نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
من احساس می کنم پسر زشتی ام به خاطر همین خیلی جاها که کاری رو میتونم انجام بدم و استعدادش رو دارم ، جلو نمیرم و اون کار رو انجام نمی دم ، احساسم اینه که بقیه خیلی به ظاهر توجه می کنن در حالی که خودم اینجوری نیستم ، وقتی مثلا دوستام یا خانواده دارن عکس می گیرن من نمیرم چون بعدا که عکس رو نگاه می کنم از خودم بدم میاد ، همیشمه به خودم میگم چرا خدا به من خوشکلی نداده
با سلام. ببینید من کاملا درکتون میکنم. چون منم یک مدت این طوری بودم و حتی از دوستام می خواستم که بهم بگن من چند درصد زیبایی دارم. و اونها هم بدون رودربایستی به من میانگین 75 تا 80 رو دادن. خداوند هرکس رو یک جور آفریده و ما باید در هر حال شکرگزار باشیم چون خدا خودش بهتر میدونه که هرکسی رو چطور بیافرینه. شما هر روز جلوی آینه برو و بگو من زیبا و خوشگل و دلنشین هستم. خودتون رو دوست داشته باشید. ارزش ادمها به چهرشون نیست. چون چچهره ی ما دست خود ما نبوده وغیر ارادی هست. شما که استعداد داری پس سعی کن اونا رو شکوفا کنی که خدا این استعداد رو در وجود شما نهاده و شما هستید که باید با تلاش و اراده تون اونو به پیش ببرید. مطمئن باشید این طوری احساس خیلی بهتری به شما دست میده. کاری به چهرتون نداشته باشید و تلاشتون رو بکنید. ارزش ادمها به چهرشون نیست. تازه شما پسر هستید و انقدرها هم که فکر می کنید چهره مهم نیست باز برای دخترها یک خرده مهم هست. و اینکه من دیدم کسانی که چهره های معمولی دارن خیلی هم خوشبخت هستند. چون دست نذاشتن روی دست و بگن من قیافه خوبی ندارم پس دیگه کاری نمیکنم. تو تلویزیون هم نگاه کنید بعضی از افراد مهم مثلا مربی یا هرکس دیگه ای ممکنه چهره پایینی داشته باشه. من خودم یک مربی دیدم کله اش کاملا کچل بود اما مربی تیم بزرگی بود. پس خودتونو دوست داشته باشید و شکرگزار باشید.
با آرزوی موفقیت:72:
خیلی ممنوننقل قول:
نوشته اصلی توسط آوای دل
سعیمو می کمم