شیطنت های کودک دو ساله ام و رفتار نامناسب همسرم با او

یه تاپیک ایجاد کردم ولی هیچ کی جوابمو نداد ...
من یک کودک 2 سال و 4 ماهه دارم .. جریان اینجوریه که کارم یه مدلیه که باید هفته ای سه روز برم کرج و برگردم قبلا پسرمو می بردم خونه مامانم اون سه روز و خودمم اونجا می موندم بعد سه روز می اومدم خونه ... خوب یه جورایی من و همسرم به این عادت کرده بودیم که نصف هفته با هم نباشیم ... الان چند وقته تصمیم گرفتیم که دیگه جدا از هم نباشیم و من این سه روز و برم و بیام و پسرم باقی هفته رو هم بره مهد کودک ... خوب از وقتی رفته خیلی شیطون شده و از طرفی هم چون ما نصف هفته خونه نبودیم الان طاقت شیطنت های پسرمو نداره ... کوچکترین شیطنتش باعث می شه که تنبیه شه البته اینم بگم همسرم اهل تنبیه بدنی نیست فقط می برتش توی اتاقو می گه واسه چند دقیقه اونجا بشینه اما پسرم واسه همین تنبیهم کلی گریه می کنه ...
من خیلی دلم براش می سوزه خودمم بعضی وقتها که کلافه می شم دعواش می کنم اما هیچ وقت تنبیهش نمی کنم همیشه می گم همین که ما مجبوریم کار کنیم و بهش خوب نرسیم بزرگترین بدی که در حقش داره صورت می گیره و با چیزای دیگه این بدی و زیاد نکنم ... اما شوهرم اینجوری فکر نمی کنه
دیگه خسته شدم ... نه من همه خسته شدن از کشمکش های هر روزه این دو تا ... نمیدونم باید چیکار کنم دیگه کم اوردم

سلام
به قول یکی از روانشناسان غربی عصبانیت اصلا چیز بدی نیست چون به کودک شما اطمینان می دهد که شما هم مانند بقیه آدم ها ، انسان هستید و ممکن است عصبانی شوید حتی خیلی بد هم عصبانی شوید!!!!
البته دقت کنید که عصبانیت و تنبیه شما و همسرتان ضابطه مند باشد و معیار و ملاک داشته باشد. این طور نباشد که سر یک موضوع امروز تنبیه اش کنید و فردا سر همان موضوع کاری به کارش نداشته باشید و حتی تشویقش هم بکنید!
تجربه نشان داده کودکانی که در خانواده های سخت گیر و مستبد بزرگ می شوند از بسیاری از جهات بهتر از بچه هایی که در خانواده های بی خیال و آسان گیر بزرگ شده اند می توانند در جامعه زندگی کنند و مشکلات روحی کمتری دارند زیرا بالاخره تکلیفشان را می دانند و طبق قوانین نانوشته ای که البته ممکن است خیلی هم ظالمانه باشد می دانند باید چه رفتاری داشته باشند که از تنبیه مصون بمانند. بر عکس گروه دوم که چون تبعیت از قوانین و ضوابط برایشان خیلی جا نیافتاده نمی توانند زندگی اجتماعی خیلی موفقی داشته باشند .
البته به خود و همسرتان یاد آوری کنید که این دوران خیلی زود می گذرد . اتفاقا چند شب پیش داشتیم با همسرم فیلم های دو سالگی دخترمان را که اکنون پیش دبستانی است تماشا می کردیم. همسرم نتوانست از ریختن اشک هایش خودداری کند و من هم تحت تاثیر قرار گرفته بودم. اگر چه دخترمان هنوز کوچک است اما دو سالگی از دوران های عجیب و بسیار شیرین بچه ها است.
موفق باشید.

خواهر خوبم وقتی بچه شیطنتی میکند یا با جیغ و داد چیزی میخواد و اعصاب همه رو خورد میکنه . ما فکر میکنیم دوتا راه بیشتر نداریم . یا باید زود به خواسته اش برسونیم و خودمون رو خلاص کنیم . یا وقتی خواسته اش غیر منطقیه مقاومت کنیم . که در این صورت اگر نه بچه کوتاه بیاد و نه ما واقعا اعصاب همه خورد میشه . ولی در مورد بچه ها راه سومی هم هست که خیلی موثره و خوب جواب میده . اونم اینه که با کار یا چیز دیگه ای حواسش رو پرت کنید . یعنی وقتی چیزی میخواد که دادنش ممکن نیست به جاش جایگزینی که دوست داره رو قرار بدید . مثلا بچه میخوادبره پارک و پدرش خسته ست و نمیتونه ببره . بچه جیغ و داد میکنه . شما بغلش میکنی و با نوازش میگی عوضش بیا باهم بریم یه کم دوچرخه سواری بکنیم . بچه ها بازی با والدینشون رو دوست دارند و خیلی کم ممکنه این جور پیشنهادات رو رد بکنند .