حضانت پسرم رو گرفتم ولي همه ميگن اشتباه كردي

سلام
من تازه عضو سايت شدم.ميخواستم راهنماييم كنين
من 4 ساله كه از همسرم جدا زندگي ميكنم 1 سال هم ميشه كه بطور كامل از هم جدا شديم
موقع طلاق هم با بخشيدن مهريم حضانت پسرم رو گرفتم. البته اينم بگم كه پدرش تمايلي به نگهداري بچه نداشت و خيلي راحت حضانت رو بهم داد. پسرم 8 سالشه . ولي همه نگرانم ميكنن كه نميتوني از پس تربيتش بر بياي. نميدونم چيكار كنم؟
اينم بگم كه تحصيلاتم فوق ليسانس وكارمندم.ولي نگرانيم از اينه كه پسرم يه الگوي مرد نداره.چون پدر من 3 سال هس كه فوت كردن و برادر هم ندارم.
اگه ميشه به 2 سوالم جواب بدين
اول اينكه واقعا اشتباه كردم؟
دوم اينكه دوس ندارم پسرم با خصلتهاي زنانه بزرگ بشه چيكار كنم؟

سلام
به همدردی خوش اومدین.
ازوضعیتی که واستون پیش اومده متاسفم
من نمیتونم بگم که اشتباه کردی چون میدونم هرمادردیگه ای هم بود همین کاررومیکرد.
خیلی ها هستن که بدون پدردارن بزرگ میشن خیلی سخته میدونم اما شماهم مادری وازپسش یرمیای...

به پسرتون ازهمین بچگی ارزش واعتباربدید ومثل یه مرداون روتربیت کنید.
بهش این روالقا کنیدکه مردزندگی الان اون هستش وبهش بها بدید.
نگران نباشید وبه خداتوکل کنید.

سلام.
خوش اومدید
منم یه سوال داشتم!اگه شما حضانت قبول نمیکردید فکر میکنید پدری که تمایلی به قبول حضانت نداشت می تونست الگوی خوبی برای پسرش باشه!؟
اصلا انقدر وقت و انرژی برای تربیت پسرش می ذاشت؟؟چه بسا پسرتون تو جریان زندگی مجردی و بعد طلاق پدرتون چیزهای بدی هم یاد میگرفت!
روانشناس کودک کمک کنندست و اینکه پسرهایی که پدرشون تو تصتدف و جنگ و.... از دست دادن من خیلی هاشون دیدم هیچ کدوم شبیه دخترها نشدن!!!
خیالتون راحت بهترین لطف در حق پسرتون کردید.

بهترین کارو کردی مطمئنم اگه بخوای به بهترین شکل پسرت رو بزرگ میکنی یکی از دوستان خانوادگیه من شرایط مشابه شماروداشت تمام دنیا بهش میگفتن گرفتن حضانت بچه ات اشتباهه برو دنبال زندگیت بارها بهش میگفتن فکر میکنی اگه زندگیتو وقف پسرت کنی بزرگ بشه میگه دستت درد نکنه ؟ خلاصه هرکی از سر دلسوزی یه جوری بند دل اون بنده خدارو پاره میکرد اما اون اصلا اهمیت نمیداد کم کم به همه فهموند که محاله از پسرش بگذره خلاصه گذشت والان پسره دانشجوی پزشکیه مادرشو که دیدم انقدر خوشحال بود انگار رو ابرا بود میگفت هر روز که میگذره بیشتر میفهمم بهترین تصمیم دنیارو گرفتم پسرشم نه تنها از نظر تحصیلی بلکه از هر نظر ادم کاملی بار اومده اینو برات گفتم که انرژی بگیری و بدونی خیلیا مثل تو بودنو هستن واز پسش بر اومدن روخودت کار کن خودتو قوی کن منم اگه جای توبودم همینکارو میکردم هیچ ترسی هم به دلم راه نمیدادم

به همدردی خوش اومدید

بنده هم دقیقا مشکلات شما را دارم

بنده هم یه پسر 10 ساله دارم که حضانت قانونی ش با مادرش هست

البته از شنبه تا چهارشنبه پبش مادرش هست و از چهارشنبه ساعت

5-6 بعدازظهر تا جمعه ساعت 8-9 شب پیش من میاد ....

:305:
البته من خلق و خوی شوهر شما را نمی دونم که

چقدر بچه دوست هستند ....

یا چقدر خوش گذران و اهل شانه خالی کردن از زیر مسئولیت و آینده

بچه خودش داره

----------------------------------------

ولی بنظر شما خود من چرا حضانت را به مادرش دادم ؟؟؟؟

چون من یک مرد هستم و از ساعت 7 صبح تا 7 شب درگیر کار هستم

زمانی که من جدا شدم پسرم 6 ساله ش بود

بنظر شما آیا یه بچه پسر 6 ساله در کنار مادر 50 ساله من که دیگه

اعصاب و روح و روان از دست طلاق بنده براش نمونده

میتونست تربیت و درس و مشق درست و حسابی داشته باشه ؟؟؟؟

من از خدام بود که حضانت ش را قبول کنم


ولی بخاطر مسائله ای که گفتم لج بازی و خودخواهی خودم را کنار گذاشتم

و حضانت ش را به مادرش دادم


البته حضانت که نمیشه گفت ....

چون اسم ش حضانت هست ولی اکثرا پیش خودم هست

سه روز آخر هفته که دیگه ثابت و رسمی هست + تمامی تعطیلی ها

و + 3 ماه تعطیلات و ....

و خیلی خیلی خیلی هم لذت میبرم که پیش خودم میاد و بهم خیلی علاقه مند

و وابسته هست ...

:305:
این موضوعات را عرض کردم تا به شما بگویم شاید همین مسائلی که بنده در مورد

حضانت فرزندم دیدم و حضانت را به مادرش دادم

همین موضوع را شوهر شما در نظر گرفته و حضانت را به شما داده

و بخاطر بهتر تربیت شدن و آرامش فرزندش صلاح دانسته بچه را به

شما واگزار کند ....


و اما در مورد شخصیت مردانه بودن کودک شما ....

خیلی ها کلا بدون پدر بزرگ میشوند و الان هم هیچ مشکل یا شخصیت زنانه

گونه ای درشون نیست

و حتی خیلی بهتر و موفق تر از بچه هایی هستند که با پدر و مادر بزرگ میشوند

بچه های پسر به یک سن و سال و بخصوص در دوران بلوغ میل به گرایش های

مردانه پیدا میکنند

شما برای حل بهتر این مورد میتوانید در اوقات فراقت و بعد از کلاس های درسی اش

پسرتون را به کلاس های ورزشی که همه هم سن و سال و پسر هم هستند

بفرستید تا خول و خوی مذکر بودن خود را حفظ و تقوت نماید ....

در نهایت بنظر من که اصلا و ابدا اشتباه نکردید که حضانت بچه تون را قبول

کردید .....

در ضمن طبق گفته های خودتون اگر ایشون تمایلی به نگهداری بچه نداره

حتی اگر شما حضانت ش را هم به ایشون میدادید

ایشون شایسته نگهداری و حضانت بچه بود ؟؟؟؟؟

==================================

عذرخواهی میکنم سئوال میکنم

میتونم بپرسم میزان نفقه ای که برای پسر 8 ساله تون دادگاه بریده و ایشون باید

پرداخت کنند چقدر است ؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tanhaei

به همدردی خوش اومدید

بنده هم دقیقا مشکلات شما را دارم

بنده هم یه پسر 10 ساله دارم که حضانت قانونی ش با مادرش هست

البته از شنبه تا چهارشنبه پبش مادرش هست و از چهارشنبه ساعت

5-6 بعدازظهر تا جمعه ساعت 8-9 شب پیش من میاد ....

:305:
البته من خلق و خوی شوهر شما را نمی دونم که

چقدر بچه دوست هستند ....

یا چقدر خوش گذران و اهل شانه خالی کردن از زیر مسئولیت و آینده

بچه خودش داره

----------------------------------------

ولی بنظر شما خود من چرا حضانت را به مادرش دادم ؟؟؟؟

چون من یک مرد هستم و از ساعت 7 صبح تا 7 شب درگیر کار هستم

زمانی که من جدا شدم پسرم 6 ساله ش بود

بنظر شما آیا یه بچه پسر 6 ساله در کنار مادر 50 ساله من که دیگه

اعصاب و روح و روان از دست طلاق بنده براش نمونده

میتونست تربیت و درس و مشق درست و حسابی داشته باشه ؟؟؟؟

من از خدام بود که حضانت ش را قبول کنم


ولی بخاطر مسائله ای که گفتم لج بازی و خودخواهی خودم را کنار گذاشتم

و حضانت ش را به مادرش دادم


البته حضانت که نمیشه گفت ....

چون اسم ش حضانت هست ولی اکثرا پیش خودم هست

سه روز آخر هفته که دیگه ثابت و رسمی هست + تمامی تعطیلی ها

و + 3 ماه تعطیلات و ....

و خیلی خیلی خیلی هم لذت میبرم که پیش خودم میاد و بهم خیلی علاقه مند

و وابسته هست ...

:305:
این موضوعات را عرض کردم تا به شما بگویم شاید همین مسائلی که بنده در مورد

حضانت فرزندم دیدم و حضانت را به مادرش دادم

همین موضوع را شوهر شما در نظر گرفته و حضانت را به شما داده

و بخاطر بهتر تربیت شدن و آرامش فرزندش صلاح دانسته بچه را به

شما واگزار کند ....


و اما در مورد شخصیت مردانه بودن کودک شما ....

خیلی ها کلا بدون پدر بزرگ میشوند و الان هم هیچ مشکل یا شخصیت زنانه

گونه ای درشون نیست

و حتی خیلی بهتر و موفق تر از بچه هایی هستند که با پدر و مادر بزرگ میشوند

بچه های پسر به یک سن و سال و بخصوص در دوران بلوغ میل به گرایش های

مردانه پیدا میکنند

شما برای حل بهتر این مورد میتوانید در اوقات فراقت و بعد از کلاس های درسی اش

پسرتون را به کلاس های ورزشی که همه هم سن و سال و پسر هم هستند

بفرستید تا خول و خوی مذکر بودن خود را حفظ و تقوت نماید ....

در نهایت بنظر من که اصلا و ابدا اشتباه نکردید که حضانت بچه تون را قبول

کردید .....

در ضمن طبق گفته های خودتون اگر ایشون تمایلی به نگهداری بچه نداره

حتی اگر شما حضانت ش را هم به ایشون میدادید

ایشون شایسته نگهداری و حضانت بچه بود ؟؟؟؟؟

==================================

عذرخواهی میکنم سئوال میکنم

میتونم بپرسم میزان نفقه ای که برای پسر 8 ساله تون دادگاه بریده و ایشون باید

پرداخت کنند چقدر است ؟؟؟

---

ممنون از راهنماييتون
ولي پسر من ماهي فقط دو روز پدرش و ميبينه .ضمنا پدر پسرم مشكلات شما رم نداره كارمنده و فقط تا ظهر ادارس
ميزان نفقه 100000تومان هست كه البته من سعي ميكنم دست بهش نزنم و تو يه حساب ديگه واسه ايندش نگه دارم.
چون تصميم گرفتم تنهايي بزرگش كنم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط يه مادر

ميزان نفقه 100000تومان هست كه البته من سعي ميكنم دست بهش نزنم و تو يه حساب ديگه واسه ايندش نگه دارم.

---

ممنون که میزان نفقه را پاسخ دادید ..... :72:


البته قصد فضولی ندارم ولی باب اطلاع خدمتتون میگم که میزان نفقه برای

بچه پسر 8 ساله کمتر از 150 الی 200 تومن نیست

چرا ؟؟؟؟؟؟

چون من 150 تومن میدادم --- مادرش گفت کم

با وکیل م صحبت کردم

وکیل گفت : راست میگه ...

تو این اوضاع اقتصادی که یک شلوار 70 - 80 تومن شده آخه مگه 150 تومن

چقدر پول هست که تو پرداخت میکنی

بهش گفتم بابا بیش از این ها دارم خرج میکنم

شهریه مدرسه شا جدا میدم

هزینه کیف و کفش و لوازم التحریر را جدا میدم

براش هرچی میخواد میخرم و ......

گفت : وظیفه ت --- برا بچه ت میکنی

کاری نکردی منت میزاری


خلاصه گفت :

اگه دادگاه بری زیر 250 الی 300 دیگه کمتر برات نمی برند .....

اگه میتونی خودت با مادرش صحبت کن و یجوری رازی ش کن

و خودتون با هم به توافق برسید که یه چیزی بزاری رو پول ش

و رازی ش کنی

منم باهاش صحبت کردم و رازی شد به 200 تومن

=====================================

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط يه مادر

ممنون از راهنماييتون
ولي پسر من ماهي فقط دو روز پدرش و ميبينه .ضمنا پدر پسرم مشكلات شما رم نداره كارمنده و فقط تا ظهر ادارس
ميزان نفقه 100000تومان هست كه البته من سعي ميكنم دست بهش نزنم و تو يه حساب ديگه واسه ايندش نگه دارم.
چون تصميم گرفتم تنهايي بزرگش كنم

---

درضمن با این جواب ی که شما دادید

خیلی خیلی خیلی خیلی به خودم میبالم که اینقدر هواش را دارم .... :203:

من مشکل و علت طلاق را نمی دونم - اگر دوست داشتید توضیح دهید


ولی بنده الان ازدواج کردم و یه بچه دختر 6 ماهه هم دارم ....

جدیدا هر هفته که پسرم میاد اصلا انگار بیشتر به هوای دیدن خواهرش میاد ....

ولی خوب خیلی خیلی به خودم وابسته س

اول که هر شب 1 تا 2 بار بهش زنگ میزنم و 5 دقیقه ای با هم صحبت میکنیم

بعدش هم 4 شنبه به 4 شنبه چوب سر چوب میرم میبرمش

آخر های هفته هم که شهر بازی سر پوشیده رو شاخش هست

گفت تب لت میخوام براش خریدم

نفقه شم الان 4-5 ماه ی هست که 200 تومن میریزم

درضمن یارانه ش را مادرش میگیره

درضمن درهنگام طلاق چند میلیونی برای تحصیلات و خرج همین بچه بهش دادم

که اونم گذاشته تو بانک و سود پول میگیره ....

با وجود نفقه ای که میریزم بحساب ش

خداشاهده منتی نیست وظیفه م هست

شرمنده شم هستم که این بلا سر این طفل معصوم اومد :302:


ولی آخر شب جمعه که میخوام ببرم پیاده ش کنم

جدای نفقه ش کیک و بستنی و آبمیوه و یا حتی چند کیلویی میوه براش میخرم

جدای از پول نفقه ش مریض بشه پول ویزیت دکتر و دارو و .... همه را جداگانه میدم

جدای از نفقه پول شلوار و کفش و .... جدا میدم که چیزی کم بچه م نذاره

جدای از نفقه الان مدرسه غیر انتفاعی ثبت نام ش کردم که 1/200 هزار تومان

هزینه ش شده که پرداخت کردم

جدای از نفقه هزینه کلاس های رزمی و استخرش را جدا میدم

جدای از نفقه هزینه دندانپزشکی هم جدا میدم

و ............

=====================

تازه با این تفاسیر من فکر میکردم دارم در حق ش کوتاهی میکنم .....


امیدوارم شوهر شما هم کوتاهی در حق فرزندش نکنه و بیش تر از این ها

مایه بزاره و پسر ش را دریابه ، قبل از اینکه خیلی دیر بشه ....

این طفل معصوم ها هیچ گناهی ندارند که به آتش ما پدر و مادرهای .......

میسوزند و میسازند !!!!

بازم میگم

بنظر من شما کار خیلی خوبی کردی که حضانت ش را قبول کردی

اصلا هم تحت تاثیر حرف های دیگران قرار نگیر ...

هرکی هرچی میگه بگو شما راست میگی و کار خودت را بکن ....


اصلا ممکنه فردا شوهر شما ازدواج کنه

انوقت ممکنه اون زن با بچه ت نسازه ، اونوقت میخواستی چیکار کنی ؟؟؟؟

لااقل الان خیال ت راحت که پیش خودت ....

===========================

درضمن خداشاهده قصدم کمک هست

شاید چون هم درد هستیم و نمی خوام موضوع تایپیک تون بهم بخوره

من نمی دونم علت طلاق تون سر چی بوده و هست ......

ولی اگر راهی داره بخاطر بچه تون بهم رجوع کنید

این بچه الان 8 ساله شه و شاید چیزهای زیادی نفهمه و نگه .....

ولی سال به سال که بزرگ تر شد یه حرف هایی میزنه که قلب ت

را آتیش میزنه

من دیشب بچه م را بردم پیش مادرش که صبح امروز بره مدرسه

باور کن دیشب ساعت 11 شب زنگ زده گریه گریه

که بابا من دلم برات تنگ شده

باور کن من دیشب نخوابیدم و همینطور فکر فکر فکر

اصلا روح و روانم داره داغون میشه


بنظر من اگه راهی داره و طلاق تون سر یک سری مسائل هیچ

و پوچ هست

دور بریزید و به خاطر این بچه هم که شده با هم آشتی کنید ....


موفق باشی ....

سلام یه مادر عزیز
تبریک میگم که بچتون رو اوردین و حضانتش رو قبول کردین:104::104::104:
من خودم دختری هستم که پدر مادرم دقیقا زمانی که همسن بچه شما بودن جدا شدن مادرم ا زاون به بعد سختی هاش شروع شد باید به جز وظیفه مادری وظیفه پدر رو هم به دوش میکشید .... من هم اطرافم همه خانوم بودن و هستن ... اما رفتارای مردونه ام دارم :311: در اول کار میخوام بگم اگر میتونی و کیس مناسب براتون پیدا شد حتما ازدواج کن و این وظیفه رو تقسیم کن ... و اینکه سعی کن به بچت پر و بال بدی ترسو بارش نیاری دور سرش دم به دیقه نچرخی که لوس نشه بچه مامانی نشه بتونه رو پای خودش وایسه
کار خوبی کردی بچه رو اوردی یعنی چی که میگن خودتو گرفتار مردی بچته گاره تنته خودت به دنیاش اوردی بعد میخوای بزاریش به امون خدااا
اصلا نگران نباش خدا بزرگه و خودش کمکت میده

یه مادر محترم!
به همدردی خوش اومدید.

هیچ جای دنیا برای یه بچه امن تر از کنار مادرش نیست. شاید الان یک "دغدغه!" با عنوان تربیت آینده اش داشته باشید، ولی اگه پیشتون نبود الان هزاران دغدغه داشتین. من هم یه مادر هستم. با مشکلات زندگی بالا و پایین میشم. ولی حتی حاضر نیستم یک لحظه از خودم دورش کنم. البته من هم مثل شما شاغلم و بچم روزی چندساعت بیشتر پیشم نیست ولی از نظر تربیتی و بزرگ کردن عرض کردم.
به نظرمن کار اشتباهی که نکردید هیچ! خیلی هم کار عاقلانه ای کردید و واقعن از خودگذشتگی کردید. فرض کنید طلاق نگرفتید و ایشون پدرشون رو از دست دادن (البته دوراز جونشون) اون موقع چه میگفتید؟
اتفاقاً پسر شما اصل تایم روزش رو توی مدرسه و درکنار همجنسای خودشه. تازه چه بسا به خاطر اینکه پدرش نیست بیشتر حالات مردونه برای حفاظت از شما به دست بیاره. بچه هایی که از کوچکی بدون پدر بزرگ میشوند، زودتر مردونه میشن و زودتر روی پاهای خودشون وای میایستن. که البته این هم خوب نیست.
شما با خوندن مقالات و کمک گرفتن از مشاوره کودک و روانشناس مدرسه فرزندتون خیلی راحت میتونید جوری تربیتش کنید که در آینده هم از پسش بربیایید.

البته تو سنین بلوغ که خودمون هم پدرِ پدر مادرامون رو درآوردیم، مطمئناً به مشکلاتی خواهید خورد ولی خدا بزرگه. ایشالا کمکتون میکنه. حالا چو فردا شد فکر فردا کنیم! از امروز از پایه های شخصیتی پسرتون رو درست بچینید ایشالا مرحلهء نوجوانی روهم راحت خواهد گذروند.

امیدوارم خدا کمکتون

فقط اینکه نرو با مادرت اینا زندگی کن .و اینکه من از 8 سالگی برجی 60.000 میگرفتم هنوزم که هنوزه اضافه نکردم