حل سوتفاهم با خانواده خواستگار

سلام.....دختری 24 ساله هستم،دانشجوی دکتری یکی از بهترین دانشگاهها هستم ،حدود نه ماه پیش با اقایی برای ازدواج اشنا شدم و با هم به جلسات مشاوره رفتیم از همه لحاظ بینمون کفویت وجود داره هم از طریق اعتقادی مذهبی و فرهنگی و خانوادگی، حدود دو هفته پیش خانواده ایشون به منزل ما امدن همه چیز خیلی عالی پیش رفت و مخالفتی وجود نداشت مادر ایشون برای بار دوم تماس گرفتن و خانواده من رو به منزلشون دعوت کردن بنا به اصرار من پدر و مادرم قبول کردن همون شب که به منزلشون رفتیم خاله ایشون هم اونجا بودن،بعد از دو روز مادر ایشون تماس گرفتن منزل ما و گفتن به دلیل اینکه پسرم شرایط نداره و تا شرایطش جور شه نامزدی طولانی میشه ما منصرف شدیم و خود اقا پسرم هم به من پیام دادن که خاله ام بعد از رفتن شما شروع کرده با پدر و مادرم در رابطه با شرایط من مثل این که سربازی نرفتم صحبت کرده و باعث شده اونا مخالفت کنن منم ارتباطم رو با این اقا به طور کامل قطع کردم ولی از طریق دوستم که با ایشون صحبت کردن متوجه شدم هنوز دارن با خانوادشون بحث میکنن و به دوستمم گفتن مشکل از شرایط منه،و تونستن خانوادشونو با وجود شرایطشون راضی کنن اما بهونه دیگه ای که خانواده ایشون اوردن اینه که من تو جلسات خواستگاری ساکت بودم و زیاد حرف نزدم در صورتی که من دختر اجتماعی هستم و بسیار شیطون و شاد هستم و این ساکت بودن منو دلیل بر بی احترامی گذاشتن در صورتی که من این قصدو نداشتم و به خاطر حرمت جلسه سعی کردم زیاد صحبت نکنم الان حس بدی دارم و نمیدونم برای حل این مشکل چکار کنم و چه جوری این سوتفاهمو حل کنم.این اقا با من تماس گرفتن و این موضوع رو عنوان کردن و من دلایلمو بهشون گفتم و گفتم اصلا اینطور نبوده و برداشت خانوادتون اشتباه بوده با وجود این مطمینم که با این اقا خوشبخت میشم و این اقام این حسو دارن و کاملا درسته،اما نمیدونیم چطور این سوتفاهمو حل کنیم.در ضمن این اقا 27 سالشونه دانشجو ترم اخر فوق لیسانس و فعلا هم شاغله ولی بعد از اتمام درسش مشکل سربازی رو داره که خانوادش اول این موضوع رو بهونه کردن که اقا پسر میگه حل شده و خانوادشون ساکت بودن منو به عنوان دلیل عنوان کردن،تعداد جلسات خواستگاری دو جلسه بود که زمان این دو جلسه به سه ساعتم نرسید من نمیدونم ایا این دلیل بهونه هست یا واقعا دلیل اصلیشون،من سعی کردم احترامو به طور کامل رعایت کنم.به نظرتون برای حل این سوتفاهم چکار باید بکنم؟این اقا از مادرشون خواسته با من تماس بگیرن و صحبت کنن که مادرشون قبول نکردن.ممنون از راهنماییتون

اگر شمارو برای ازدواج مناسب بدونه و شما رو واقعا بخواد، باید بتونه خونوادش رو راضی کنه.
این مسئله نه تنها به شما مربوط نیست بلکه دخالت شما، اوضاع رو پیچیده تر می کنه.
شاید بهتر باشه ارتباطت رو با این آقا قطع کنی و تنها از طریق خونوادت پیگیر باشی.

یه چیز مهم تر اینکه اگر بنظر خودت رفتارت در طی جلسه خواستگاری مناسب بوده،
لازم نیست دائما خودت رو سرزنش کنی یا رفتارت رو برای کسی توجیه کنی،
تمام اتفاقاتی که در طی این دوران میفته نشانه هایی هست که باید متوجهشون باشی.
خودت رو درگیر مسئولیتی که گردن خواستگارت هست نکن و فقط نظاره گر رفتارش باش!

سلام وقت همه دوستان بخیر و شادکامی.

من یه تجربه مشابه شما داشتم و میتونم شرایط شما رو درک کنم.
من با یه دختر خانمی حدود 4 ماه پرسه آشنایی و شناختمون طول کشید و بعد از اینکه به یه شناخت نسبی رسیدیم و نظر دو طرف برای وصلت مثبت بود، جلسه خواستگاری برگزار شد.
از همون ابتدا مادرم ساز مخالف زد، ولی به هر حال جلسه خواستگاری برگزار شد، جلسه ای که بیشتر از 3 ساعت طول کشید . و وقتی از منزل ایشون خارج شدیم از نظر خودم ، همه چیز خوب پیش رفته بود. حتی شبش برای تشکر با ایشون تماس گرفتم و ایشون هم برگزاری مراسم کاملا رضایت داشت.
و به ظاهر همه چیز وفق مراد بود.
بعد 3 روز مادرم برای گرفتن جواب منزلشون تماس گرفتن، و مادرشون گفتن که شوهرم با این وصلت مخالفن و جواب ما منفیه. و مادر منم از خدا خواسته خداحافظی کرد.و دیگه اصلا پیگیری نکرد آخه چرا مخالفن؟
بعد دلایلی که برای دخترشون گفته بودن چی بود؟
گفته بودن آقا پسر توی جلسه خواستگاری نبایستی صحبت میکرد، صحبت کردن ایشون (یعنی من) نه تنها نشانه بی ادبی و بی حیایی بلکه بیانگر روحیه مرد سالار بودن ایشون هم هست.
توی جلسه بزرگترا یه معرفی کلی از من کردن بعد گفتن ما بقی رو به صورت ریز و کامل خود امیر مسعود میگه و من شروع کردم به معرفی خودم و پاسخ به سوالاتی که پدر و مادرشون میپرسیدن.
حتی وقتی من و دختر خانم رفتیم توی یه اتاق صحبت کنیم. ایشون کلی ذوق کرد از این که من توی جلسه خیلی خوب صحبت کرده بودم.
.
.
.
به هر حال با توجه به وابستگی که بین ما ایجاد شده بود حاضر شدم برم از پدرشون بابت این موضوع عذرخواهی کنم . ولی پدرش حاضر نشد که حتی صحبتای منو گوش کنه.

یکی از دلایلی که موضوع ما به سرانجام نرسید این بود که نقش خانواده ها رو زیاد جدی نگرفته بودیم.و پرسه شناخت اولیه بدون اطلاع خانواده ها صورت پذیرفته بود.

دلیل دیگه هم عدم انعطاف و تعامل مناسب خانواده ها بود که متاسفانه در اکثر خانواده های ایرانی شاهد این عدم انعطاف هستیم.
این تجربه من بود که سعی کردم به صورت کلی و مختصر برای شما بگم.

نتیجه ای که میخام بگیرم اینه که صحبتای خانواده طرف شما مبنی بر بی احترامی شما به دلیل سکوت و کم حرفی بهانه ای بیشتر نیست و به نظرم نباید اقدام خاصی هم برای رفع این ابهام و سو تفاهمی که پیش اومده بردارید
چون با توجه به این که شما رفتاری خارج از چارچوب ادب انجام ندادید و صبحت و دلایل خانواده آقا پسر بهانه ای بیش نیست هر اقدامی که از سمت شما برای حل موضوع انجام بگیره باعث دامن زدن به موضوع میشه. یعنی بیشتر بهانه دست خانواده ایشون برای بهانه جویی میدید و نه تنها مشکلی حل نمیشه بلکه به احتمال زیاد سبب شکسته شدن غرور و احساسات شما و همچنین پیچیده شدن موضوع میشه.
پس طرف شما باید خانواده خودشون رو راضی کنن و اقدام مجدد کنن.
موفق باشید

من واقعا رفتار خانواده ها رو درک نمی کنم به نظر من گاهی نیاز هست جوون ها صدای اعتراضشونو بلندتر کنن.....البته در این مورد مشکل را شما نمی توانید حل کنید پس یه خدا توکل کنبد انشاالله که خانواده ااقا پسر راضی بشوند

به نظر بنده خودتون رو کوچیک نکنید...اون اقا پسر اه واقعا مثل شما فکر کنه و اون قدر استقلال توی خونشون داشته باشه..مطمئن باشید اونا راضی میشند... مطمئن باشید اگه شما بخواید تلاش کنید این سو تفاهم رو رفع کنید بدتر از چشم خانواده ی ایشون می افتید و فکر می کنند دیگه حالا چه خبره..مطمئن باشید اگه اونا واقعا شما رو بخوان فوقش یکی دو بار دیگه قرار میذاشتند تا شکشون به یقین تبدیل بشه و به این نتیجه واقعا می رسیدند ایا درست فکر می کنند یا خیر...

به نظرم بهتره هیچ اقدام دیگه ای نکنید و بسپرید به خدا.

سلام دوست عزیز
من با نظر دوستان موافقم، اصلا غرور خودت و زیر سوال نبر، هیچگونه پیگیری و اصراری نکن تا اون آقا خودش تلاش کنه و خودش مشکل و حل کنه، چون اگه بعدا هم بهم رسیدید و رفتین زیر یک سقف اگه خدایی نکرده مشکلی پیش اومد ممکنه بهت بگه تو اصرار کردی و... پس سعی کن رابطه رو کامل قطع کنی، و به قول معروف ما دخترا لازمه تو این مواقع یکم کلاس بذاریم ، البته منظورم غرور بیجا نیست، اما برای دختر بشدت نیاره مخصوصا توی جامعه ما.. امیدوارم منظورتو درک کرده باشی، من بر اساس تجربه بهت گفتم!
موفق باشی

مرسی از نظراتتون،این اقا خانواده اشو راضی کردن و مشکل حل شد،برای این که اصولی جلو بریم با هم رفتیم مشاوره، توی جلسه اول سوالاتی رو مشاور ازمون پرسید و گفت من فعلا 40 درصد به اینده این ازدواج خوشبین هستم بعد ی سری کتاب مثل مردان مریخی زنان ونوسی و روابط قبل از ازدواج رو معرفی کرد و گفت بعد از دو ماه و زمانی که کتابا رو مطالعه کردین دوباره مراجعه کنیدتا تستای شخصیت رو ازتون بگیرم و بعد نتیجه نهایی بهتون بگم به نظرتون با وجود 40 درصد خوشبینی مشاور ایا ارتباط رو ادامه بدیم و بعد از دو ماه دوباره به مشاور مراجعه کنیم؟من الان تردید دارم و واقعا نمیدونم تصمیم گیری کنم ازتون ممنون میشم راهنماییم کنید چون حس میکنم دارم به ایشون دل بسته میشم و اگه بعد از دو ماه ارتباط اینده ازدواجمون رو مشاور توصیه نکنه جدا شدن برام سخته.ممنون از نظراتتون

باسلام
یه مشاور نمیتونه بطور قطعی بگه شما میتونید با هم باشید یا نه،مشاور فقط شخصیت شما دو نفر رو به هم نشون میده...همین نه بیشتر.اونوقت که شما با شخصیت هم اشنا شدین بهتر میتونین تصمیم بگیرین که میتونین با هم باشین یا نه...فک نکنین اگر مشاور در بدترین حالت بگه نمیشه،ای یعنی نمیشه،من افرادی رو میشناسم که بدون مراجعه به مشاور زندگیشون رو شروع کردن و خوشبخت هم هستن.
یادتون باشه مشاور نمیتونه قطعی بگه میشه یا نمیشه.
اگر بگه میشه کار شما راحت تره،اگر بگه نمیشه مطمعن باش با یکم تلاش و تغییرات اندک هر دو طرف میشه،فقط یکم تلاش واز خودگذشتگی میخواد.
با ارزوی توفیقات روزافزون