عدم مهارت من در مواجهه با مشکلات کودکانم

سلام این تاپیک خیلی برای من مهمه چون تربیت درست بچه هام برام مهمن. توی این تاپیک مشکلاتی که در برخورد با مسایل روز مره ای که با بچه ها برام پیش می یاد رو می خوام مطرح کنم و امیدوارم جواب های کارشناسی و تخصصی دریافت کنم.

من ۳۲ ساله دو تا پسر دارم یکی پنج ساله و دومی دو ساله و خانه دار هستم.

برای شروع چند تا از مواردی که ذهنم رو درگیر کرده می گم.

- پسر بزرگم برای جلب توجه حتی اگه تنبیه باشه برادر کوچکش را اذیت می کنه. خیلی اوقات خواسته ای که داره برای اینکه زودتر به خواسته اش برسه برادر کوچکش را اذیت می کنه .

- گاهی خواسته هایی داره که قابل انجام نیستند و مسر بر اونها با گریه و اصرار جوری که دیگه عصبی می شم هر چه توضیح می دم امکان نداره توجه نمی کنه. به عنوان مثال من می خواهم پرواز کنم . مثل پرنده ها. یا همین الان می خواهم یاد بگیرم کتاب بخونم. جالب اینکه زمانی که با فلش کارت می خوام باهاش کلمات رو کار کنم اصلا حوصله به خرج نمی ده و اگه فلشی را اشتباه بگه شروع به غر زدن و گریه کردن می کنه.

-پسر کوچکم هنوز زبان باز نکرده و خیلی علاقه داره که صحبت کنه و دوست داره باهاش فلش کارت کار کنم اما پسر بزرگم اجازه نمی ده. برای کمک کردن به پسر کوچکم چه راهکارهایی وجود داره.

- پسر بزرگم از کم می خوابه و از خوابیدن فرار می کنه صبح اول همه بلند می شه و شب آخرین نفر می خوابه.

- پسر بزرگم خیلی به من وابسته شده جوری که حتی با پدرش به ندرت حاضر می شه جایی بره .توی مهمانی ها حتما باید من باهاش باشم تا با همسن و سال هاش بازی کنه.

نکته اینکه پسر بزرگم خوب و بد رو خیلی خوب تشخیص می ده و می شه گفت پسر مودبیه و هم سن و سال هاش که بی ادبی می کنند رو دوست نداره.