد یا کتکت زد باید تلافیشو سرش در بیاری ولی بابام میگفت گذشت بهترین کاره
میدونم از لحاظ شخصیتی خیلی مشکل دارم
بدبینم حسودیم میشه منفی بافم ارتباط درست بلد نیستم برقرار کنم و بیشتر رابطه هام تا به مشکل برخورده cut شده و نتونستم رنجشام رو از طرف مقابل بطور صحیح رفع کنم یا غرورم اجازه نداده جبران خسارتی از طرفم بکنم