با شوهر قدر نشناس چه کنم؟

با سلام
من الان یه پسر 8 ماهه دارم و از وقتی که پسرم به دنیا اومده خیلی درگیریهای بین من و همسرم زیاد شده و باعث تمامشون هم مامانشه
خونواده ی من خیلی زحمت پسرم رو می کشند مخصوصآ که من دانشجوی ارشدم . درسام خیلی سنگینند و همش خونه ی مامانم می مونم تا به درسام برسم و انقدر به شوهرم گفتند که خوب وظیفشونه. شوهرم اصلا قذر دان نیست . در صورتی که خوذش می گه برو اونجا من نمی تونم کمکت کنم...
مشکلاتم خیلی زیادند. همه رو نمی تونم توضیح بدم
فقط می خواستم راهنماییم کنین. شوهرم که می یاد خونه ی مامانم تا ما رو ببینه میره تو اتاق با پسرش بازی می کنه و خیلی سر سنگینه و بعدشم می ره .انگار خونوادم اصلا ادم نیستند
و من خیلی عذاب می کشم
از اولشم خونوادش چه مادی جه معنوی کمک حالمون نبودند و بدتر اذیت کردند

سلام
نمیخواستم چیزی بنویسم چون خودمم الان مشکلاتی دارم وصلاحیتشو ندارم اماچون چندماهه که برای بچه دارشدن اقدام کردیم ومنتظراومدنش هستیم پست شمارو که خوندم یه مقایسه ای کردم باتصورات خودم ازبچه دارشدن
من فکرمیکنم نی نی مون بیاد یه خانواده کامل میشیم شادترمیشیم من وشوهرم به هم نزدیکتر میشیم محبت مون بهم بیشترمیشه
اماچیزی که شماالان برعکسه ببخشیداماانگارباتولدپسرتو ن خانوادتون ازهم پاشیده چون نوشتید همش خونه مادرتون هستیدتابه درس هاتون برسید
شوهرمن میگه چیزی که اصلادوست ندارم ببینم اینه که شب بیام خونه وچراغهاخاموش باشه اون وقت بنده خداشوهرشمامیادشمارو میبینه خونه مادرتون وتک وتنها میره خونتون؟
امکان مالیشوندارید پرستاربگیرید یایکی ازهمین اعضای خانوادتون صبح تاظهریاروزی چندساعت توخونه خودتون کمک حالتون باشه البته درنبودشوهرتون که لازم نباشه شمااونقدرخونه مادرتون بمونید؟
من فکرمیکنم شوهرتون ازاین شرایط اصلاراضی نیست وحس خوبی نداره برای همین متوجه کمک خانواده شمانیست که بخوادقدردان باشه چه بسااونهارو باعث این فاصله میدونه حالانمیدونم نقش خانواده شوهرتون یادمادرشون چیه تواین جریان؟

سلام به همدردی خوش اومدی
من اگه جای تو بودم وشوهرم زحمتای خانوادمو نادیده میگرفت خودمو بچم میرفیم خونه مادرشوهرم تا اونا به وظیفشون عمل کنن اگه هم شوهرم میگفت دستشون درد نکنه زحمت کشیدن میگفتم وظیفشونه همینطوره که وظیفه ی خانواده ی من بود!!!!!!!!چند روز جمع کن برو اونجا تا ببینه خانوادت چه زحمتی میکشن تا قدر بدونه
موفق باشی

شیرین عزیز،

در مورد پیشنهاد دوستی که گفتند چند روزی برید خونه مادرشوهر مستقر بشید، به نظرم اشتباه است.
شما وقتی بچه دار شدید باید آمادگی و توانایی خودتون را هم در نظر می گرفتید. نه این که یا خونه مادرتون مستقر بشید یا خونه مادرشوهر !!!

این بچه شماست و مسئولیت نگهداری و تربیت و هزینه و ... باشماست.
دیگران هم اگر بخواهند کمک کنند در حد هفته ای چند ساعت، اون هم به میل و خواست خودشون. نه به زور برید خونه شون مستقر بشید (منظورم مادرشوهر است)

در مورد این که همسرتون سرد برخورد می کنه هم شاپرک جان خیلی خوب توضیح دادند.
همسر شما ازدواج نکرده که هر شب بره خونه مادرزن و آرامش و آسایش نداشته باشه. ایشون می خواد تو خونه خودش و کنار زن و بچه اش باشه.

می خواد دوش بگیره، لباس راحت بپوشه، هر چی میل داشت بخوره، فیلمی که دوست داره ببینه و ....
تو خونه ی مادر شما آرامش نداره.
چطور توقع دارید از شما بخاطر این که آرامشش را ازش گرفتید ممنون باشه؟

اونجا شاید منزل پدری شماست و راحتید، اما همسر شما اونجا مهمونه.
دوست دارید هر روز بعد از کار خسته و کوفته، مستقیم برید خونه عمه همسرتون؟

اگر نمی تونی هم درس بخونی، هم بچه داری کنی، بهتره درست را بذاری کنار. چون بچه را که نمی شه کنار بذاری :54:

انقدر کارای بچه داری با درس خوندن سخته که دیگه جا برای خوشی ها تو زندگیم نمونده
مخصوصآ که ماذر شوهرم خیلی اوایل زایمانم اذیتم کرد و کلا هر کاری که شوهرم و حتی خانوادم می کردند حسودیش می شد و شوهرم رو علیه من و خانوادم تحریک می کرد
شوهرم اصلا دهن بین نبود ولی انقدر که بدگویی من و خانوادم رو پیشش کردند که از چشش افتادیم . مخصوصآ خانوادم. این که برم و اونجا بمونم از دور که نگاه می کنی پیشنهاد خوبیه ولی من تازه تازه خودم رو جمع و جور کردم . همش به این فکر می کردم تا روزی که تو دنیایی نفس می کشم که مادرش هم هست زندگیم تلخه تلخه
مادرش خیلی زرنگه هیچ وقت نمی گه که نیاین ولی عملا اونجا نمی تونم درس بخونم چون اصلا از بچه نگهداری نمی کنه و فقط اداش رو در میاره و کلا همشون رو اعصابند
منم اعصابم بعد زایمان خیلی ضعیف شده اصلآ تحملشون رو ندارم
و اوایل که هنوز دانشگاه نمی رفتم و مامانم خیلی کمکم می کرد همش به شوشو می گفت :
منم به دخترم کمک می کردم . همه این کارو می کنند. در صورتی که دروغ می گه بیچاره خواهر شوهرم خودش تنهایی از بچش نگهداری کرده
الانم که درس می خونم میگه خوب نخونه
حالا که می خونه باید مامانش جورش رو بکشه و .......
الان امکانش رو نداریم پرستار بگیریم و اگر هم بگیریم مامانش خودش رو خفه می کنه و مطمینم هر روز دعوا داریم
دلم خیلی گرفته
منم دوس دارم سر خونه زندگیم باشم
اگه مامانم هم بیاد خونمون بدتر گیر می ده که یهو از جیب پسرش چیزی کم نشه
الان که من انجام خیالشون راحته که خرجمون افتاده سر بابام
با اینکه شوهرم خیلی لارجه ولی خونوادش خیلی خسیسند و شوهرمم اصلا یه بار هم ندیدم که اینجا اومدنی یه چیزی بگیره و دست خالی نیاد

- - - Updated - - -

من با مدرک لیسانسم 3 سال کار کردم ولی اصلا کارم رو دوس نداشتم
بعد 4 سال فارغ التحصلی خیلی برا کنکور تلاش کردم تا قبول شدم و رشتمم عوض کردم و الان نمی تونم بی خیال درسم بشم
چون می خوام کار کنم و خیلی زحمت کشیدم
درسام خیلی سختند و اجوریه که هر روز حداقل روزی 4 ساعت باید مفید بخونم
وضعیت زندگیم هم جوری نیست که اصلا نتونم پرستار بگیرم
بیشتر از مامانش و دخالتاش می ترسم
هر چند من هر چقدرم که برا زندگیم تلاش کنم در نظر اونها بدم

شما حرف دو دوست عزیز دیگه رو توجه نکردی و فقط جواب خانم sevil رو دادی که کاملا هم غیر منطقی و در جهت پاشیدن زندگیت کمکت کرده بود.خانم عزیز هیچ مردی زندگی خونه پدرزن رو دوست نداره. اگر قرار بود درس بخونی و برات این همه مهم بود یکی دو سال دیرتر اقدام می کردی به بچه دار شدنالان هم به نظرم ترم جدید رو مرخصی تحصیلی بگیر و تا مهر ماه به زندگی و شوهر و بچه ت برس. تا اون موقع هم زندگیت گرم تر میشه و هم بچه ت بزرگتر میشه و کمتر به شما نیاز خواهد داشت و می تونی در روز یکی دو ساعت خونه مادرت بذاری و به درسات برسی. نه اینکه بری و اونجا مستقر بشی. کاری که الان داری می کنی کاملا اشتباهه و زودتر رویه رو عوض کن.

خانوم بنظر من زندگيو شوهرو بچه از درس و كار معم تره
بشين فكر كن كار ارزش داره واقعا ... ؟
ميتوني بذاري شرايط بهتر شه بعد ادامه بدي
ولي سعي كن يه كاري نكني پشيمون شي و ديگه هم دير شده باشه من خبليا رو ديدم قدر نشناسن و به حرف مادرشون گوش ميكنن اين مشكل بنيادي نيستو انقد ارزش نداره زندگيه خودتو تلخ كني ببين بين مهم و مهم تر كدومو ميخاي انتخاب كني

kelidemard
اينو حتما گوش بديد عاليه

سلام.من تعجب میکنم که چطور شوهرتون رو این همه مدت تنها گذاشتین.من بعد زایمانم فقط 15 روز خونه مادرم بودم.چون اونا یه شهر دیگه بودن.بیشتر از این صلاح ندونستم تنهاش بزارم.با اینکه خیلی اذیت شدم.فک کن بعد از عمل جراحی کار خونه بچه داری اشپزی همه رو خودم انجام میدم.با وجود دردایی که داشتم شوهرمو تنها نذاشتم.هیچوقت شوهرتو تنها نزار چون به ضرر خودته.دوری عادی میشه من جای شما باشم تو خونه خودم کارامو انجام میدم با تمام سختیهاش،تا شوهرمو از خودم دور نکنم بعد از خودش کمک میخام اونم نه بطور مستقیم غیر مستقیم.یه روز تو هفته رم باهم برید خونه مادترت که حرمت اونام حفظشه.

سلام گلم منم مشکلات تو رو دارم فکر کنم خیلی از مردا این طرز فکر رو دارن پس خیلی سخت نگیر!خانواده ات به خاطر دخترشون زحمت میکشن و تو قدردانی کن. درمورد بچه هم هندونه بذار زیر بغلش که تو خوب میتونی نگهش داری و ازش تعریف کن تا بیشتر کمکت کنه واقعا مرخصی بگیر تازندگیت رو جمع و جور کنی و باسربلندی بگو مرخصی گرفتم تا سرم خلوت شه و بیشتر ازجمع3نفرمون لذت ببرم