ازدواج و بیماری ام اس

سلام دوستان
طاعات شما قبول حق
الان روحیه ام خوب نیست. داغونم. کمکم کنید لطفا.
بعد دو جلسه صحبت کردن، خانواده دختر گفتند که ایشون چندین سال پیش، دچار حمله بیماری ام اس شدند و از اون موقع دارو مصرف میکنند و البته دیگر حمله ای در چند سال گذشته مشاهده نشد. من تقریبا چیزی از این بیماری نمیدونم.
همه شرایط (مانند اعتقادی، فرهنگی، علمی، سبک زندگی و ...) مناسب است. حتی یکسری شرایط هم فوق العاده مناسب است. نگاه شون به زندگی خیلی زیباست. خانواده محترم و دست به خیری هستند و از نیازمندان دستگیری می کنند. از لحاظ علمی هم در جایگاه واقعا مناسبی هستند.
خیلی روحیه ام خراب شده. چون در شهر کوچکی زندگی میکنیم و خانواده شناخته شده ای هستند، نمیتونم با کسی در میان بگذارم.
نمی دونم چه تصمیمی بگیرم. کمک کنید لطفا. این بیماری اصلا چه تاثیری داره؟ برای همه یکسان هست؟ انشاالله قابل درمان هست؟
یا علی

درود بر شما
بهتره اگر در تمامی موارد به نتیجه مساعد رسیدید .یک جلسه همراه ایشون به یک متخصص یا به پزشک ایشون مراجعه کنید واز اونها راهنمایی بگیرید.چون این یک قضیه پزشکی است و کسی در جریان مراحل بیماری این خانم نیست نمیشه نظر مناسبی پیشنهاد داد.من کسی رو میشناسم که دچار افزایش آب مغز هست وشنت توی سرش داره. دو سال پیش مورد مناسبی برای ایشون پیدا شد که خانواده پسر پس از تحقیقات کاملی که انجام دادن متوجه شدن مشکلی برای ممانعت از ازدواج وجود نداره با ازدواجشون موافقت کردن والان هم خیلی خوشبخت هستن.این رو از این جهت کردم که این قضیه باید بدون هیچ رودر بایستی پیگیری و شما کاملا آگاهانه و مطمئن تصمیم گیری کنین.تا خدای نکرده نه برای خودتون و نه برای اون خانم محترم مشکلی ایجاد نشه.
با آرزوی خوشبختی

سلام

گفتین با بیماری ام اس آشنا نیستید.بیماری ام اس(مولتپیل اسکلروزیس) یه بیماری خودایمن هست،یعنی سیستم ایمنی بدن،سلولهای اعصاب محیطی رو بیگانه تلقی میکنه و علیه اونها آنتی بادی تولید میکنه که باعث آسیب این اعصاب و میلین(میلین ماده ای از جنس چربی و پروتئین هست که دور تا دور عصبهارو پوشش میده) میشه و به این شکل باعث ایجاد علایم اون میشه.


علت دقیق ام اس ناشناخته هست ولی گفته میشه تماس بدن با برخی ویروسها،زندگی تو مناطق سردسیر،داشتن استرس زیاد تو زندگی و...میتونه از عللش باشه.


این بیماری بیشتر تو قشر تحصیلکرده و با موقعیت اجتماعی خوب دیده میشه(البته نه همیشه) و میگن شاید چون این قشر خیلی استرس تو زندگی دارن بیشتر تو معرض این بیماری قرار میگیرن.بیشترین سنی که در گیر این بیماری میشن سنین 40-20 سالگی هست.بیشتر هم در خانمها رخ میده.


به بیماری ام اس،بیماری زیبارویان هم گفته میشه چون اکثرا در افراد زیبارو دیده میشه مخصوصا در خانمها.چون میدونید که استروژن به هورمون زیبایی معروفه و کسانیکه زیبا هستند استروژن بیشتری تو بدنشون هست و استروژن زیادی، یکی از علل شروع کننده ام اس میتونه باشه.


ام اس انواع مختلفی داره.مثلا تو یه نوعش بیمار از اول علایم شدید و تحلیل برنده داره.ولی شایع ترین نوعش،اونی هست که با دوره های عود و بهبودی همراه هست.یعنی مثلا بیمار چند ماه حالش خوب هست(ممکنه تو این مدت قرص های مربوط به ام اس رو استفاده بکنه) ولی یکدفعه دچار تشدید علایم بیماری میشه و باید تو بیمارستان چند روزی بستری بشه و سرم و کورتون دریافت کنه تا علایم بیماری فروکش کنه.



علایم ام اس زیاده ولی معمولا با احساس خستگی،بیحسی و کرختی در پاها که گاهی باعث عدم تعادل در راه رفتن و تلو تلو خوردن میشه،دو بینی و...خودش رو نشون میده.البته در دوره های بهبودی ممکنه بیمار اصلا این علایم رو نداشته باشه و یا خیلی خفیف باشه ولی در دوره های عود،این علایم به وضوح دیده میشه.



در بعضی بیماران ممکنه این بیماری خودبخود بهبود پیدا کنه و تو بعضی ها با سیر فرساینده ای پیشرفت بکنه و حال بیمار رفته رفته بدتر بشه.


ولی در کل عمر بیمار ام اسی مثل یک انسان عادی هست.فقط در دوره های عود،تشدید علایم ممکنه بیمار و خونوادش رو اذیت کنه چون نیاز به بستری،مرخصی گرفتن از محل کار و...هستش.



شما میتونید با پزشک ایشون صحبت کنید و اطلاعات بیشتر رو از ایشون بگیرید.



من یکی از دوستام ام اس داره و ازدواج کرده و بچه هم داره.در کل خیلی بیماری خطرناکی نیستش که بگیم کسیکه ام اس داره نمی تونه ازدواج کنه یا بچه دار بشه.


ولی قبل از اقدام برای ازدواج،حتما پیش مشاور برید و بررسی کنید آیا شخصی هستید که میتونید این علایم رو در همسرتون تحمل کنید و در دوره های عود میتونید همراه و پشتیبانش باشید؟


موفق باشید.

سلام
ممنون از پاسخ هاتون.
از کجا معلوم که دختری سالم باشه و بعد ازدواج به این مشکل دچار نشه! کسی هم از اینکه فردا چه می شود خبر نداره. اصلا خیلی از خانواده ها در این شرایط (مدت زیادی از آخرین حمله میگذرد) مشکل رو بروز نمی دهند.
اما من به دلیل محیطی که در اون بزرگ شدم، احساس میکنم روحیه ام قوی نیست و در برخورد با مشکلات، خسته میشم. مثلا الان که این موضوع رو فهمیدم، چشمام اشکه! با اینکه پدرشون کاملا به من حق دادند که حتی ادامه ندهم. من فکر میکنم چون این بیماری رو نمیشناسم، ازش میترسم. این بیماری رفته رفته توان فرد رو کم میکنه (خدای نکرده) یا اینکه یک زمانهایی اینطوری میشوند؟ اگر خدای نکرده موقع رانندگی یا تو خیابون و ... واسشون مشکل پیش بیاد، چطور؟ البته لا حول و لا قوه الا بالله. از کجا معلوم من سالم باشم و بمانم. اما الان حال روحی ام خیلی داغون است. میتونم بی تفاوت از کنارش رد شم، اما اگر این بیماری رو نداشت، مورد بسیار مناسبی واسم بود. به نظرم بی انصافی است. خودخواهی است. اما انقدر بزرگ نشدم.

به سوی خدای عزیز
اگر واقعا به قول خودتون اونقدر بزرگ نشدین و قوی نیستید و حتی یک درصد (توجه کنید: یک درصد) احتمال میدید که اگر با همچین کیسی وارد زندگی بشید و دچار مشکل و یا حمله بشن و نتونید طاقت بیارید و یا همراهشون باشید...

خواهشانه و ملتمسانه ازتون تقاضا میکنم ازشون بگذرید و اصلا به خودتون وابستش نکنید و ارتباط رو ادامه ندید که خدانکرده نسبت بهتون علاقه مند بشن و یا حساب ازدواج روتون باز کنن

دخترها احساسی هستند و سریع علاقه مند میشن

حالا ممکن هم هست هرکدوم از ما با کمسی که هیچ مشکلی نداره ازدواج کنیم ولی بعدش یا خودمون یا اون طرف دچار مشکل بشه.ولی این قضیه اش کاملا فرق داره با اینکه از قبل بدونیم.

براتون یک مثال میزنم

یکی از دوستان من از همون زمنو مجردیش میدونست که بچه دار نمیشه چون اصلا رحم نداره. اینو به خواستگارش گفت و ایشون قبول کردند.حتی دوستم به خواستگارش گفت که تو قبول کردی ولی از کجا معلوم خانوادت قبول کنن؟
اون آقا گفت الا و بلا من تورو میخوام.
بعد از مدتی هم جدا شدند و هرچقدر همه گفتیم که توکه از اول میدونستی دوستم حامله نمیشه چرا با اصرار باهاش ازدواج کردی؟

گفت: اونموقع فکر کردم میتونم با این قضیه کنار بیام ولی بعد دیدم نه من قدرتش رو ندارم!!
به همین سادگی

و دوست منکه میتونست صبرکنه تا با پسری که شاید شرایطش مث خودش بود و با این قضیه کنار میومد، ازدئواج کنه و بچه ای رو به فرزندی بگیرند و بزرگ کنن و خوشبخت باشن...با این آقا ازدواج کرد و الان یک طلاق توی شناسنامش هست و کلی سرخوردگی و ناراحتی و عذاب

یاحق

سلام
شما در ابتدا باید بدانید که هرگز قرار نیست به ایشان لطف کنید.چون این خودش بزرگترین معضلیه که ممکنه دامن گیر شما و البته بیشتر دختر خانم بشه.سپس با خودت بشین و سنگاتو وا بکن.بحرانی ترین حالت ممکن را در نظر بگیر.اصلا تصور کن ایشون در همان شب عروسی یا روز بعد خدای نکرده دوباره دچار حمله بشن و در آینده کندترین روند بهبودی را داشته باشند.آیا شما قدرت تحمل این سختی رو دارید.اگر پذیرفتی باید این را هم قبول کنی که دیگه هیچ بهانه ای در این رابطه از جانب شما قابل قبول نیست.

تمام کن بره ، داری احساس برخورد می کنی

کسی که این بیماری رو داره، افسرده هست؟ لزوما یک مشکل عصبی داشته که به ام اس دچار شده؟

سلام، در این سایت می تونید به جواب سوالاتتون برسید. تاپیکتون رو هم بهتره اونجا ایجاد کنید.

وبسایت تخصصی ام اس سنتر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

سلام، در این سایت می تونید به جواب سوالاتتون برسید. تاپیکتون رو هم بهتره اونجا ایجاد کنید.

وبسایت تخصصی ام اس سنتر

---

سلام. ممنون. انقدر سایت ها رو زیر و رو کردم که با این سایت هم آشنایی دارم. اما بخاطر احترام به شخصیت بزرگ ایشون و خانواده بزرگشون، ادامه ندادم. خودم از نظر روحی خیلی داغون شدم. فکرش رو نمیکردم که مسولیت ازدواج تا این اندازه میتونه سنگین باشه.