رها کردن دانشگاه به خاطر مشکلم.
سلام دوستان، راستش نمی دونم مشکلم رو از کجا شروع کنم. من بصورت اتفاقی متوجه شدم که مبتلا به نقص توجه هستم. قبل از اون به خاطر افت درسی که داشتم یکبار به یک پزشک عمومی مراجعه کردم که قرصهای تقویتی تجویز کردندو بعد حدود ۲ سال پیش، دکتر ترابی برام سرتالین هگزال تجویز کردند. و از من خواستند که بعد از ۲ ماه دوباره مراجعه کنم.که متاسفانه مشکلم حل نشد و مادرم که دارو بی اثر دیدن گفتن لزومی نداره مراجعه مجدد داشته باشیم چون معتقد هستند که من با پشتکار بیشتر میتونم مشکل درسی ام رو حل کنم.چند سال قبل به خاطر مشکلاتی و همین طور درس به افسردگی شدید مبتلا شدم حتی برای انجام کارهای روزانه مشکل داشتم. و حتی مدام به خودکشی فکر می کردم. خیلی تلاش کردم تا اون دوران رو پشت سر بگذارم . قبلا از نظر درسی خیلی موفق بودم همیشه شاگرد اول کلاس بودم و حتی در آزمون هوشی که در کلاس اول دبیرستان گرفته شد نفر دوم کلاس و در آزمون ریاضی جزو نفرات اول شهر و کشوری بودم. به جز من همکلاسیهام با رتبه های خوب داشنگاه های عالی قبول شدند.اواخر دبیرستان معلم هام به شدت عصبانی بودن اما من حتی نمیدونستم چه بلای سرم اومده تا توضیحی برای بقیه داشته باشم. راستش من علایم بیش فعالی رو به اون صورت نداشتم. اما دروسی حفظی برا عذاب آور و تمرکز سخته و اخیرا کم حافظه شدم و مطالب رو زود فراموش میکنم. مدام راه می رم و بیشتر از یک ربع تمرکز ندارم و خیلی بی دقت هستم اما بزرگترین مشکلم اینکه مادرم فکر میکنن من باید حتما سرطان داشته باشم ، تا دنبال درمان من باشن.
- - - Updated - - -
تو این چند سال من مدام مادرم رو به خاطر بی توجهی و مادرم من رو به خاطر درسم سرزنش کرده اما من خسته شدم فقط میخوام مشکلم حل بشه. بدون اطلاع مادرم از دکتر وقت گرفتم. نگرانم ، نمیدونم درمان میشم یا نه. باید از اول شروع کنم،برام مهم نیست چون میدونم توانایی شو دارم «اگر ذهنم باهام یاری کنه». تا حالا همچین کسی اطرافم نبوده تا ازش راهنمایی بخوام. اگر رفتم دکتر بگم نقص توجه دارم یا اصلا چی باید بگم؟ حرف زدن برام مشکله.
