نمایش نسخه قابل چاپ
از سال 90 که عقد کردیم مشکل داشتیم. مشاوره و حتی این تالار به من کمکی نکرد. خانواده ها ما رو مجبور به بچه کردن تا شاید روابطمون بهتر بشه. من الان ماه 9 هستم. توی این مدت کمی تنش ها کم شده بود اون هم به دلیل گذشت های زیادی من.
اما الان می فهمم وقتی یه رابطه خرابه هیچ کاری نمیشه کرد. باید سوخت و ساخت.دلم برای بچه می سوزه که قراره پاسوز ما بشه.
از شوهرم متنفرم چون آدم مضخرفیه. از بچه بازی هاش خسته ام. از خدا مرگمو می خوام.
سلام گلی.
خوبی مامان!!!!!!
دیگه کاریه که شده.البته بخاطر تغییرات هورمونیت حساس تری.....الانم چیزی معلوم نیست که شاید گشایشی شد ....نمیگم یهو همه چی خوب بشه اما گشایشی میشه حالا به شکل دیگه....مرسی اومدی حرف زدی برات بهتره.
ممنون ازت کیت عزیز.
دیروز به مامانم و مادرشوهرم گفتم بیان خونمون. اما شوهرم رفت بیرون و تا دیر وقت نیومد. وقتی اومد من خواستم کسی متوجه کدورت ما نشه بهش سلام کردم اما اون با بی اعتنایی تمام جواب سلامو نداد جوری که همه یه جوری بهم نگاه کردن و بعد این حرکتش برای خودشون رفتن.
تا حالا توی خلوت خودمون بهم بی احترامی میکرد حالا توی جمع.
اینم نتیجه گذشت زیادی....
سلام
معمولا دوران بارداری یک زن مردها اخلاقشون تغییر میکنه
بدترین چیزی که هست اینه که فکر میکنیم با اومدن بچه مشکل حل میشه
بیشتر در مورد همسرتون بگید
از اخلاقاش و اینکه چه رفتارهاییش بیشتر شمارو میرنجونه
شاید بتونم کمکی کنم
دارم تاپیک های قبلیتونو می خونم
اونچه مسلمه رفتار شما غرور کاذبی به همسرتون داده
و اینکه مدرس کلاس دخترها هم هست طبعا قیاس زیادی بین ظاهر اونا و شما و خودش تو ذهنش انجام میده
- - - Updated - - -
شما وابستگی عاطفی به همسرتون دارید و تا نتونید این وابستگی رو مدیریت کنید مشکلاتتون ادامه خواهد داشت
به عنوان یک مرد میگم نه یک آدم مشاور ، شاید تجربه های خودمو :
سعی کنین زیاد بهش بها ندین
شروع کننده بحث و اختلافات نباشین
برین تو فاز کم محلی و بیشتر سرگرم کارها و درس و مطالعه و وظایف شخصی واسه خودتون بشید
دیگه منت کشی نکنید شما مطمنش کردین که واسش همیشگی هستین و غروری بهش بخشیدین که درست نیست
اینبار حتی اگر در بحث و مشکل مقصر بودید شما شروع کننده آشتی نباشید اما خیلی سرد هم رفتار نکنید
اعتیاد شما ، وابستگی زیانبار شماست مدیریتش کنید.
و اما یه چیز دیگه
هیچ موقع به طلاق فکر نکنین طلاق چیزی رو حل نمیکنه
عین شرط بندی میمونه شاید نفر بعدی بدتر از آب دربیاد
یه وقتایی زندگی همینه فقط میشه یه کارهایی کرد که تحملش آسونتر بشه و شاید زمان و بالاتر رفتن سن حلش کنه
- - - Updated - - -
موقعی بچه بیاد این تنش ها یکم کمتر میشه چون اون فرزند میشه دنیای شما و کم محلی های همسرتون کمتر آزارتون میده
امشب همسرم با اینکه از دیروز باهام حرف نمیزنه. اومد توی اتاق خواب و گفت هر بلایی سر بچه بیاد دهنتو سرویس می کنم و سریع رفت توی اتاق خودش.
من 10 دقیقه صبر کردم بعد گذاشتم روی حساب اینکه میخواد آشتی کنه اما غرورش اجازه نمی ده واسه همین من رفتم توی اتاقش وکنارش نشستم و گفتم مگه این بچه هردوی ما نیست پس چرا تهدید؟
اونم گفت تهدید میکنم تا حساب دستت بیاد اون فقط بچه منه. و باعصبانیت شروع به تهدید و توهین به من کرد منم از توی اتاق اومد بیرون. فهمیدم دنبال آشتی نبوده. گفتم فکر کردم میخوای آشتی کنی نه تهدید! هیچ کاری نمی تونی بکنی اگه قرار باشه کسی طلب کار باشه منم. چون تو بدترین شرایط روانی رو واسم توی این مدت بوجود آوردی.
و اینگونه دوباره قهر ما ادامه پیدا کرد.
سلام
من چنین نظری رو قبول ندارم!نقل قول:
وقتی یه رابطه خرابه، دیگه هر کاری بکنی فایده ای نداره. مثل رابطه من و همسرم.
اما میپذیرم که داشتن تفاوت در شخصیت و .. زندگی رو سخت میکنه و تفاهم رو کم میکنه اما غیر ممکن نمیکنه
اگر شما اهل تغییر،رشد،پیشرفت در زندگی باشید میتونید به نتیجه خوبی برسید
اما اگر نگاهتون جمله زیر باشه
نقل قول:
از سال 90 که عقد کردیم مشکل داشتیم. مشاوره و حتی این تالار به من کمکی نکرد.
بله بهتون حق میدم! پس تا آخر عمر باید بسوزید و بسازید و منتظر بمونید که فرشته مرگ کی میاد ...
شما در هر زمینه ای که مشکل داشته باشید میتونید به تفاهم برسد (ایا دقیقا میدونید کجاها با هم مشکل دارید؟)
حتی اگر در شخصیت شما مشکلی وجود داشته باشه به مرور زمان میتونید تغییر ایجاد کنید اما این تغییر در صورتی ایجاد میشود که هر دو طرف قبول کنند وجود تفاوت ها مسئله ساز هست پس باید تغییر کنیم
و این تغییرات رو در طول زمانو با اموزش،خواستن،بکار بردن تمرینات و .. ایجاد کنید(اما قبلش ذهنتونو از تعصبات پاک کنید)
اما یادتون باشه شما به عنوان پدر و مادر مسئولید در قبال این بچه
پس بهتره این خودخواهی ها و... رو کنار بذارید
من معتقدم که بزرگترین نقش رو در چنین روابطی رو خانوم ها ایفا میکنن پس اگر میخوایید رابطه شما خوب بشه شما نقش خیلی بیشتری ایفا میکنید تا شوهرتون
یه زندگی رو عشق و علاقه مهر و محبت و ... میسازه و سرچشمه اینها شما به عنوان مادر خانواده دارا هستید
مثلا شما پیش قدم بشو
با همین حالت وقتی شوهرت اومد خونه ی هطوری که تورو ببینه یه چایی رو با زحمت بیار بذار جلوش و برو...(اگه برخورد بدی هم انجام داد نشنیده بگیر) سنگ که نیست !توی ذهنش میشینه و روش اثر میذاره،همون طور که شما عکس این کارارو انجام دادید و اینها به مرور زمان روی هم تلنبار شد و به اینجا رسیدید!
شما باید از خودتون عشق و ایثار نشون بدید،اما تا زمانی که از شوهرتون متنفر باشید... نمیگم نمیشه اما به سختی میشه
میتونستی بهش بگی هیچ غلطی نمیتونی بکنی!نقل قول:
امشب همسرم با اینکه از دیروز باهام حرف نمیزنه. اومد توی اتاق خواب و گفت هر بلایی سر بچه بیاد دهنتو سرویس می کنم و سریع رفت توی اتاق خودش.
اشتباه کردی رفتی جلو!غرورتو حفظ میکردی!یادت باشه دیگه هرگز چنین کاری نکن!هرگزنقل قول:
من 10 دقیقه صبر کردم بعد گذاشتم روی حساب اینکه میخواد آشتی کنه اما غرورش اجازه نمی ده واسه همین من رفتم توی اتاقش وکنارش نشستم و گفتم مگه این بچه هردوی ما نیست پس چرا تهدید؟
دیدی رفتی جلو چه پر رو شد!نقل قول:
اونم گفت تهدید میکنم تا حساب دستت بیاد اون فقط بچه منه. و باعصبانیت شروع به تهدید و توهین به من کرد منم از توی اتاق اومد بیرون. فهمیدم دنبال آشتی نبوده.
افرین.. حقشو گذاشتی کف دستش! کاش یه چوبی،چیزی هم با خودت میبردی همچی...!نقل قول:
گفتم فکر کردم میخوای آشتی کنی نه تهدید! هیچ کاری نمی تونی بکنی اگه قرار باشه کسی طلب کار باشه منم. چون تو بدترین شرایط روانی رو واسم توی این مدت بوجود آوردی.
بله درست میگیدنقل قول:
و اینگونه دوباره قهر ما ادامه پیدا کرد.
مثل دو تا کودک باهم لجو لج بازی!!!! اما خوبی بچه ها در اینه که به دقیقه نکشیده فراموش میکنن اما شما .....نقل قول:
وقتی یه رابطه خرابه، دیگه هر کاری بکنی فایده ای نداره. مثل رابطه من و همسرم.
موفق باشید:72:
ممنون از وقتی که واسم گذاشتی احساس بهاری
اما الان توی شرایط ذهنی نیستم که بتونم تیکه های شما رو هضم کنم. کاش ساده تر می گفتی الان چی کار کنم؟
باز پیش قدم بشم برای آشتی با کسی که تمایل به آشتی نداره؟
یا بذارم قهر بمونه؟
بابا من باردارم تحمل این همه اعصاب خوردی رو ندارم. به کی بگم ای خدا؟
چرا هردفعه میرم آشتی نمی خواد آشتی کنه؟اگه یه ذره به فکر من باشه تمام میکنه دیگه.
عزیزم اینایی که گفتی رو بهتربود به همسرت میگفتی . اینکه اگه بچه ات رو دوست داری چرا اینقدر حرصم میدی ؟ مگه نمیدونی که عصبانیت من برای بچه ات عین زهره ؟ اگه بچه ات رو دوست داری مگه نمیدونی که منم مادرشم . اگه این فقط بچه توئه پس تو شکم من چکار میکنه ؟ عزیزم اینکه بچه رو دوست داره خیلی خوبه و نشون میده که فرد بی مسئولیتی نیست . من تایپکهای قبلی تون رو نخوندم . ولی امیدوارم با افزایش مهارتهای ارتباطی بتونی به تفاهم برسی . اینقدر نا امید نباش . همه زوجها در اوائل ازدواج تنش هایی داشتند . امیدوار باش با اومدن فرشته کوچولوتون زندگیتون بهتر میشه شک ندارم . ولی باید خودتم بخواهی و با دید مثبت نگاه کنی .
سلام دوست خوبم....خیلی دوست داشتم کمکت کنم چون منم مثل خودت باردارم ومیدونم چقدر ادم تو این دوران حساس ونیاز به حمایت همسرش داره به طور کلی تاپیکتون رو خوندم...مثل همه دوستان گفتن اعتماد بنفستون را باید بالا ببرید و وابستگی خودتون رو از بین ببرید ..حالا همسرتونه ... فردا که انشالله نینیتون اومد به بچه وابسته میشین ویه سری مشکلات جدید...کلا وابستگی چیز خوبی نیست وازاردهندست ... حالا از جایی که احساس میکنی ضعف داری شروع کن مثلا اگر احساس میکنی ظاهر خوب کمکت میکنه دختر خوب این همه راه هست ...خودت به عنوان یه خانوم حتما بلدی دیگه...انشالله بعد از زایمانت شروع کن...(البته احساس کن این کارا برای خودت انجام میدی نه اینکه خودتو برای شوهرت عزیزکنی برای اینکه احساس بهتری نسبت به خودت داشته باشی).. ,,من فکر میکنم همین که راضی به بچه دار شدن شدن یعنی شما رو واقعا میخوان وگرنه با این شناختی که شما از ایشون دادید فکر نمیکنم ادم تعارفی باشن...در مورد اینکه همش از خودشون تعریف میکنند خوب شما هم از خودت تعریف کن بحر حال یه زیبایی هایی داری دیگه...مثلا بگو مثلا فلانی گفت چه موهای خوشگلی داری حتی زیبایی های کوچیک....بحرحال نظر من کارشناسی نیست به عنوان یه زن گفتم...... امیدوارم نینیتون به سلامتی به دنیا بیاد وبه همراه خودش یه دنیا برکت وعشق براتون همراه داشته باشه....:72: