نمایش نسخه قابل چاپ
من نمی تونم با کسی ارتباط برقرار کنم،به همین دلیل دچار مشکلات زیادی شدم.و وسواس و اضطراب هم دارم. هرچقدر تمرین می کنم فایده نداره وقتی جلوی جمع می روم از راه رفتن تا حرف زدنم غیر عادی میشه(لکنت و تپش قلب و عرق کردن و و و )
سعی می کنم تا حد ممکن از (آدم ها) دوری کنم ولی نمیشه
به نظر شما؟ بدون دارو؟ امکان درست شدن هست؟
تشکر
:303:(( دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد/ سعادت آن کسی دارد که از تن ها بپرهیزد)):303:
انگار من اینجا برگ چغندرم . لااقل مدیری چیزیم نمیاد بهم گیر بده:311:
خوش اومدید :)
بیشتر از خودتون توضیح بدید. سنتون ، تحصیلات، محل و افرادی که ازشون خجالت میکشید مثلا در حضور جمع یا صحبت های دو نفره، گروه سنی شون به طور مثال بزرگتر از شما یا
همسن هاتون یا کوچکتر از خودتون. جنسیتشون مثلا خانم ها یا آقایون. وضعیت مالیشون یا ...
البته این سوال ها رو که پرسیدم سر خط بسیاری از مباحث هست. مطالعه به شما بسیار کمک میکنه.
مثلا ممکنه شما فرزند آخر یک خانواده باشید طبیعتا باید بگید که از افراد همسن یا کوچکتر از خودتون خجالت میکشید. یا اینکه ممکنه فرزند ارشد خانواده باشید در این صورت روال مرسوم اینه
که باید روابط اجتماعی مطلوبی داشته باشید ولی با این وجود اگه باز هم خجالت میکشید شاید مشکلی مثلا با وضعیت مالی یا ظاهر یا کمبودی دیگر که احساس میکنید کمبوده دارید.
اگه متوجه شده باشید با یک جمله گفتن که من خجالت میکشم هیچ چیزی نمیشه فهمید.
در کل من یک مثال رو بارها تو تایپیک های با این سوال عنوان کردم. فرض کنید شما یک عدد ماشین شاسی بلند دارید، آیا از اینکه اون رو به فردی نشون بدید احساس خجالت میکنید؟
مسلما باید بگید معلومه که نه کی از داشتن ماشین درست و حسابی خجالت میکشه؟ انتظار دارم بگید سوارش میشم و با افتخار تو خیابون دور میزنم.
خوب قضیه ی خجالت هم همینه. فردی که درونش رو مثل ماشین ساشی بلند میبینه هیچ وقت اون رو پنهان نمیکنه. راحت تو اجتماع حضور داره و خجالت براش بی معنیه.
کسی که از ابراز وجود خودش خجالت میکشه خودش رو همانند ماشین ژیانی میبینه در بین ماشین های شاسی بلند.
در حالی که وجود همه ی آدم ها با هم برابره و این تفکر ماست که اشتباهی خودمون رو ژیان میبینیم.
خوب به خودتون نگاه کنید و بگید واقعا چه کمبودی دارید؟ دیگران واقعا چه برتری دارند؟ آیا واقعا دیگران برترند و چرا اصلا خودتون رو این همه پایین میبینید؟
مشکل خجالت با تمرین هم حل میشه اما مهم تر اینه که دلیل خجالتتون رو پیدا کنید و به خودتون اثبات کنید کمبودی ندارید و این نکته رو درک کنید تفاوت وجود داره.
پسر 18 سال دارم. از همه خجالت می کشم چه بزرگ باشه چه همجنس باشه چه ناهمجنس. قیافم افتضاحه به خاطر همین.. فرزند آخرم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط شکوه
وقی یه نفر به من نگاه میکنه اتوماتیک ضربان قلبم میره بالا ،عرق میریزم، گاهی اوقاتم صدام میگیره. راه رفتنم غیر عادی میشه. به نظر شما میشه بدون قرص درست شد؟
من 5 سال پیش یه مدت طولانی همش مسخره و اذیت میشدم به خاطر همین به این وضع افتادم
دوستان خواهشا هرکی راه حلی روشی بلده بهم بگه خیلی کلافه شدم ... شما اگه تجربشو داشتید بیایید تعریف کنین
چطور میشه با این مشکل زندگی کرد؟
وقتی مردم تحویلت نمی گیرن ازت متنفرن همشم به خاطر قیافت چیکار میشه کرد
ببین دوست گرامی...
مشکل از خود شماست: سعی می کنم تا حد ممکن از (آدم ها) دوری کنم ولی نمیشه:81:
شما دارید فرار می کنید.. چرا از آدم ها دوری می کنید!!برای رفع این مشکل باید مبارزه رو شروع کنید. :102:اول باید خودتون رو از درون قوی کنید و بعد برید سراغ ارتباط مردم.
اگر بدون عامل اول یک دفعه با مردم ارتباط برقرار کنید..شکست خواهید خورد.لازمه روحیتون رو ترمیم کنید.
هیچ وقت و هیچ وقت خودتون رو سرزنش نکنید...سرزنش کردن و تحقیر کردن خود ،بزرگترین اشتباهه که منجر میشه شما عزت نفستون رو از دست بدید.
شاید این جملات کلیشه ای به نظر بیاد ولی بدونید و باور کنید که یک شبه نمیشه اعتماد بنفس بدست آورد. خیلی باید صبور باشید.
اگر برای شروع ارتباط ،در برخورد با مردم دچار اشتباهات فراوان شدید،باز ادامه بدید و بهش فکرنکنید(یعنی دوباره سرزنش نکنید).مثلا ممکنه خطایی از شما سربزنه که تمسخر بشید .من به شما می گم اشکالی نداره.انقدر ادامه بدید تا کمی (حتی کمی)رضایت تو شما شکل بگیره.باور کنید همین اندازه کم،مثل یک موتور قوی شما رو بی اختیار هدایت می کنه تا روابطتون با مردم بهتر بشه.
از آدمایی که تحقیر و مسخرتون می کنن دوری کنید...این جور افراد دوست نیستند!
یک پیشنهاد دارم و اینکه حتما ورزش کنید. نرمش منظورم نیست! اگر می تونید ورزشهای دسته جمعی مثل فوتبال و بسکتبال و ... که سراسر هیجان و دوندگیه انجام بدید تا خسته بشید. این تاثیر مهمی تو سرزنده بودن داره.
در ضمن اگر شما رو تحویل نمیگیرن مربوط به قیافتون(به تنهایی) نیست.مربوط به ضعف ارتباطات و عدم اعتماد بنفسه که بی شک تو نحوه صدا و صحبت و ژست صورت تاثیر میگذاره. در ضمن وقتی شما ازدرون تمایل ندارید و حتی ترس دارید که با کسی روبرو بشید یک تیپ شخصیتی را برای خودتون شکل دادیدکه شکل مردم گریز داره و طرف مقابل حتما اونو دریافت می کنه. همچنین فکر هر کس راجع به خودش مثل یک موج به طرف مقابل انتقال داده میشه.باور کنید اگر کم کم پیش برید و صبور باشید این انرژی گرم تو ذهن شما جاری میشه و تیپ شخصیتی خوبی خواهید بود.
در ضمن زشتی و زیبایی چندان ربطی نداره.من خودم مثلا زیبا هستم و به خاطر اون چقدرررر اذیت شدم و چه حرفا شنیدم:54:(حتما در موردش تاپیکی خواهم گذاشت) و اعتماد بنفسم رو به کلی از دست دادم..اما ناامید نیستم و دارم بر اون غلبه می کنم....هر چند روش مقابلش با شما خیلی فرق داره.
- - - Updated - - -
[QUOTE=افسونگر;381989]ببین دوست گرامی...
شما احساس می کنی زشتی و وقتی کسی داره به شما نگاه میکنه حتما داره زشتی شما رو برانداز میکنه .من حدس می زنم بعدشم حتما می بینی که روشو بر میگردونه یا دیگه نگات نمیکنه..یعنی دیگه تموم شد و تنفرش از شما شکل گرفت و دیگه انقدر کوچک شدی که نمی تونی باهاش ارتباط برقرار کنی...خواهش میکنم اصلا ذهن خوانی نکن..باور کنید اصلا اینطور نیست..من اینایی که دارم به شما میگم از روی تجربه اس نه دلداری.
.از طرفی مشکل از خود شماست: سعی می کنم تا حد ممکن از (آدم ها) دوری کنم ولی نمیشه:81:
شما دارید فرار می کنید.. چرا از آدم ها دوری می کنید!!برای رفع این مشکل باید مبارزه رو شروع کنید. :102:اول باید خودتون رو از درون قوی کنید و بعد برید سراغ ارتباط مردم.
اگر بدون عامل اول یک دفعه با مردم ارتباط برقرار کنید..شکست خواهید خورد.لازمه روحیتون رو ترمیم کنید.
هیچ وقت و هیچ وقت خودتون رو سرزنش نکنید...سرزنش کردن و تحقیر کردن خود ،بزرگترین اشتباهه که منجر میشه شما عزت نفستون رو از دست بدید.
شاید این جملات کلیشه ای به نظر بیاد ولی بدونید و باور کنید که یک شبه نمیشه اعتماد بنفس بدست آورد. خیلی باید صبور باشید.
اگر برای شروع ارتباط ،در برخورد با مردم دچار اشتباهات فراوان شدید،باز ادامه بدید و بهش فکرنکنید(یعنی دوباره سرزنش نکنید).مثلا ممکنه خطایی از شما سربزنه که تمسخر بشید .من به شما می گم اشکالی نداره.انقدر ادامه بدید تا کمی (حتی کمی)رضایت تو شما شکل بگیره.باور کنید همین اندازه کم،مثل یک موتور قوی شما رو بی اختیار هدایت می کنه تا روابطتون با مردم بهتر بشه.
از آدمایی که تحقیر و مسخرتون می کنن دوری کنید...این جور افراد دوست نیستند!
یک پیشنهاد دارم و اینکه حتما ورزش کنید. نرمش منظورم نیست! اگر می تونید ورزشهای دسته جمعی مثل فوتبال و بسکتبال و ... که سراسر هیجان و دوندگیه انجام بدید تا خسته بشید. این تاثیر مهمی تو سرزنده بودن داره.
در ضمن اگر شما رو تحویل نمیگیرن مربوط به قیافتون(به تنهایی) نیست.مربوط به ضعف ارتباطات و عدم اعتماد بنفسه که بی شک تو نحوه صدا و صحبت و ژست صورت تاثیر میگذاره. در ضمن وقتی شما ازدرون تمایل ندارید و حتی ترس دارید که با کسی روبرو بشید یک تیپ شخصیتی را برای خودتون شکل دادیدکه شکل مردم گریز داره و طرف مقابل حتما اونو دریافت می کنه. همچنین فکر هر کس راجع به خودش مثل یک موج به طرف مقابل انتقال داده میشه.باور کنید اگر کم کم پیش برید و صبور باشید این انرژی گرم تو ذهن شما جاری میشه و تیپ شخصیتی خوبی خواهید بود.
--یه نکته جالب هم به شما بگم.شما در سنی هستید که دارید وارد فضای بزرگسالان میشید و یک تحول بزرگ داره درشما شکل میگیره..در سن شما از این موارد بسیار بسیارزیاده و طبیعیه--
----تمام موردهایی که گفتم تجربه خودم بود ------