خساست بیش از حد مادرشوهر و تفاوت گذاشتن بین فرزندان

سلام دوستان

یه مطلبی هست که از روز اول خواستگاری تا به الان که 4 سال از اون روز گذشته منو ازار میده، خساست بیش از حد مادر شوهرم و اینکه کلا همه چیز رو به پول ختم میکنه.

مثلا برای عقد و عروسی ما هیچ کمکی به شوهرم نکرد با اینکه شوهرم تا دو هفته قبل ا زعروسی 5 ماه بود که حقوق نگرته بود و من حتی لباس هم نداشتم. کل خرج تالار رو بابام داد. حتی سر عقد هم به من کادو نداد و سرویسی که شوهرم رو خریده بود رو کادوی خودش عنوان کرد. یا مثلا وقتی عقد بودیم برای عید بهم یه پارچه کادو داد و گفت نگه دار برای پایتختیت لباس بدوز. من یک سال پارچه رو نگه داشتم. جالب اینه که پول خیاطی برای لباس پاتختی رو هم نداد. کلا احساس میکنم میخواد از شوهرم پول بکشه. انقدر خسیسه که وقتی میاد خونمون باید غذایی که میمونه رو بدم ببره (زبون میاد) یا اینکه میوه و شیرینی که نخورده رو میبره.

اخیرا به من میگه که ماشینتون رو میذارین پارکینگ ما باید پولشو بدین یا اینکه چون شوهرت نمیاد مشکل برق خونه ما رو بده باید پولشو بده که من از بیرون برقکش بیارم.

اخرین بار هم که رفتیم اونجا، بهم میگه که هر بار میایید اینجا خونه ما رو جمع میکنید میبرید.

خیلی زیاده کارهایی که در حقم کرده و اینجا جاش نیست که بحث کنم. ولی واقعا با روح و روانم بازی میکنه . حتی تحمل دیدنشو برای 1 ذقیقه تو ماه هم ندارم و وقتی شوهرم منو مبیره اونجا تا چند روز حالم بده.

جدیدا هم موضوع جدیدی که ازارم میده اینه که میخواد خونشو که خیلی بزرگه بفروشه و برای دو تا پسره دیگش خونه بخره و زن بگیره، حالا من بدبخت که مستاجرم و هر سال هم اسبابم رو کولمه باید تو خونه مستاجر بشینم تا عروسای جدید تشریف بیارن. همه خرکاریهاش برای شوهر منه. ولی همه پولهاش برای اون پسراشه. یا مثلا از الان به فکر خرید سرویسهای عروسی برای دو تا پسرش به قیمتهای بالا هست اما من بدبخت یه سرویس سبک که اونم شوهرم پولششو داد.

واقعا تحملش برا خیلی زجر اوره. اشتباه من این بوده که به کم قانع بودم و الان هم هر چی از شوهرم میخوام میگه پول ندارم. مثلا میگم بچه دار بشیم باید خونه دو خواب بگیریم ولی شوهرم میگه نه ندارم. میگم مسافرت میگه نه ندارم. با این همه ندارم ها شوهرم هم تصمیم داره بره دکترا ازاد بخونه که اونم هزینش ترمی 8 میلیونه. اخه من از نداری خسته شدم دیگه. مگه چند سال زندم که این همه بدبختی بکشم

راهنماییم کنید لطفا

سلام عزیزم
کاملا درکت میکنم خیلی سخته چون خودمم همبن مشکلو دارم خانواده شوهره منم خسیسن انقد عذابم دادن که حد نداره از دستشون عصبی شدم هر روز فکر میکنم وبیشتر
میشه ناراحتی هام ازشون متنفرم
کاش یکی بود درد من وشمارو دوا میکرد میدونم چی میکشی
راه حلی ندارم بدم ولی خواستم باهات همدردی کنم
امیدوارم خدا به هردومون ارامش بده

سلام مریم خانوم و خانم سویل

من هم مشکل شما رو دارم. خسیسی و دخالت خانواده همسر.

امروز داشتم به این نکته فک میکردم که واقعا من باید چکار کنم. یاد هر کدوم از کارهاشون می افتم مو به تنم سیخ میشم و دائم فکرم ناراحت میشه. داشتم فک میکردم چطور من نباید جواب هیچ کاریشونو بدم. حتی به همسرمم نباید بگم. فقط سکوت کنم. چون کوچیکترین واکنشی از طرف من بزرگترین پیامدها رو از طرف اونا داره. موندم چکار کنم.

واقعا احساس می کنم زنها خییییییلی تو جامعه ما مظلومند. هر کاره ای باشی تو هر سطحی باشی با هر اصالتی باشی باز خانواده همسر هر طور دلشون بخواد برخورد میکنن. یه طورایی احساس طلبکاری میکنن.

نمی دونم شاید بازم باید سکوت کنیم و سکوت همین. یعنی صبور باشییم. شاید جواب گرفتیم.

بله منم اومدم
دوست من
خانواده ی همسر من اگر چه خوب هستند در کل
ولی یه قرون واسه من هزینه نکردند
و شوهرم مقصره
چون هیییییییییییچ توقعی ازشون نداره که هیچی
حتی میره مشکلات مالی شون رو هم به دوش میکشه

غافل از یه خرج ساده واسه ی من

منم اومدم همدردی ام رو بهت بگم
و دیگه اینکه اگه خیلی رک هستی به مادرشوهرت بگو میشه واسه منم از همون سرویسهایی که واسه عروس دیگه اتون میخواین بخرین بخرین؟
میشه واسه ی این پسرتون هم خونه بخرین؟
شاید قوه ی قضاوتش فعال شه

البته عزیزم شوهر شما پسر بزرگه
و خانواده یه مدل توقع دیگه ای نسبت بهشون دارند
فقط نزار شوهر خودت خسیس بار بیاد

انشالله خدا به خودتون به اندازه ی کافی مال دنیا بده که نه محتاج کسی بشین
نه حسرت زندگی کسی رو بخورین

سلام به همه دوستان همدردم خانواده شوهرم پیرم کردن خسیس فضول و حسود جالب اینجاست اغلب خانواده های خسیس بیشتر توی زندگی ادم سرک می کشن و متاسفانه باید بگم اکثر انسانهای خسیس خصوصیات بد دیگه ایی هم دارن از تمام دوستانی که اینجا اومدن و همه کارشناسان خواهش می کنم به این دوست عزیز که این همه همدرد داره کمک بشه تا شاید گره ایی از مشکلات ما هم حل بشه مریم جان بی توقع بودن توی زندگی اشتباه هستش به نظر بنده شما باید با شوهرتون به توافق برسین که توقعاتتون رو با خانوادش مطرح کنه و شما در اولویت باشین

ببخشید من میتونم یه سوال بپرسم؟تو دوران شناخت چطور میشه متوجه این مسایل شد؟شما تو دوران شناخت هیچ نشونه ای ندیدین از خساست؟

من فکر می کنم میشه در دوران شناخت متوجه شد از تعریف ها ی روابط خانواده آنها با اطرافیان و هزار و یک چیز دیگه فقط باید دقت کرد

قانون : جنگ اول به از صلح آخر
سلام
این دوستمون و دوستان مشابه در کل نیاز به راهنمایی ندارن و با همدردی میشه از آمال کاست.
.
معمولا منفعل بودن خانم ها (با نیت مهربانی و گذشت )در دراز مدت چهارچوب رفتاری بین خانواده شوهر و دختر خانم شل میده که بعد ها برخلاف انتظار خانم ها به معضل تبدیل میشه و وقتی پی بهاشتباهشون میبرن که دیگه کار از کار گذشته.
خواهر من هم مشکلی مشابه رو دارن تجربه میکنن و در آخر به نتیجه ای شبیه نتیجه دوستان رسیدن.
این مشکل مربوط به مادر شوهر و یا خانواده ایشون نمیشه چون طرز فکر اونها به همین شکلی که میبینن رشد کرده و شکل گرفته و خیلی خیلی خیلی سخت و بیهودست که بتونین این رفتارهاشون رو اصلاح کنین.
.
در کل بهترین راه حل بصورت مسالمت آمیز در کنار هم زندگی کردن و تحمل کردنه، حداقل میتونین کنتاکت های خانوادگی و گفتاری و رفتاری رو کاهش بدین چون این دست خودتونه و از هیچکس انتظار نداشته باشین.