خانواده شدیدا مذهبی. مشکلات شدید روحی

سلام

- - - Updated - - -

من یه پسر 27 ساله هستم . هم پدرم هم مادرم تو یه خونواده شدیدا سنتی و مذهبی بزرگ شدن همین باعث شده تفکرات خیلی خیلی خیلی مذهبی داشته باشن( به نظر من یه چیز از مذهب هم جلوترن!) من بچه اول خونواده هستم و از بچگی خونوادم علاقه داشتن که من یه روحانی مذهبی بشم .15 سالم که بود بر اساس همین تفکر و علاقه از یکی از شهرستان های جنوبی ایران به قم مهاجرت کردیم و منو مجبور کردن به حوزه علمیه برم . این اجبار همزمان شده بود با جدایی از دوستانم و فامیل به خاطر مهاجرت . از اون زمان تا الان بارها با خونوادم به خاطر این موضوع جر و بحث داشتیم و هیچوقت نپذیرفتن که باید به من انتخاب بدن برای مسیر زندگی ایندم ، برای نحوه لباس پوشیدنم ، تیپم و ..... من در کنار این مشکل ، یه مشکل بزرگ هم تو این مدت خیلی عذابم داده . مشکل گرایش به همجنس . به خاطر عقائدی که دارم هیچوقت با همجنسم رابطه نداشتم ولی این حسی که درون من هست خیلی عذابم میده . این هشت مواجهه با این دوتا کشمکش یکی کشمکش درونی در مورد همجنسگراییم و یکی هم کشمکش بیرونی با خونوادم ، فشار خیلی شدید روحی بهم وارد کرد . از چند سال پیش دچار مشکلات شدید روحی شدم که روی جسمم هم تاثیر گذاشته . حدود 3 سال پیش به خاطرات اختلال خواب ، سردرد و سرگیجه شدید ، افت شدید فشار بعد یه کار ساده مثلا چند متر دویدن .... رفتم دکتر . بعد از ازمایش دکتر گفت مشکل جسمی نداری فقط ربان قلبت بالاست که اونم واسه استرسه و مشکلاتت بیشتر روحیه . گفت دکتری که دو کلاس درس خونده باشه تو چهرت نگاه کنه میفهمه افسردگی شدید داری . بهم توصیه کرد به یه روانپزشک مراجعه کنم . بدون اینکه خونوادم از این موضوع مطلع بشن به روانپزشک مراجعه کردم و تمام زندیگمو واسش تعریف کردم . خیلی اصرار داشت با پدرم صحبت کنه و جلسه بعد با پدرم برم . من که میدونستم اگه پدرم چیزی در مورد گرایش من به همجنس بدونه معلوم نیست چی پیش بیاد واسم ، از اینکه جلسه بعدی برم منصرف شدم . از این قضیه یه مدت گذشت تا پارسال که باز به خاطر اوضاع بد روحی و جسمی که داشتم به یه روانپزشک دیگه مراجعه کردم بهم گفت که ازادی حق توئه ولی برای به دست اوردنش مجبوری هزینشو بپردازی . ازم خواست با والدینم برم و با اونها صحبت کنه ولی قول داد در مورد همجنسگرایی من چیزی بهشون نگه . جلسه بعد با پدر و مادرم رفتم من شروع کردم صحبت کردن ، گفتم که دوست ندارم یه اخوند بشم ، دوست ندارم ریش بذارم ، میخوام اختیار تیپ و پوششم دست خودم باشه و... پدرم اجازه نداد حرفم تموم شه و سرم داد زد که من سعادت اون دنیاتو میخوام و تو نفهمی که نمیفهمی اینارو .... دکتر مشاور اروم کرد جلسرو . بعد از پدر و مادرم خواست از اتاق برن بیرون تنها با من صحبت کنه . بهم گفت انعطاف پذیری خونوادم تقریبا صفر هست و ازم خواست مواردی رو که ممکنه کوتاه بیام . بعد به مادرم یه دکتر روانپزشک معرفی کرد که منو اونجا ببرن و تحت درمان با دارو قرار بگیرم به خاطر افسردگی شدیدم . چند روز بعد به دکتر روانپزشک رفتم تمام اوضاع روحی و جسمیمو براش توضیح دادم که روز به روز هم شدید تر میشد . خوابم در 24 ساعت شده بود 5 ساعت که همش هم کابوس بود . وزنم خیلی کم شده بود . سر درد شدید ، سرگیجه شدید ، اظطراب و استرس شدید . لرزش شدید دست عدم تمرکز و خواب رفتن شدید دست و پام تو خواب که بیدار میشدم حس میکردم دستم یا پام مثلا فلج شدن .... رونپزشک 8 تا دارو برام نوشت که مصرف کنم 3 ماه و بعد دوباره مراجعه کنم ( ایمی پرامین، فلوکسامین ، الانزاپین و .....) این 3 ماه یکی از بدترین و ترسناکترین دوران زندگیم بود . هیچوقت نمیخوام یدم بیاد . بیشتر روز رو خواب بودم ولی خوابی که یه حالتی بین خواب و بیداری بود . نمیفهمیدم کی بیدارم کی خواب میبنیم ..... مثلا خونوادم میگفتن امروز بیدار شدی اینکارو کردی ، اصلا یادم نبود ، یا چیزایی تو خواب دیده بودم فکر میکردم واقعیته . ولی سه ماه رو تحمل کردم به این امید که بعدش از این اوضاع راحت شم . بعد از دوره سه ماه باز به دکتر مراجعه کردم گفت افسردگیت از دوره قبل شدید تر شده . جوری شدم که از استرس زیاد نمیتوستم مدت زیادی یه جای ثابت بشینم . دکتر یه نسخه جدید نوشت با داروهای قبلی و چندتا داروی قویتر . همون شب اول که داروهارو مصرف کردم اینقد حالم بد بود که منصرف شدم از ادامه مصرفش . الان شدم یه ادم خیلی داغون ، بدون هیچ امیدی ، وضع روحی و جسمی خیلی خراب ، با خونواده ای که هنوزم حق طبیعی منو نمیپذیرن . پدرم تو این قضایای بیماری من بارها گفته که قرار باشه قید جونتو میزنم ولی قید ایمانتو نمیزنم ( چیز یکه اسمشو میذارن بی دینی اینه که من از حوزه انصراف بدم ، اون تیپی که خودم دوست دارم باشم مثلا ریش نذارم یا ... این اسمش بیدینی هست از نظرشون )
عذر میخوام که طولانی شد . تا جایی شد مختصر نوشتم . خیلی چیزارو حذف کردم . کسی میتونه منو راهنمایی کنه که به جز خودکشی راه دیگه ای هم دارم؟ منی که هیچ امیدی واسم نمونده ، تو ایندم واقعا هیچ نقطه روشنی نمیبینم .
ممنون

قرص هاتون رو به صورت خودسرانه قطع نکنید چون نه تنها بهتر نمیشید بلکه آثار جانبی ناشی از قطع ناگهانی داروهاتون باعث میشه که وضعیتتون بدتر بشه.

به پزشک مراجعه کنید و داروهاتون رو دوباره از سر بگیرید.

برای وضعیتی که دارید متاسفم و امیدوارم بتونید با کمک روانشناس فشاری که روی ذهنتون هست رو کم کنید.

پدر و مادرتون اشتباه میکنن و درواقع باعث شدن شما از اون ور بوم بیوفتی در حالی که اگه آزادت میذاشتن به خاطر قدرت درک و فهمی که من در شما میبینم خودتون پوشش مناسب با

جامعه و رفتار مناسب و در شان یک آقا رو انتخاب مبکردید. مثل خیلی از آقایون دیگه. تنها کاری که پدر و مادرتون انجام دادن اینه که فرصت اشتباه رو از شما گرفتن و در واقع اجازه ندادن که

خودتون تجربه کنید و راه درست رو انتخاب کنید. حالا نه در حدی که اونا میگن اما اگه آزادی بیشتری داشتید قطعا میتونستید اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید.

فکر میکنم شغلی ندارید و باید درآمدی هم نداشته باشید. امیدوارم بتونید یه کار خوب و یه درامد برای خودتون داشته باشید تا بتونید استقلال بیشتری داشته باشید.

موفق باشید.

سلام
به نظر من اصلا از قرص ها مصرف نکنین چرا که مشکل شما با قرص و دارو درمان نمیشه.
روانپزشک به نقطه خوبی اشاره کردن! آزادی و خود محوری دوست داری ؟! باید هزینش رو هم بپردازی.
شما الان یک فرد بالغ و فهمیده ای هستی و به نظرم براحتی میتونی مستقل زندگی کنی، مهاجرت کن و زندگی جدیدی رو اونطور که خودت دوست داری از صفر شروع کن درسته که با مشکلات زیادی مواجه میشی ولی حداقل اونطور که دوست داری زندگی میکنی.
.
چهارچوب اعتقادی و اخلاقی و دینی و ... مشخصی برای خودت پایه ریزی کن نه اونی که برات دیکته کردن و در جریان زندگی سعی در بهبود اون چهارچوب کن.

نگویید خانواده شدیدا مذهبی بگویید خانواده شدیدا متعصب!
مذهب امر مقدسی است.
البته لباس روحانیت هم لباس مقدسی است .

سلام دوست عزیز من خودم مشکلات زیادی دارم و شاید شایسته راهنمایی کردن شما نباشم، ولی به نظر من شما الان یک انسان بالغ هستید و خودتون باید برای آینده خودتون تصمیم بگیرین اگه تمایلی به حوزه ندارین انصراف بدین نمی کشنت که، فوقش یه مدت باهات بد رفتاری می کنند آینده حق تویه و هیچ کس نباید این حقو ازت بگیره و براش تصمیم بگیره حتی پدر و مادرت اونا فقط حق دارن راهنماییت کنند ولی در نهایت تصمیم رو باید خودت بگیری.

سلام برادرگرامی
من طلبه هستم!بله طلبه وآرزودارم پسرهایم هم طلبه شوند.حالا جالب اینجاست که مادرمن که طلبه هست برعکس پدرومادرشما
اصرارداشت من مهندس بشوم.ولی خداروشکری پدرم باطلبه شدنم موافق بود.مادرم خیلی بامن بدتاکرد.لج کردو...ولی من فقط وفقط به خاطرعشق دلم که حوزه بود جلوی مامانم وایسادم .حیلی سخت بود.مخصوصاکه من رشته ی عالی ودانشگاه عالی هم قبول شدم ولی به خاطرخودم آرامش ونشاط خودم توروی مامانم وایسادم.بعداون مامانم خییییییییلی بامن بدشد.ولی اینو بدون که اسلام برای آرامش وانتخاب آدماخیییییییییییییلی ارزش قایل شده.یه انقلابی بکن وخودت راهتوانتخاب کن.بعدش اگه دوست داشتی طلبه شو.دوست نداشتی یه کاره ی دیگه.خودتوازاین افسردگی لعنتی نجات بده.

آقای علی به نظر من پدر و مادرها فقط حرف می زنند اونا آرزو دارن که یه سری اتفاقهای خوشایند که تو ذهن خودشون هست برای بچه هاشون بیفته اما شما باید مقاومت کنید چون این زندگی شماست باید راهتو خودت انتخاب کنی خیلی هم خودتو عذاب نده چون منم همین مشکل و داشتم اما وایسادمو حرفمو زدم فکر می کنی چی شد هیچ چی... تا چندماه بابام باهام حرف نمی زد بعد قضیه عادی شد واسش ... اینهمه افسردگی و ناراحتی نداره که . مگه آدم چقدر زنده است که بخواد نصفشم اینطوری کنه با خودش ... البته اینم بگم به هر حال شما باید یاد بگیری که مشکلاتتو حل کنی ، اینکه بخوای به دیگران نشون بدی که تا کجا حق دارن تو زندگیت دخالت کنن کوچکترین مساله زندگی آیندت می تونه باشه . خودتو قویتر کن آخه این چه مساله ایه که به خاطرش اینطوری شدی ؟؟؟؟ یه کم به اطرافت نگاه کن تا ببینی که مشکل خودت چقدر کوچیکه ...
انوقت عزمتو جزم کن که راهتو انتخاب کنی حالا ممکنه که آخرش به این نتیجه برسی که همون راهی و که اونا میگن انتخاب کنی اما خودت انتخاب کن ...