طلاق یا ادامه زندگی

من دختری هستم21ساله وحدود3سالی هست عقدم.همسرم 24ساله هست.وهنوز کار ندارد از طرفی ایشون خیلی زود عصبانی میشود و هنگام عصبانیت فحاشی میکند و حتی گاهی کتک میزند در این مدت چند باری هم متوجه شدم که دوست دختر دارد ولی بعد همه این کارها عذر خاهی کرده وحتی سری آخر دیگر گوشی اش را فروخت تا به من بفهماند که من را دوست دارد من از رفتار ها و بیمسعولیتی همسرم خسته شدم وحدود 4ماهی هست که باهم نیستیم و ازش میخام که منو طلاق بده ولی اون مخالفه و خاستار برگشت من هست تا زندگی رو درست کند خانواده ام هم موافق با طلاق من هستند ولی همسرم راضی نمیشود و از طرفی دیگر من هیچ حسی نسبت بهش ندارم و حتی حال به ریز نقش بودنش هم حساس شدم دیگر اعتمادی ندارم و چون احترام واسه من وخانوادم نگذاشته من هم صبرم تمام شده و میخاهم مانند خودش رفتار کنم لطفا راهنماییم کنید که تصمیم طلاق من عایا درسته اگر درسته چطور میتوانم جداشوم واگر اشتباه هست چطور با این سردی وبی اعتمادی که نسبت بهش هستم بتونم دوباره برگردم

سلام آنید جان

مشکلات شما هم تقریبا شبیه مشکله منه.به نظرم بهتره با همسرت قاطع صحبت کنی.در مورد کارش،در مورد عصبانیت، فحاشی و .....حالا که خانوادت

از شما حمایت می کنن،بهتره از این فرصت استفاده کنی و منطقی با همسرت در مورد نحوه رفتارش و کارش صحبت کنی.بهتره پیش یک مشاور هم برین.

البته باید ببینی چه رفتاری باعث میشه تا همسرت فحاشی کنه و دست رو شما بلند کنه.شما خودتون به عنوان همسر برای داشتن آرامش و نحوه

رفتار چه کارهایی میکنید؟اگر همسرت سعی در اصلاح کردن رفتارش داشت به زندگی

امیدوار باش وگرنه که.......البته به نظر من بیشتر مشکلات به خاطره کاره.چون من و همسرم که این طوری هستیم.از اینکه همسرم احساس مسئولیت

نمی کنه دعوامون میشه.

سلام سحر جان مدیریت یک زندگی برعهده مرد هست ویک زن ازهمسرش تکیه گاه میخاد من چکار کنم که همسرم نمیتواند مدیریت کند پدر شوهرم فوت کردن من قبل ازدواج فکر میکردم چون همسرم تک پسره وپدر هم چندسالیه فوت کرده حتما تو این سن کم مرد سختکوش و قوی هست ولی اشتباه میکردم.ایشون هرموقع عصبانی میشود نه من حتی با خانواده خود هم شروع به فحش دادن میکند حتی مادرش هم از دست پسرش خسته شده.من دانشجو ام و همسرم سیکل از طرفی من دوست داشتم همسرم منو درک کنه ولی این آقا نه تنها نمیتونه درک کنه بلکه بیشتر اون به من تکیه میکنه تا من به اون میترسم آشتی کنم وباز نتونم رفتاراهاش تحمل کنم بخصوص الان که خیلی روهامون به هم باز شده و از گفتن هیچ حرفی ترس نداره و من هم از شدت فشار روحی مانند خودش شدم. حرف خودشو میزنه ولی بعد معذرت خاهی میکنه و قول میده که همه چیز حل کنه ولی فقط حرف بوده الان هم که عذرخاهی میکنه ولی از اینکه آشتی کنم هم میترسم

کاملا میفهمم چی میگی عزیزم.منم همین مشکلات رو داشتم.شوهرم زود عصبانی میشد،خیلی وحشتناک.جتی سر مادر و پدرش داد و بیداد میکنه.وقتی

پیش روانپزشک متوجه شدیم که همسرم تو دوران کودکی بیش فعال بوده و درمان نشده و بزرگتر که شد به صورت پرخاشگری و عصبانیت خودشو نشون داد.

دکتر هم قرص داد و شکر خدا بهتر شد.امکانش هست که با همسرت پیش روانپزشک برین؟شاید واقعا بیمار باشند.

دقیقا همسرم قبلا به من تکیه میکرد.منم ناراحت بودم.ولی کم کم از مسئولیت های کوچیک شروع کردم.مسئولیت های کوچیک رو بذار گردنش.

بعد با حرفهای خوب سعی کن ترغیبش کنی که اون کارو انجام بده.(سیاست های زنانه)

نقل قول:

---

من هم از شدت فشار روحی مانند خودش شدم.

---

یعنی حرفات منو یاد خودم میندازه.ولی این کارو نکن.هیچ وقت دهن به دهنش نشو.چون من این کارو کردم و ضربه خوردم.

درمورد کارش میشه توضیح بدی؟یعنی کار پیدا نمی کنه یا نمیره سرکار؟

اگه تونستی تایپیک من رو هم بخون.(آیا ادامه زندگی با مرد بی مسئولیت به صلاحه؟)

ممنون از راهنماییت عزیزم
نه تاحالا مشاوره باهم نرفتیم سعی میکنم باهم بریم امیدوارم مشکل عصبانیتش حل بشه.سرکار رفتن نمیگم دنبالش نیست ولی همچین سمج هم نیست هر کاری قبول نداره وبنظر من ادعاش خیلی زیاده و اینو به خودش هم گفتم ولی فایده نداره.دوسه بارچند جا مشغول شد ولی بعد یک ماه نتونست دوام بیاره و از کارش اومد بیرون و هردفعه یه چیز بهانه کرد گفتم که مدتی قهر بودم و بیشتر باهم اگر صحبت میکردیم دعوا بود تصمیم گرفتم که دیگربا شروع دعوابحث نکنم و مشاوره هم برم فقط امیدوارم که اونم ناراحت نشه و منو همراهی کنه.