عصبی بودن شوهرم

سلام من مدتهاست با این سایت آشنام و همیشه مطالبش رو میخونم.37سالم هست و 8 ساله که ازدواج کردم 2 تا هم دختر دارم شاغل هم هستم شوهرم 4سال از من بزرگتره و هر دو فوق لیسانسیم.شاید هرکی زندگی ما رو ببینه حسرت زندگیمون رو بخوره ولی من خیلی غمگینم.شوهرم زود عصبی میشه و موقع عصبانیتش اگه من چیزی بگم اوضاع بدترمیشه البته من خودم رو کنترل میکنم ولی دلم میشکنه ازش دوست دارم بیشتر خونه نباشه و من تنها باشم با بچه ها بیرون هم دوست دارم اون نباشه باهامون اگه هم اعتراضی بکنم میگه منع عادی هستم تو مشکل داری.محبت زبانی و ظاهری کم داره میگه آدم باید توی قلبش یکی رو دوست داشته باشه اینا همش سوسول بازی هست.خواهش میکنم منو راهنمایی کنین

سلام دوست عزیز
حتما بعد از 8 سال زندگی مشترک قلق های همسرتون را باید شناخته باشید.هر کسی نقطه ضعف و قلق هایی داره که اگه اون ها رو بشناسیم و بتونیم مدیریتشون کنیم موفق هستیم.....قلم وکاغذ بردارید ... ببینید همسرتون تو چه موقعیت هایی عصبانی میشه....چه درخواستی رو و در چه زمانی مطرح میکنی عصبانی می شه...اینها میشه نقطه ضعف و وقتی پی بردید سعی میکنید مدیریتشون کنید.در اصل باید به این فکر کنید که چه اتفاقی افتاد که همسرم عصبانی شد و سعی کنید اتفاق رو مدیریت کنید...چون به نظر من آدمهای عصبی یه شبه درست نمیشن پس خودمون باید دست به کار بشیم....مثلا اگه دیدید وقتی همسرتون دارن اخبار گوش می کنن درخواستی ازشون بکنید عصبانی می شن...پس بار بعد درخواستتون رو موقع تماشای تلویزیون مطرح نکنید.یعنی خودتون جلوی عصبانیت رو بگیرید...گاهی وقتها ما میونیم اگه این حرف رو بزنم همسرم عصبانی میشه ولی در عوض دلم هم خنک میشه!پس حرفمو میزنم و ....این یعنی بی سیاستی...غز زدن های بیجا و بی وقت،لجبازیهای مداوم و ... اینها همه باعث عصبانیت میشن....اگه می خواهید همسرتون درست بشه و سریع به نتیجه برسید یه مدتی سعی کنید شیوه رفتاری و گفتاری خودتون رو عوض کنید ...به همسرتون آرامش بدید.بگذارید فکر کنه حامیش هستید.درکش کنید.بگذاری با شما احساس راحتی بکنه.از بچه هاتون دورش نکنید.محیط خونه رو طوری فراهم کنید که با آرامش با بچه ها صحبت کنه.بگو مگو نکنید هرچند حق با شما باشه.بدیهاشو با خوبی جواب بدید.محبت بیشتری به همسرتون بدید.حتما همسرتون هم دوست ندارن که زود عصبانی بشن و وقتی تلاش شما رو و عشق شما رو میبینن شرمنده میشن.ببخشید زیاده گویی کردم.

از اینکه پاسخ دادید متشکرم.شما راست میگین من اوایل زندگیم اصلا نمیدونستم چه چیزایی همسرم رو ناراحت و عصبانی می کنه و اشتباهاتم زیاد بودن ولی بعد از گذشت چند سال خیلی پخته شدم ولی خب بازهم پیش میاد که من موضوعی رو ندونم و باعث عصبانیتش بشم جالب اینجاست که هر کاری که اون انجام بده من حق ندارم عصبانی بشم ولی من باید همیشه مواظب باشم همینطور وقتی مهمونی هستیم خونه فامیل من بیشتر ناراحت و نگران هستم که ناراحت میشه از حرف یکی در حالیکه وقتی خونه فامیل اون هستیم شوهرم خیلی راحت هست.من خودم رو هم مقصر میدونم درسته من با دو تا بچه کوچیک شاغل هستم و از 6 صبح تا 4بعدازظهر بیرون خونه و خیلی خسته میشم ولی با این حال سعی میکنم کاری نکنم که شوهرم ناراحت بشه ولی خب منم انسان هستم پس کی و چه وفت احساسات من باید دیده بشن؟؟؟؟