برای بازگشت به رابطه پس از جدایی تا کی باید تلاش کنم ؟

سلام بر همه. تو شرایطی هستم که نیاز به همفکری دارم. به نظرم این میتونه به بقیه کسائی که تو شرایط من هستن هم کمک کنه.


من و همسرم تقریبا سه ماه هست که جدا شدیم. مدت زیادی بود که عقد کرده بودیم ولی شرایط ازدواج جور نشده بود. برناممون بود که تا بهار ازدواج کنیم. ما تقریبا یک سال باهم زندگی کردیم زیر یک سقف. جفتمون شاغل هستیم و مشکل مادی نداریم.
من ٣١ سال و همسرم ٢٨ سال دارن.


جدائیمون خیلی ساده بود. دلایلی که من از جدائیمون میدونم برای جدائی کافی نبوده. ولی همسرم گفتن که دیگه نمیتونن با من زندگی کنن, گفتند که دیگه نمیتونن منو به عنوان همراه زندگیشون قبول کنن. خیلیها هم باهاشون صحبت کردن ولی ایشون تصمیم خودشو گرفته بود. ظاهرا از خیلی وقت پیش داشت به جدائیمون فکر میکرد. ولی من نمیدونستم و هیچوقت فکر نمیکردم که بخاد جدا بشه.

من به گذشته و رابطمون خیلی فکر کردم. الان میدونم که کجاها اشتباه کردم. خیلی هم تو همین انجمن همدردی مطلب خوندم. بنظرم میتونم رابطمونو درست کنم. ولی مهم این هست که ایشون اینو بدونن و قبول داشته باشن. ولی انگار دیر شده.

به خاطر شرایط کاریمون هر روز همدیگه رو میبینیم. تلاش کردم ولی نمیتونم بهشون ثابت کنم که خیلی زود میتونیم رابطمونو درست کنیم. همینجوریش هم خیلیا حسرت رابطه ما رو میخوردن, همه متعجب شدن از جدائیمون.


خلاصه, من تو این سه ماه خیلی تلاش کردم که تصمیمشو عوض کنم. ولی نشد. حالا سوال من این هست که تا کی باید تلاش کنم؟


میدونم که این اصرار من سبب میشه ناراحت بشه. ولی من حاضر نیستم کوتاه بیام. بنظر من رابطه ما ارزش باز سازی داره. در واقع ما هیچوقت تلاش جدی نکردیم که رابطمونو بسازیم. چون من هیچوقت احساس نمیکردم که کار ممکنه به اینجا برسه. در واقع مشکلاتمون سطحی بود. البته ما مشکله ارتباطی داشتیم. همسرم خیلی وقتا دلیل ناراحتی شو به من نمیگفت.



به نظر شما من تا کی تلاش کنم؟ که نه ایشون آزار ببینن و نه خودم.

سلام confussed عزیز، به همدردی خوش آمدی خانومی!:72:

اول از همه باید خونسردی خودتو حفظ کنی گلم تا بتونی به سوالاتی که اینجا دوستان ازت میپرسند خوب پاسخ بدی...

شما از کجا با هم آشنا شدید، آیا با عشق وارد زندگی شدید یا کاملا سنتی عقد کردید؟!
مشکل اصلی همسرتون با شما سر چیه؟! واسه چی میخواد جدا بشه؟!
شما هر چه بیشتر توضیح بدید و مسئله رو بازتر کنی دوستانم بهتر کمکت میکنند!
ببین خانومی من هم 6 ماه پیش جایه شما بودم، با این تفاوت که ما 10 سال ازدواج کردیم و یه دختر 4 ساله ام داریم،تاپیکام هست وقت کردی به پستهای دوستانی که اونجا به من شد یه نگاهی بنداز!
من توصیه میکنم لطف کن و به همسرت اصلا اصرار نکن که برگرده، واسه هر کاری که میخوای در این زمینه داشته باشی عجولانه تصمیم نگیر و خوب روشون فکر کن!
حتی الانم.که ایشون رو میبینی بهشون بی احترامی نکن و اعتماد بنفس داشته باش!
اول از همه باید یه مروری روی زندگیتون داشته باشی و تمام نکات ضعف و قوی خودت و همسرت رو توش ذکر کنی! تو این لیستی که تهیه میکنی اون نکات که فقط به خودت مربوط میشه رو البته اشکالات خودت هستند که باید از بین.ببریشو و روشون کار کنی تا بتونی خودت و زندگیت رو تغییر بدی!
پس شما لطف کن در برابر ایشون خونسرد و آروم باشی و اول اون لیستو تهیه کنی!!!

اینکه چقدر باید تلاش کنی به خودت بستگی داره گلم، من واسه بدست آوردن زندگیمون خیلی تلاش کردم و تمام نکاتی که دوستانم:43: بهم توصیه میکردن رو عملیش میکردم تا موفق شدم... شما هم اگه پا به پایه دوستان جلو بری موفق خواهی بود:203::72:

سوده جان من مرد هستم. خانومم خواست که جدا بشیم. ولی من دوسش دارم.
از اول با علاقه تصمیم به ازدواج گرفتیم و خودمون همدیگه رو پیدا کردیم. مشکل اصلیشون نمیدونم چی هست ولی یک سری چیزها بوده که ناراحتش میکرده. مثلا عصبانی شدن من, عدم حمایت از طرف من. به مرور زمان اینجور چیزا سبب شده که دوستم نداشته باشه .

سلام دوست عزیز ...
قبل از هر چیز شما باید "دقیقا" مشکل رو شناسایی کنید و ببینید که چه عواملی باعث این کدورت شده حدث نزن مطمئن باش ...
همین که تو هنوز متوجه نشدی که چرا همسرت ترکت کرده خودش "بزرگترین" عیب شما هست که نشون میده استاندارد های اولیه برای وارد شدن به یک زندگی و متعهد بودن نسبت به کسی رو ندارین ...
در راستای شناخت دقیق مشکل شما حتی اگه لازم باشه دوباره به همسرت رجوع کن و ازش بخواه که نقاط ضعف و قوت تورو بهت بگه (نه برای شروع مجدد زندگی با ایشون) بش بگو که میخوام رو خودم کار کنم و تصمیم گرفتم از لحاظ شخصیتی و اجتماعی و ... خودمو بکشم بالا (یه حرفی تو این مایه ها ) چون همسرت بهترین فردی هست که شناخت دقیقی نسبت به ویژگی های شخصیتی شما داره.
.
و اگر همسرت عاقل باشه و ببینه که تو (واقعا) تو چه فازی هستی اولین گزینه و بهترین گزینه برای انتخاب مجدد همسر شما هستین و اجازه بدین زمان خودش بعضی مسائل رو حل میکنه ...
به قول دوستمون اصرار و پافشاری برای برگشت نکنین چون نتیجه عکس میده ...
ی مدت "توجهتون" رو نسبت بهش زیاد کنین، محبت های بی دریغ نسبت بهش داشته باشین و خیلی کارهای دیگه که با خصوصیات جنس خانمها سازگار هست رو میتونین انجام بدین ولی افراط در کار نباشه که ببینه سه سوت از این رو به اون رو شدین ... خیلی باید با دقت این کارهارو انجام بدین ...
و اینم آخر سر بگم که واقعا و به جد باید تصمیمتون این باشه که در پی اصلاح ویژگی های بد خودتون باشین چرا که به هر نحوی اگه رابطه دوباره جور شد و شما به هر دلیلی در مواقع دشوار کنترل از کف بدین و بشین همون آدم قبلی دیگه توجیه و معذرت خواهی و ... به هیچ وجه جواب نمیده ...

منم یک مدتی از همسرم متنفر شده بودم به همین دلیل حمایت نشدن از طرف ایشون در تمتمی مواقع هنوز هم بهش فکر میکنم ازش بدم میاد
بهش ثابت کنید که ایشون ملکه قلب شما هستند نه خواهر نه مادر ایشون ملکه قلب شما هستند ما زن ها به شوهرمون به عنوان تکیه گاه نگاه میکنیم اونها تمام پشتوانه ما هستند نه کسی دیگه وقتی شوهر من بیشتراز اینکه ناراحتی من براش مهم باشه ناراحتی بقیه مثلا دختر عمع اش مهمه که چرا من فلان حرف زدم که ایشون نناراحت بشه بعد شوهرش بیاد هرچی دلش میخواد ازمن به شوهر شکایت کنه شوهر منم مثل ماست وایسته بعد بیاد به من بگه چرااین حرف زدی دخترعمه ام ناراحت شده دوست دارید این مواقع من چیکار کنم چه حسی داشته باشم جز تنفر
این ماجرا رو تعریف کردم که متوجه بشید ایشون حق دارند شما تکیه گاه ایشون بودیداگر حمایت نکردید بزرگترین اشتباه مرتکب شدید

الانم هدیه بخرید چیزهای که ایشون دوست دارند اشکالی نداره اگر تند برخورد کردند این طبیعی هست اما شما سعی کنید اشتباه های خودتون به زبون بیارید مثلا بگید میدونم فلا جا اشتباه کردم توحق داری