دوران بد عقد،کلافه شدم چی کار کنم؟

سلام تا حدودی با من آشنا هستید این سایت خیلی به من کمک کرد اما دوباره روحیه خودم بهم ریخته از دوران عقد خسته شدم 1سال و 6ماهه که می گذره اما خانواده ی همسرم کاملاٌ بی خیالاٌ همسرمم داره کار میکنه اما درآمدش انقدری نیست که بتونیم هم خونه بگیریم هم عروسی...
همسرم با من و خانوادم زندگی میکنه خانوادم مشکلی ندارن اما من دوست دارم برم خونه ی خودم...دوست ندارم به همسرم فشار بیارم و غر بزنم تا باعث کدورت بینمون بشم اما بعضیوقتا واقعاٌ کم میارم چی کار کنم؟

دوست خوبم ..به نظرم اگر مشکل دیگه ای ندارید سعی کنید با کمترین توقعات مستقل بشید.خیلی ارامشت بیشتره

سلام دوست عزيز -ماهي
مشكل عمده جوامع مثل ما اينه كه : بجاي اينكه از داشته ها و فرصتهامون بهره ببريم و استفاده كنيم و لذت ببريم تا با روحيه رضايتمند و شاد فرصتهاي زندگي براي پيشرفت و جلو رفتن را بقاپيم و زندگيمون را تكميل كنيم ! هميشه خدا فكرمون درگير و مشغول نداشته ها وايكاش و اگر و اماها ميشود و تمام فرصتهاي زندگيرا نميبينيم و از دست ميدهيم و اندوخته مان از قبل كمتر ميشود . آخر اين چه مبارزه و جدلي است كه با خود داريم و ميخواهيم خودمان را نابود كنيم ؟ بچه ها بياييد با خودمان منصف باشيم خودمان را دوست داشته باشيم به خودمان بعنوان ابزار نگاه نكنيم بعنوان انساني كه سلامتي دارد و ميخواهد از هر چه دارد لذت ببرد و زندگي كند نگاه كنيم البته منظور از سلامتي حتي زنده بودن و نفس كشيدن هست گرچه نقص و بيماري هم داشته باشيم من منظورم آن قسمتي از وجودمان است كه هست و زنده است؟
اگر عروسي در تالار نگيريم چه ميشود؟؟؟؟ اگر عروسي نگيريم چه ميشود؟؟ اگر خريد هزيه ببر و غير ضروري نكنيم چه ميشود ؟؟ همه اينهارا ببهانه اين ميكنيم كه ميخواهيم لذتشو ببريم حال آنكه لذت واقعي محبت و درك و در كنار هم بودن هيچ نيازي به اينها ندارد.لذت واقعي به اين است كه دو همسر در كنار هم باشند و با تلاشي كه در حد توان و امكان و فرصتها دارند انجام بدهند و آنچه دوست دارند را تهيه كنند و باهاش لذت ببرند.
هيچ ايرادي ندارد يك جفت با محبت در يك اتاق زندگي كنند، در پيش عزيزانشون زندگي كنند با خانوادشون زندگي كنند و در خانه ومحل كم هزينه و مستقل زندگي كنند ؟.... مهم انتخاب يك شرايط معقول و قابل تحمل و خوب بودن و استفاده از فرصتا براي دستيافتن تدريجي به آنچه لازم دارند است.بجاي فكر كردن به خواسته ها و نداشته ها فقط به چگونگي بهره بردن از زمان و فرصتها باشيد .طولاني شد ببخشيد

من اصلاً توقع زیادی ندارم فقط میخوام مستقل باشم حتی توی یه اتاق کوچیک...
رابطه ی همسرم با برادرم خوب نیست ظاهری خوبن اما همش همسرم از برادرم گاهی اوقاتم از رفتارای خانوادم ایراد میگره مشکل بزرگ این هستش.

سلام درباره ی روابط همسرت و برادرت نگران نباش و تو اصلن دخالت نکن و همیشه پشت شوهرت باش حتی شده به زبان اما گاهی اوقات که غیر منطقی عمل کرد تذکر بده..

اینطور که گفتید شما و همسر و برادرتون توی یک خونه زندگی می کنید.

چرا باید همسرت به فکر عروسی باشه؟ زن و زندگی و خونه و همه چی تحویلش دادید، چی از این بهتر؟
تا زمانی که این خدمات ادامه داشته باشه، بعیده به فکر عروسی باشه (هم خودش هم خانواده اش). ایشالا سر فرصت، هر وقت شد یه فکری هم واسه عروسی می کنن، چه عجله ایه!

این را هم در نظر بگیر که ممکنه بعد از مدتی حتی از برادرت بخوان که اونجا را ترک کنه.
لطف دائم وظیفه می شه ...
کم کم شوهرت به این مرحله می رسه که شما هم توی اون خونه سهیم هستی و همه مال برادرت نیست، بگو دیگه حرف نزنه !!!!!!

نمی دونم چطور می شه این اشتباه را جبران کرد،
ولی خیلی اشتباه کردی که همسرت را آوردی پیش خودت و برادرت.

ممون از دوستای خوبم که دراهنمایم کردید...
مهتا جون من اصلاً جرات ندارم از برادرم کوچکترین دفاعی بکنم همسرم سری جبهه میگیره...
سعی میکنم در هیچ صورتی دفاعی نکنم ....
من همش تو استرس از دست دادن همسرم هستم همش حس میکنم نمیریم سر زندگی خودمون و جدا میشم....
گاهی وقتا به خودم میگم ای کاش اصلا ازدواج نمیکردم اینجوری انقدر توو فشار و استرس نبودم حس پشیمونی خیلی آزارم میده ...
همش فکر این که الان دوستای مجردم راحت هستن اذیتم میکنه...
همش فکر پول و آینده و....
خسته شدم دوست دارم از زندگیم لذت ببرم با همسرم در آرامش باشیم
مرسی شیدا جون ازراهنماییت
همسرم نه اینکه به فکر نباشه خودشم میگه دوست دارم بریم سر زندگیمون اصلاً از اینکه خونه ی ما هستش راضی نیست اما چیکار کنیم پول نداریم... میدونم اشتباه کردم اما دیگه نمیشه گفت که برو خونتون شرایط خیلی بد میشه اگه بگم... نمیدونم چیکار کنم؟؟

ماهي جان
ببينيد از شرايط فعليتون بايد شروع به حركت كنيد .
دو چيز را اگر نداشته باشي خودت را بسپار به سرنوشت و به هيچي فكر نكن نه زندگي نه شوهر نه برادر و .فقط از لحظه هايت خوش و سرمست باش هر اتفاقي هم افتاد بي خيال .
1- اعتماد به نفس و اتكاي به خود بدون وابستگي به هيچ احد الناسي چه شوهر و برادر و پدر و مادر و.... فقط توكل به خداي بينياز از همه چي و شخصيت و آرامشت متكي به خودت باش
2- با آرامش، همه امكانات و توانمندي موجودت را بكار بگير براي حركت بسوي ترقي و پيشرفت هر چي كه مقدور است و محترمانه مشورت و همفكري بگير از جمع شوهر و برادر و خانوادتون كه ميدوني مثبت نگر و مفيدند و در نهايت با شوهرت تصميم عملياتي را بگيريد و با هم كار كنيد و يك جاي ارزان در هر جا مقدور شد حتي در روستاي اطراف با لحاظ ساير شرايط برويد با شوهرتان زندگي كنيد . البته من نميدون فعلاً با شوهرتون مراسم عروسي نگرفته ايد؟ ولي زابطه زناشويي و ..... داريد يا نه ؟ كه بنظرم نميتونيد نداشته باشيد وقتي هميشه شبها هم پيش شماست. و آيا اتاق مستقلي در اختيار شماست ؟

خیلی سخته.میدونم. منم دیگه داره حالم از این دوران به ظاهر شیرین بهم میخوره دیگه.
شوهرم رو الان که سرش شلوغه خیلی کم میبینم. از این دوری خسته شدم.ولی پدرشوهرمن راضی نمیشن.هرچقدرم که صحبت کردن و بزرگتراشون باهاشون حرف زدن.انگار نه انگار
منم تصمیم گرفتم از ازندگیم نهایت لذت رو ببرم.حال روحیم الان خیلی بهتر شده. شما هم سعی کن یکم ارامش رو بر خودت مستولی کنی تا در نهایت ارامش بتونی تصمیم خوبی بگیری برای زندگی ات و اگر خدایی نکرده بحثی با شوهرت پیش اومد خیلی راحت بحثو به نتیجه دلخواهت برسونی. از این فضای خستگی و کلافگی بیا بیرون لطفا تا حالت خوب بشه بعد به فکر چاره کار باش. ما مشکلمون اینه که ذهن خسته ای داریم و با این ذهن خسته و افکار پیچ در پیچ و داغون میخوایم کوه رو هم جابجا کنیم:18: غافل از اینکه باید حال درونیمون خوب باشه تا بتونیم خوبی های دنیا رو ببینیم. درسته همسرت رو آوردی خونتون یا تو رفتی خونشون ..هردوش اشتباه بود.. ولی کاریه که شده.باهاش در نهایت آرامش صحبت کن و اگر واقعا چیز خاصی ازش نمیخوای ..باتوجه به اینکه خانوادش کمکش نمیکنن.. برین دنبال یه خونه نقلی برای شروع زندگی.توی کارا دخالتش بده تا کم کم وارد کار بشه.برین دنبال خونه و وسایل زندگی ان شاا... مورد مناسبی پیش میاد با توجه به شرایطتون.اون موقع میتونی باهاش صحبت کنی برای مستقل شدن. وقتی ببینه شرایط به شرایط شما میخونه و توهم راغبی قبول میکنه حتما.

سلام دوستای خوبم ببخشید دیر پیامتون و دیدم خیلی ممنون که پیام دادید و کمکم کردید واسم خیلی دعا کنید که زودتر برم سر زندگیم دارم سعی میکنم از زندگیم لذت ببرم تا زودتر برم خونه خودم....
بازم کلی ممنون که به یادم بودید