زندگی یه بدبخت ( یه نوجوان 16 ساله هستم و بسیار افسرده )

سلام
من یه نوجوان 16 ساله هستم و بسیار افسرده
ورزشکارم و به خودم میرسم
نمیدونم چجوری بگم سال اول دبیرستان واسم مث زهرمار گذشت خیلی بد بود
با اینکه من تا سوم راهنمایی شاگرد اول بودم اما امسال خیلی بد شدم پدرم هم از وقتی که فهمید من اینجوری شدم خیلی بهم بی مهری کرد و دیگه به قول خودش دست ازم شست.هی بهم بی احترامی میکرد.سال اول رو همینجوری گذروندم تا پایان امتحانات بهم گفتن که یه درس رو تجدید شدی و پدرم وقتی شنید دیگه اصلا باهام حرف نمیزد و کاری باهام نداشت و خیلی اذیتم میکرد.ناگفته نمونه چند ساله که به یکی از دخترای فامیل علاقه مند شدم ولی نمیدونم چی کار کنم.از یه طرف پدرم و از طرف دیگه اون شخص و مشکلات زندگیم دارن ازارم میدن.
چند وقتیه که فکر خودکشی به سرم زده ولی عرضه انجام دادنش رو ندارم.
دوستان شما راه های بهتری برای درمان و درست شدن مشکل من سراغ ندارین؟

سلام دوست عزیز منم. دوران نوجونیمو با افسردگی و افکار وسواسی و.. سپری کردم

واقعیت اینه که علت اصلی این افسردگیها شرایط خانوادگی و فقر و بی توجهی والدین و...این چیزهاست

من بعد از چند سال به خودم اومدم و برای بهبودی اوضاع روحیم تلاش کردم و تا حد زیادی هم موفق شدم

ولی تو از همین حالا شروع کن. نذار این افکار منفی بهت غلبه کنن. اهداف زندگیتو برای خودت روی کاغذ بنویس

درس خوندنو تو اولویت بذارولی برای تجدیدی و... غصه نخور. به خودت بگو جبرانش میکنی

هروقت یه شکستی خوردی نذار روحیه ت پایین بیاد به چشم یه تجربه بهش نگاه کن

به پدرو مادرت احترام بذار ولی حرفاشونو به دل نگیر خیلی از والدین یاد نگرفتن چجوری با اشتباهات بچه هاشون برخورد کنن و متاسفانه ضربه روحی میزنن

از دوستایی که اعتماد به نفستو پایین میارن و باعث ناراحتیت میشن دوری کن و با کسانی دوستی کن که همیشه شادن و روحیه بالا دارن

ورزش رو هم ادامه بده باعث از بین رفتن افکار منفی میشه

زیاد تو این سن به اون دختره فکر نکن قبول کن برات زوده و فعلا چیزی جز دردسر برات نداره

خلاصه تا میتونی خوب و مثبت زندگی کن تا بعدا مثل من غصه روزهای از دست رفته رو نخوری

موفق باشی

سلام


ببخشید یه سئوال داشتم - بد جوری رفته تو ذهنم :

F456 همان

Ferrari 456 هست .

درسته !

نه خوشم اومد - عاشق ماشینی !

سلام خانم محیا ناز ممنونم که با حرفاتون بهم انرژی مثبت دادید من به دستورالعمل ها عمل میکنم ولی نمیدونم با روح و روان از شکستم چکار کنم
برای فکر نکردن به اون دختره نمیشه چون چندساله هر روز دارم بهش فک میکنم خیلی سخته بخوام بهش فک نکنم. برای این دو مشکلم چی کار کنم؟؟

مان از این عشق اول..ای کاش همه ادما به ارزو ها و خواسته ها قلبیشون میرسیدن و کسی دل شکسته نبود..دوست عزیز این حسی که شما داری گریبانگر خیلی ازین افراد جامعه هست
عشق به ادما فرصت انتخاب نمیده یه جا گیرت میندازه..اونی پیروز میشه که بتونه بفهمه این عشق انتخاب درستی هست و اگه اره واسه رسیدن بهش تلاش کنه
دوست من گفتی خود کشی..این کار فرار کردن از مساله هست..میدونی به نظر من ما ادما زمانی حس خیلی بدی داریم و از همه چی میبریم که جلو خودمون سر افکنده میشیم..و با فکر کردن به خودکشی داری ثابت میکنی که نمیتنی از پس خودت بر بیای و نمیتونی جلو خودت به خودت افتخار کنی..شاید افت تحصیلیت عامل این حس سرشکستگیت باشه چون گفتی قبلا دانش اموز ممتازی بودی
راجع به پدرتون ..اوشون خوشبختی و موفقیت شما رو میخوان اما روش درستی رو واسه بیان خواستشون بلد نیستن..ما نمیتونیم به ادما خورده بگیریم حتی اگه پدرو مادرمون باشن..
بهترین کسی که میتونه بهت کمک کنه خودتی..سعی کن جلو خودت سرفراز باشی..خداوند به تو هستی و وجود داده و بهت اختیار داده که هر جور بخوای این وجودو بسازی..حالا میتونی از موقعیتی که بهت داده شده استفاده کنی یا اینکه فقط نیمه خالی لیوان رو ببینی و این تصمیم فقط با شخص خودته ..نه هیچ کس دیگه
واست ارزوی موفقیت میکنم..