خسته شدم انقدر بازنده شدم چرا من نمی تونم از خودم دفاع کنم؟!
سلام دوستان
من از اینکه نمی تونم از خودم دفاع کنم خیلی زیاد کلافه هستم هر کسی به هر نحوی دلمو می شکنه و من در جوابش یا چیزی نمی گم یا فقط لبخند می زنم
اما از درون دارم خودمو می خورم
من از فداکاری بیش از حدم متنفرم از مهربونی بیش از حدم متنفرم بدترین مشکلاتم داشته باشم رو لبم مدام لبخند هست
تو مهمونی مثلا با یکی دارم صحبت می کنم با روی باز و با لبخند باهاش حرف می زنم اما اون طرف خیلی معمولی هست...یا یکی روشو به طرف من می کنه من بهش لبخند می زنم و اون خیلی بی اعتنا سرشو بر می گردونه
دلم می خواد انقدر مغرور باشم که به هیچ کس محل ندم
امشب سالگرد پدربزرگ همسرم هست خونه ی عموش افطاری هستیم می دونم خیلی ها ناراحتم می کنند و من فقط بی خیال ازشون می گذرم
اصلا نمی تونم از خودم دفاع کنم
نمی دونم چرا هیچ کی منو آدم حساب نمی کنه و همه ش تحقیرم می کنه و خیلی نسبت به من حسادت دارند بعضیا
بازم می نویسم...
================
اینا رو تو خصوصی نوشتم اینجا خلاصشو می گذارم :
یا مثلا یه بنده خدایی بهم sms می ده که بانوى مهر! واسم پیامای عاشقانه و عارفانه بده و منم چون مرتب بهش می دادم این بار خواستم قاطع برخورد کنم جوابشو ندادم بعدش sms زد مگه با تو نبودم که پیام بدی و.........
و منم به جای اینکه از خودم دفاع کنم و جرأت مندانه برخورد کنم گفتم ببخشید تازه پیامت رو دیدم خواستم سر فرصت بهت پیامای عالی بدم
با این رفتارم از خودم خسته می شم و هی خودمو ضعیف فرض می کنم...
- - - Updated - - -
یا تو یه جمع دارم حرف می زنم یکی می پره وسط حرفم و ادامه شو می گه شایدم اشتباه هم کنه و من ناراحت می شم ولی چیزی نمی گم (ناراحت می شم کسی تو کارم دخالت کنه و حرف منو قطع کنه)
اینا تو خانواده ی خودمم صدق می کنه از اونا هم ناراحت می شم...
مثلا مدرسه ی پسرم که می رم معلمش داره با من حرف می زنه وسط صحبت یه مادر دیگه میاد حرف می زنه و من هیچی نمی گم سر آخر خداحافظی می کنم و میام خونه
یا بارها شده تو همین همدردی من بسیار ناراحت شدم اما رفتارم بسیار منفعلانه و پرخاش گرانه بود...
می خوام از همین جا تمرین کنم اما بلد نیستم تاپیک جرأتمندی هم خوندم اما در عمل واقعا عاجزم
یه نکته رو هم بگم که من اکثرا مورد تمسخر نزدیکانم قرار می گیرم که بیشتر اعتماد به نفسم رو داغون می کنه
- - - Updated - - -
یا یکی از بستگان همسرم خیلی نسبت به من حسادت داره همه ش مسخره م می کنه با لحن بد باهام حرف می زنه...رو من حرکات ناشایست انجام می ده...حرف زشت می زنه بهم...دارم تو تبلتم مطلب می خونم به زور از دستم می کشه
از تمام وسایلم ایراد می گیره
می خوام از خودم دفاع کنم نمی تونم و منم لبخند می زنم که مثلا ناراحت نشدم
یا یکی ازم یه وسیله قرض می کنه بهم بر نمی گردونه من رو ندارم بهش بگم ظرفمو بده ... یه بار به یکی کتاب دادم وقتی ازش کتابو خواستم به دروغ گفت : من کتابو بهت تحویل دادم :) منم چیزی نگفتم :)
- - - Updated - - -
همه هم منو مسخره می کنند خیلی ناراحت می شم مخصوصا خانواده همسرم !!
همسر منم خیلی شبیه اونا هست (اما می دونه من ناراحت می شم کمی مراعات می کنه اما گهگداری منو مسخره م می کنه دیگرانو مسخره می کنه) پسر منم خیلی مسخره می کنند خیلی کنفش می کنند
مثلا تو تلگرام از یکی از خواهرهای همسرم راجب یه بنده خدایی التماس دعا داشتم ایشون گفتند خدا اگر دعای منو می شنید واسه خودم یه کاری می کرد !!
که من واسش توضیح دادم دعا در حق دیگران مستجاب می شه و تو دلت پاکه و از این حرفا اون مسخره م کرد دقیقا متن پیامش : آره جون عمه ت !! ملنگ راه افتادی !! خودت گفتی اینا رو !! من خیلی ناراحت شدم
تو مهمونی من دستمو میارم جلو تا به مادر همسرم دست بدم تو جمع کنفم می کنه و می ره پسرمو بوس می کنه.
یا همین اواخر کنسل شدن جابه جایی منزل....
من نمی خوام باهام همدردی کنید و تعریف و تمجید ! یا نگید بی خیال بگذر
!بلکه می خوام کمکم کنید تا اعتماد به نفسم بالا بره
بتونم جرأت مندانه از خودم دفاع کنم
