نمایش نسخه قابل چاپ
سلام بچه ها
من می خوام بزرگ شم.تو بعضی کارا بزرگ شدم ولی تو بعضی کارا نه.از این که همه فکر می کنن من بچم بدم می یاد.من 19 سالمه دانشجو هستم.خودمم قبول دارم افکارم و حرکاتم بچه گانست.تو همه کار عجله می کنم تازگیا هم هر چی بهم می گن ناراحت می شم می خوام همه این کار ها رو بذارم کنار ولی نمیدونم چه طوری.عشقم میگه باید بزرگ شم می ترسم به خاطر این بچه بازیا از دست بدمش خواهش میکنم کمکم کنید.
سلام sara_star
البته من دقیقاً متوجه منظورتون نشدم ولی به نظر من باید یه کم رو رفتارت کنترل بیشتری داشته باشی . مثلاً اینکه اگه از دست کسی ناراحت می شی یا از چیزی خوشحال می شی رفتارهای آنی و شدید از خودت نشون ندی . قبل از انجام هر کاری یا زدن هر حرفی تأمل بیشتری انجام بدی . در کل ببین چه رفتارایی انجام می دی که بقیه این احساس رو نسبت بهت دارن . تو یه پست دیگه توضیح بیشتر بده تا بچه ها بتونن کمکت کنن .
سلام. عزیزم اگه سعی کنی در نظر دیگران بزرگ به نظر بی یای هیچ وقت بزرگ نمی شی چون همه کارهات بخاطر دیگرانه. اما بنظر من شما در زمان کودکی نتوانستید نیاز های بچگانتونو ارضا کنید برای همین دچار چنین مشکلی شدید. من به شما توصیه می کنم اول رفتارهایی که باعث می شن شما در نظر دیگران کوچک شمرده بشید شناسایی کرده و از یک روانشناس برای مشکل خود کمک بخواهید. اگر کمی بیشتر توضیح میدادید خوب میشد.
سلام .راستش بزرگ شدن خیلی معنی وسیعی داره و من دقیقا نمیدونم که منظورت از بزرگ شدن چیه .ولی اینو بگم که من الان شاید 7 ساله که این مساله بزرگترین دغدغه ام شده .وخیلی خوشحال شدم که دیدم این مساله اینقدر برات مهم .حالا اگه دوست داشته باشی میخوام یه ذره از تجربیاتم به طور خلاصه در این مورد برات بگم .اول از همه اینو بگم که زیاد نگران نباش چون این مشکل اکثر مردم دنیا ست و اکثرا بهش بی توجه هستند یا فقط فکر میکنن که بزرگ شدن .مطاله بهترین راه برای شروع وکتاب بهترین همرات خواهند بود .راجع به فرایند فردیت تحقیق کن .چون تو باید فقط به یه نفر یرسی و اون خودتی .در مورد احساساتت قبل از اینکه بروزشان بدی فکر کن .مثلا در مورد دوست داشتن وسعی کن فرق اون رو با نیاز داشتن و محتاج محبت بودن و مورد احترام واقع شدن و عادت کردن و عاشق بودن و علاقه به مطیع بودن . . . درک کنی .باور کن خیلی ها اینها رو با هم اشتباه میگیرن .به وسعت قلب فکر کن ببین چطور مسیح میتونست همه رو دوست داشته باشه .در مورد دافعه داشتن فکر کن ببین چطور علی جاذبه و دافعه رو در حد کمال داشت و اجازه نمی داد به "خودش" و دینش اسیب برسه .در مورد کلمه "من" که تو روز بارها ازش استفاده میکنی فکر کن و مواظب باش که دیوارهائی که دورت کشیده اونقدر بلند نشن که نتونی خودت رو ببینی .به تصمیم گیریهات فکر کن و ببین که تا چه حد با خودت روراستی ؟ ... فعلن
اینو بدون که تو باید بخوای و اونوقت خدا اون جیزی رو که میخوای بیت نمیده ! بلکه اون چیزی رو بهت میده که لازم داری .
sara_star عزیز سلام
این یک مشکل نیست , ناراحت نباش , من همسن شما هستم و مثل شما اما من پسرم , توی جمع همسنوسالهام همه به حرفهام میخندن و میگن چرا رویایی صحبت میکنم و هنوز بزرگ نشدم ,
البته این موضوع چند سال پیش منو به خودش مشغول کرد و من سعی کردم خودمو عوض کنم و از اون به بعد همه جا اخمامو میکردم توهم و کم صحبت میکردم و کلی بزرگ نمایی اما بهم خوش نمیگذشت چون خودم نبودم , وقتی با دوستام میرفتم بیرون مثل آدمهای 30 ساله بودم , نه به حرف کسی میخندیدم نه حوصله کسی رو داشتم (البته اینطور نشون میدادم , باطنم همونی بود که قبلا بودم ) به هیچ کس محل نمیزاشتم , جالب اینجا بود که همون دوستایی که بهم میگفتن مثل بچه ها هستی , هی میگفتن چرا اینجوری شدی , اتفاقی افتاده ؟ دیگه اون هادی دوست داشتنی نیستی , من بازم یک هفته ای همین جور بودم اما بعد از این یک هفته خسته شدم دیگه به خودم برگشتم و بی خیال شدم اما الان که یاد دو سال پیش میوفتم میبینم خیلی عوض شدم اما اخلاقم بچه گونه هست ( اما به مقدار لازم (دو قاشق چای خوری)) , بزرگ شدن به قیافه و اخلاق نیست و زمان میبره و با بدست آوردن تجربه , خود به خود آدم بزرگ میشه , البته بستگی به خودمون داره که چه خصوصیات اخلاقی داشته باشیم , اینطور که من فهمیدم اخلاق بچه گونه یکی از خصوصیات اخلاقیم هست , در حال حاضر کسی از این اخلاق من بدش نمیاد برعکس خیلی هم دوستم دارن , البته وقتی میرم خرید اینقدر خودمو میگیرم که فروشنده کپ میکنه تا میتونه تخفیف میده ,
موفق باشی دوست بزرگ من:72: