تاثیر رشته، شغل، حرفه ی زن و مرد در زندگی مشترک

با سلام و عرض ادب خدمت مدیریت ! عزیز و سایر دوستان ! گرامی،

همانطور که از عنوان بر می اید، این سوال مدتی بوده که بنده رو درگیر کرده.
تاثیر هم رشته ای بودن در زندگی مشترک.
همانطور که دوستان اگاهند ، رشته های مختلف و تخصص های متفاوت، کاراکتر های متفاوتی از افراد می سازند. به دیگر عبارت، بخش مهمی از شخصیت و تفکر یک شخص، به شغل، حرفه ، رشته و محیط فکری او بر می گردد.پزشک، مهندس، هنرمند، کارمند،...
حال برای مثال،
فواید مشابه بودن: درک موانع و مشکلات کاری و تاثیرش بر رفتار، اخلاق و شخصیت طرف، ...
مضرات: هم سخن بودن از موضوعات مشابه به مقدار بیش از حد و خسته کننده، ...

فواید متفاوت بودن: نمیدانم ،...
مضرات: بیگانه بودن با دنیای دیگری، ...

به عنوان توضیح ، فرض کنید یک برنامه نویس کامپیوتر با یک هم رشته ای مزدوج شوند.
در تمام ساعات کاری ، از مباحث کاری گفته و شنیده اید، حال در خانه نیز به همچنین.
شاید به مزاج یکی خوش اید. شاید هم نه.
از دیگر سو، برای مثال، یک مهندس به نکته جدیدی دست پیدا میکند در حالی که ممکن است همسر هنرمند او، هیچ حسی به این حالت نداشته باشد و مسائل اتی.
اگرچه ، اصول اساسیه یک زندگیه نرمال، متغیرهای دیگه ای رو طلب میکنه که بنده اگاهم.
اما نمیتوان تاثیر این موضوع رو نادیده گرفت.
صرفا چند مثال ساده برای روشن شدن اصل موضوع اوردم.

پاسخ ها و تجارب متاهلین می تواند موثق تر باشد.
اگر لینک یا منبع معتبری نیز معرفی کنید، لطف کردید.

تشکر.

این موضوعی که بیان فرمودید قبل ازدواج تا مدتها دغدغه من بود و درگیراین قضیه که ایا هم رشته خوبه یا نه

اوایل مدام میگفتم نه من دلم میخواد با کسی ازدواج کنم که هم رشتم نباشه شاید چون دوتا از خواهر برادرام رشتشون فرق میکرد و از نزدیک این تفاوت هارومیدیم خوشم میومد اما

چند مورد خاستگار مهندس داشتم که وقتی باهاشون حرف میزدم حس خوبی نداشتم ناخوداگاه این حس بدون پیش زمینه فکری سراغم میومد که درکم نمیکنن

وقتی از اتفاقاتی که تو بخش پیش میومد استرس هام و امتحان هامو.....حرف میزدم اکثرا با سکوت روبرو میشدم یا عکس العمل هایی که واسم عجیب بود مثلا یه بار یه مریض اقا

داشتم که رفتار مناسبی نداشت همون وقتا که من عصبانی بودم اون خاستگار تماس گرفت ومتوجه عصبانیتم شد علت عصبانیت رو جویا شد وقتی قضیه روبراش گفتم عکس العملشون خیلی باحال بود بعد دو هفته هم گفتن که من نمیدونستم مشکلات کار شما چطوریه من فکر میکنم هیچ وقت نمیتونم با یه دندونپزشک ازدواج کنم!!!!!!

یعنی چی این قضیه؟

یعنی اینکه شما تا توی بطن یه چیزی نباشی خیلی چیزارو درک نمیکنی وحتی شاید اصلا نتونی باهاش کنار بیای

درک مشکلات کاری طرف و حتی طرز فکر طرف مقابلت

به نظرم رشته خیلی میتونه روی فکر ادما تاثیر بذاره

واسه من این تفاوت ها از دور جالب بود اما به عنوان همسر نمیتونستم بپذیرمش

فقطم یکی دو مورد نبود من سه یا چهارتا خاستگار مهندس داشتم که باهمشون این حس عدم درک متقابلو داشتم البته ناگفته نمونه جذابیت هایی هم داشت

بعضی وقتها بحث هایی پیش میومد که من عمرا بهش حتی فکر نکرده بودم وبرام جالب بود که چیزای جدید یاد میگرفتم

یا مثلا وقتی میدیدم از لحاظ فنی اکثرشون وارد بودن حتی مکانیسم کاروسایل رشته مارو توضیح میدادن خوشم میومد

به عبارتی تفاوتها هم خوب بودهم بد بود اما در نهایت من حس کردم که نه هم رشته خودم برای ازدواج بهتره چون حس میکردم بهتر همو میفهمیم و حرفای مشترکمون بیشتره وهمش مجبور نبودم چون موضوع موردبحث اصلا برام جذاب نبود یا اطلاعاتی نداشتم سکوت کنم

و الانم ازینکه همسرم هم رشتم هستن خوشحالم چون علاوه بر همه ی اینهاکه گفتم تو کارمم کمکم هستن

اما یه ایراداتی هم داره این هم رشته بودن به نظر من

اینکه زندگی تو یه زمینه خیلی قویه و اطلاعات بالاست در بقیه زمینه ها تقریبا نزدیکه صفر

برای مثال من وقتی داداشم که مهندسه میبینم خیلی تعجب میکنم که تمام خرابی های خونرو خودش تعمیر میکنه نصب تمام وسایل خونه با خودشه حتی خودش ماهواره نصب میکنه خودش وسایل خونرو خیلی وقتها درست میکنه در حالیکه ما برای نصب ساده ترین چیزها هم باید نصاب بیاریم حتی بعضی وقتها چیزهایی میخریم که تا مدتها طول میکشه تا به مرحله بهره برداری برسه!!!!!

جدای از مسائل فکری و تشابهات و تضادهای ذهنی و فکری هم رشته هاو غیرهم رشته ها این مسائل به ظاهر کم اهمیت هم هستن که تو زندگی اهمیت پیدا میکنن

یعنی یه جورایی دو رشته متفاوت میتونن هم از لحاظ فکری و هم از لحاظ های دیگه همو تکمیل کنن اما حس میکنم درک متقابل کم میشه

از طرفی تشابه رشته با درک متقابل بیشتری همراهه ولی عملا تو خیلی زمینه ها مثل همن واون تکمیل کردنه خیلی دیده نمیشه

البته این تفکر منه نمیدونم شایدم درست نباشه

از خانم سحر، کمال تشکر رو دارم.
حقیقت، بنده پاسخ سوال خودم رو می دونستم اما نمی توانستم به یک جمع بندیه مناسب برسم که پست بیان شما، ذهن بنده رو به نظم در اورد.
در عین حال، درک مساله شما، بنده رو شگفت زده کرد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sahar67

شما تا توی بطن یه چیزی نباشی خیلی چیزارو درک نمیکنی وحتی شاید اصلا نتونی باهاش کنار بیای.

درک مشکلات کاری طرف و حتی طرز فکر طرف مقابلت.

به نظرم رشته خیلی میتونه روی فکر ادما تاثیر بذاره.

واسه من این تفاوت ها از دور جالب بود اما به عنوان همسر نمیتونستم بپذیرمش.


اما یه ایراداتی هم داره این هم رشته بودن به نظر من:

اینکه زندگی تو یه زمینه خیلی قویه و اطلاعات بالاست در بقیه زمینه ها تقریبا نزدیکه صفر.

جدای از مسائل فکری و تشابهات و تضادهای ذهنی و فکری هم رشته هاو غیرهم رشته ها این مسائل به ظاهر کم اهمیت هم هستن که تو زندگی اهمیت پیدا میکنن.

یعنی یه جورایی دو رشته متفاوت میتونن هم از لحاظ فکری و هم از لحاظ های دیگه همو تکمیل کنن اما حس میکنم درک متقابل کم میشه.

از طرفی تشابه رشته با درک متقابل بیشتری همراهه ولی عملا تو خیلی زمینه ها مثل همن واون تکمیل کردنه خیلی دیده نمیشه.

---

نتیجه ای که از پست شما برای بنده باقی ماند، همین دو خط اخر شماست. و چقدر شیوا.
از نظر شما، ترجیح بر اینه که تشابه باشه تا درک متقابل بیشتری جریان داشته باشه.
فکر میکنم من هم همین نظر رو دارم، چرا که این درک متقابل، چه در مباحث تخصصی، چه در نوع نگاه به مسائل، چه در شکل پیشرفت در مسائل غیر تخصصی، تماما قابل درک و پذیرش از طرفین خواهد بود و این موارد، اهمیت بیشتری نسبت به زمینه های دیگری که در صورت تفاوت شغلی ، به مراحل بالاتری می رسیدند ، پیدا میکنه.

علت این که این مساله به ذهنم خطور کرد اینه که بنده سروکارم با تکنولوژی هست. می توانم به راحتی ساعت ها پشت سیستم بنشینم و بنشینم.
گاها زمان روشن بودن سیستمم به چند روز می رسد. بیچاره سیستمم !
در عین حال، مواردی را به عنوان گزینه در نظر داشتم که شخص، هنرمند بوده. برای بنده هنر نیز ، جذابیت های به خصوصی دارد مخصوصا از نوع طرح و رنگ و همچنین موسیقی.
اما نمی توانستم تصور کنم که چنین شخصیتی، با رفتار های خاص بنده، کنار خواهند امد یاخیر؟ با نوع نگاه بنده به مسائل چطور؟ ایا درک میکنند که شادی و ناراحتی، خنده و گریه، نیایش و دانش ، تفریح و سرگرمی بنده و خیلی مسائل دیگر بنده، شاید پشت سیستم باشد(با کمی مبالغه !).
و این شروع بسط دادن این مساله به عنوان کنونی تاپیک شد.

کاش می توانستیم از تجاربی که با تفاوت های شغلی نیز ، همراه بودند نیز بهره مند شویم. همچنان منتظر خواهیم ماند.
به هر حال پاسخ دوست عزیزمون، خانم سحر، که اسمشون واسه بنده یاداور خاطرات تلخی ! است ، تا 90 درصد داستان رو به نتیجه رسوند.

چقدر می توانیم با این پذیرش تفاوت ها، کنار بیاییم وقتی شخص مورد نظر، مورد تایید است اما این تفاوت ها تصمیم گیری را تحت تاثیر قرار میدهند؟

نقل قول:

---

یا درک میکنند که شادی و ناراحتی، خنده و گریه، نیایش و دانش ، تفریح و سرگرمی بنده و خیلی مسائل دیگر بنده، شاید پشت سیستم باشد(با کمی مبالغه !).

---

نه. هیچ کس درک نمی کنه.
به نظرم زندگی مشترک بخش های مختلفی داره. یه قسمتش همفکریه دو نفره برای پیشرفت. حالا پیشرفت کاری مثلا. خانمت می تونه درک و همفکری و همیاری رو واسه پیشرفت کاریت از راههای مختلفی که ازش برمیاد بکنه. می تونه وقتی کار می کنی برات چایی بیاره یا بوست کنه گاهی. می تونه درکت کنه که تو ممکنه دو روز سرت خیلی شلوغ باشه و اصلا کار به کارت نداشته باشه تو اون دو روز تا کارت تموم شه و موقع این بشه که تو اونو درک کنی و باهاش مهربونی کنی. می تونه هم رشته ات باشه باهات سر خود پروژه همفکری کنه. می تونه یه قسمتی از کارات رو بکنه حتی اگر همرشته نباشه.

اما یه بخشی از زندگی مشترک مهربونی کردن و مهربونی دیدنه. و توچه کردن و توجه دیدن. اینکه مهم باشه و مهم باشی. یه بخشیش هم روابط جنسیه با کیفیت و پر احساسه. ارامش و شادیه و ... اینا رو چه با کسی که هم رشته ات باشه ازدواج کنی چه با کسی که اصلا از رشته ات هیچی نفهمه ازدواج کنی به هر حال باید توی زمان هایی داشته باشی. ربطی به رشته نداره. اگه داشته باشین و دو طرفه هم باشه زندگی مشترک خوبی خواهید داشت. هم رشته بودن احتمالا برای پیشرفت کاری می تونه خوب باشه اما بقیه ی موارد و بقیه ی اجزای زندگی مشترک به هر حال چه هم رشته باشه چه نه سر جای خودش هست چون در مقیاس احساسات و رفتارای انسانیه نه کاری. پس هر کی باشه اینا به جای خودشون می مونن. ادم متناسب خودت رو پیدا کنی عالیه. اگه این متناسب هم رشته باشه بهتره اگه هم نبود ایرادی نداره.

منظورم اینه که در زندگی مشترک یه سری چیزا هست که باید دو تایی انجام شه. همسر می تونه درک کنه موقتی و تا زمان مشخصی تو باید کار کنی. اما بطور دایم نمی تونه درک کنه که خنده و گریه ات و احساساتت رو تنهایی پشت سیستمت و در انجام شغلت بگذرونی.

خودم تچربه ای ندارم. نظرمو نوشتم. دوستان که ازدواج کردن بهتر می تونن نظر بدن.

موفق باشی :72:

سلام مینوش جان،
مرسی که همیشه همراهی.

1- نتیجه تاپیک واسم مهمه. مثلا شاید به این نتیجه برسم که پزشک جماعت به من نمیخوره (مثلا). لذا از همین اول کار تکلیف خودم رو در مواجهه با این قسم گزینه ها می دونم.
2- میخاستم بگم که بحث از تعادل گذشته. دیگه رسیده به شخصیت و کاراکتر. یعنی همینه که هست.

اجازه بده کمی طولانی بنویسم.

پزشک :
امکان داره وقت و بی وقت بهش زنگ بزنن پاشو بیا بیمار داریم.
امکان داره یه هفته تمام سرش شلوغ باشه و نایی واسه این که شما بهش مهربونی کنه نداشته باشه.
...

هنرمند:
امکان داره تمام روز بشینه کنار سازش و بزنه و بزنه و بزنه.
...

برنامه نویس:
از نگاه جامعه، کمی خشکه.
ریاضی(الگوریتم) به کاراکترش چسبیده. تمام مسائل زندگیش رو با طراحی الگوریتم حل میکنه.
این اصلا چیز عجیبی نیست. اصلا چیز بدی نیست.
اصلا عجیب نیست که از نظر دیگران، به طور دیوانه واری میشینه پای کد نویسی. در دنیای اون، این چیزا طبیعیه.

درمورد تمام مثال های بالا، تفاوت نگاه به مسائل رو هم اضافه کنید(به دلیل توضیح سختش، بی خیال شدم.)

میخام بگم، یه سری رفتارها و نوع نگاه به مسائل و درنتیجه شخصیت، واسه رشته ها و شغل های مختلف، یه ویژگی های خاصی داره که ماحصل همون حرفه است.
اما نکته اینه که ، بعضی از اینا با هم نمی سازن. مگه حالات خاص.
بعضی از اینا با دنیای همدیگه غریبه اند. مگه حالات خاص.

مثلا مهندس با هنرمند:
نگاه سیستماتیک مهندس به زندگی، واسه روح لطیف هنرمند، قابل درکه؟
معمولا هنرمند، یک کلاس از زندگی مهندس بالاتره از نظر روح و روان. حالا مهندس می تونه ان گپ رو درک کنه؟ همراهی کنه؟

مهندس با پزشک:
توضیحات خانم سحر.


خب چی؟
یه جورایی به تصورم سخت میاد، وقتی مثلا همسرم در اوج نگاهش هست(بر اساس حرفه اش)، من هیچ حسی و حالی نداشته باشم الا دیدن خوشی اون و در نتیجه خوشی من. این که درک نکنم اوج لذتش چیه ؟ واسه چیه؟ اوج ناراحتیش از چیه؟ تو چه جهتیه؟
اما اگه تشابه باشه، می تونی قبل، حال و حتی ایندشو پیش بینی و درک کنی.
حالا لازمه ، درسته یا نه ؟ نمیدونم.
شاید پاسخ اینه که باید موردی بررسی بشه و به خود شخص بستگی داره که درهر کدوم از این حالات، چه ظرفیتی از خودش نشون میده.

یه کم توضیحش واسم سخته. اما احساس میکنم رسوندم.

با سلام در خصوص شرایط سازگاری و بالنده بین زوجین پارامترها و متغیرهای بسیار مهم و با ضرایب بسیار بالایی وجود دارد که این مسئله (مشابهت شغلی یا عدم مشابهت شغلی)، زیر مجموعه آنها بوده و بسیار هم ضریب پایینی به نوبه خود دارد. اگر سایر متغیرها با ضریب بالا تناسب داشته باشد، این فاکتور بین آنها گم می شود و خودش را نه مثبت نه منفی نشان نمی دهد. همچنین اگر سایر متغیرها که با ضریب بالاهست تناسب نداشته باشد، این فاکتورهم اولویت زیادی ندارد. چون همانها زندگیشون را منهدم می کند و نوبت به این متغیر نمی رسد. اما در مورد متغیرهای و معیارهای ازدواج هم مقالات و مطالب زیادی هست که اینجا جایش نیست.

لاولس جان

معیارهات رو نمی دونم. در کل تا جایی که دیدم تو تاپیک ها ادم ها یا یکی رو دوست دارن می خوان باهاش ازدواج کنن یا اینکه یه تعداد معیار لیست شده دارن که می گردن ببینن که کی با این معیارها جور درمیاد. البته در هر حال هم خوندم باید یه مشاور ازدواج خوب رفت که تست بگیره و راهنمایی کنه برای تناسب دو طرف.

حالا تو یکی از عوامل رو در نظر گرفتی. رشته ی فرد. موافقم. رشته ی تحصیلی روی فرد اثر می ذاره.
چیزای دیگه ای هم هستن که اثر گذارن. مثل خونواده اش. مثل رفتاراییی که پدر مادرش باهاش کردن تا بزرگ شده.
مثل میزان رفاهی که داشته.
مثل میزان عاطفه ای که دریافت کرده.
مثل اهدافی که در نظر داره برای اینده اش.
یا یه موضوع خیلی مهم تر که کم پیش میاد انگاری. اینکه دو تا روح با هم هماهنگ شن و همدیگه رو بپذیرن.
و خیلی چیزای دیگه که نمی دونم.

واسه همین این موضوع یکی از موضوعاتیه که می تونی بهش توجه کنی. اتفاقا توی پزشکی ها هم دخترهاش عاشق بشن کارایی ممکنه بکنن که خودشون شاخ در بیارن! یکی رو می شناختم دیگه خرج طرف رو هم می داد دختر خانم! اخرش هم نشد ازدواج کنن.

یکی رو به خاطر رشته کنار نذار. چند تا ویزگی رو کنار هم در فرد بررسی کن. یک ادم یه مجموعه است. مجموعه اش در بهترین حالت در تعادله. و این فرد متعادل رو باید ببینی با خودت در تناسبه یا نه. ممکنم هست فرد مجموعه اش در تعادل نباشه اما با ادمی که متناسبش باشه بتونه زوج متعادلی بشه.

هنر... راستی رشته ی هنر به عنوان یک حرفه ی درامد زا چندان هم رشته ی با روح و روان بالایی نیست حداقل توی ایران. انقدر پیچیدگی داره که!! اما روحیات هنری در فرد می تونه اونطور باشه که خودت می گی. خیلی ها هم هستن که کنار شغلشون یه کار هنری هم می کنن.

همرشته ی متناسب با خودت در بقیه ی موارد به جز رشته به نظر من خوب تره چون در مورد رشته اتون هم می تونین همدیگه رو کمک کاری کنین.
اما بازم به جز زمان هایی که کار می کنین یا در مورد کار حرف می زنین خوب می شین دو تا انسان. بدون اینکه رشته ها و کار ها چی باشه. اونوقت بقیه ی موارد فردی تون مهم میشه.
مثلا وقتی یکی رو بغل می کنی که دوسش داری و دوستت داره دیگه اینکه شغلش چیه چیزی نیست که اون زمان بهش فکر کنی. اما وقتی نشستی سر پروژه ات برات مهم میشه.

ولی من ازدواج نکردم. شایدم شغل خیلی مهم باشه. وقتی از سر صبح تا ته شب ادم کار کنه خوب دیالوگ مهم بین دو فرد می شه شغل. شایدم عامل خیلی مهمی باشه. امیدوارم بقیه بهتر راهنمایی کنن.

:72: